ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΧΤΙΖΕΙ ΑΡΧΗΓΙΚΟ ΚΟΜΜΑ...

Όπως συμβαίνει πάντα, και πρωτίστως στις οργανώσεις της αριστεράς, οι τσακωμοί, όταν δεν είναι σοβαροί, κρατάνε μέχρι να συννενοηθούν και να συμφωνήσουν, στο παρασκήνιο, τα μέλη της ηγετικής ομάδας για την "επόμενη μέρα" του κόμματος. Τα ανώτερα καθοδηγητικά όργανα (Κεντρική Επιτροπή, Συνέδριο) θα πρέπει, σύμφωνα με τις κομματικές παραδόσεις, να επικυρώνουν τις, εν πολλοίς προειλημμένες, αποφάσεις και όχι να τις λαμβάνουν. Έτσι όχι μόνον αποφεύγονται οι διασπάσεις και ο διχασμός, αλλά διατηρείται και η ενότητα του κομματικού απαράτ, που στην αντίληψη της αριστεράς, σε αρκετές περιπτώσεις, υπερτερεί ακόμη και της κοινωνικής συνοχής.

Αυτό συμβαίνει και στον ΣΥΡΙΖΑ. Το τελευταίο τρίμηνο ερίζουν για τον τίτλο του κόμματος, για την εγγραφή νέων μελών, την εκλογή αρχηγού από τη βάση, τις ποσοστώσεις των "γεφυροποιών", των "καραβελιστών" και των λοιπών "πασοκογενών" στο συνέδριο και τη νέα Κεντρική Επιτροπή. Παραμονές όμως της Κεντρικής Επιτροπής, που συνήλθε το Σαββατοκύριακο, οι τόνοι, αιφνιδίως, έπεσαν. Ακόμη και το δημοψήφισμα, για το όνομα του ΣΥΡΙΖΑ και άλλα σημαντικά θέματα, που είχε εξαγγελθεί, το πιθανότερο και εκτός συγκλονιστικού απρόοπτου, δεν θα πραγματοποιηθεί. "Το δημοψήφισμα στις αρχές Απριλίου κατά 99% δεν πρόκειται να γίνει", μάς λέει κορυφαίο στέλεχος της Κουμουνδούρου που συνομιλεί σχεδόν σε καθημερινή βάση με τον Αλέξη Τσίπρα για τα κομματικά και πολιτικά τεκταινόμενα. Και συμπληρώνει: "Με το όνομα ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία μπορεί να μην κατεβήκαμε στις εκλογές, αλλά είναι αυτό με το οποίο κάναμε την προεκλογική μας καμπάνια και δεν έχουμε κανένα λόγο να το αλλάξουμε".

Επιπροσθέτως, σημειώνουμε, είναι και ένα όνομα στο οποίο συμφωνούν και όλες οι τάσεις των "πασοκογενών" που έχουν μετακομίσει στον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι, σύμφωνα και με κορυφαίο στέλεχος της ομάδας των "προεδρικών" της Κουμουνδούρου, κι ένα όνομα που ανταποκρίνεται και στα ευρωπαϊκά δεδομένα αφού αποτελεί μετάφραση του Progressive Allianz, της συμμαχίας των σοσιαλδημοκρατών με την αριστερά που προώθησε ο τέως Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας Σοσιαλιστών και Δημοκρατών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο Ούντο Μπούλμαν. Μάλιστα, ως γενέθλια πράξη του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία θεωρήθηκε η εκδήλωση που διοργανώθηκε, προ έτους, στην Αθήνα και στην οποίαν εκτός του Γερμανού σοσιαλδημοκράτη Μπούλμαν είχε μιλήσει και ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας, όντας τότε πρωθυπουργός. Οι αριστεροί σκεπτικιστές της Κουμουνδούρου διατείνονται πάντως ότι η Προοδευτική Συμμαχία στην Ευρώπη πνέει τα λοίσθια καθώς η προσπάθεια του Μπούλμαν δεν βρήκε, πέραν του Παπαδημούλη, και πολλούς άλλους οπαδούς.

Σε κάθε όμως περίπτωση και η αριστερή αντιπολίτευση συμφωνεί πως το Προοδευτική Συμμαχία δεν δημιουργεί κανένα πρόβλημα, όπως δεν δημιουργεί κανένα πρόβλημα, ενδεχομένως να είναι και προτιμότερο, λένε κάποιοι, αν στη θέση του "Προοδευτική" ή δίπλα σ' αυτή έμπαινε το "Πράσινη", αφού οι Πράσινοι είναι η νέα ανερχόμενη πολιτική δύναμη στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης. Ο πρόσθετος λόγος που η αριστερή αντιπολίτευση αναγκάστηκε να ανακρούσει πρύμνα και να μην κοντράρει τον Τσίπρα στο θέμα του δημοψηφίσματος για το όνομα -που τελικά θα αποφασιστεί μαζί με τους "πασοκογενείς" στην συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης- είναι πως το δεύτερο συνθετικό κανείς δεν το θυμάται ούτε καν το προφέρει όταν αναφέρεται στον ΣΥΡΙΖΑ. Όπως μάλιστα είπε στους "53" συντρόφους του ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, για να τους καθησυχάσει, μετά τη συμφιλιωτική συζήτηση που είχε με τον Αλέξη Τσίπρα για τα οργανωτικά της ΚΕ και του συνεδρίου, "και στις προηγούμενες εκλογές κατεβήκαμε με το όνομα ΣΥΡΙΖΑ - Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο. Το θυμάται κανείς; Κανείς δεν το θυμάται ούτε έπαιξε κάποιο ρόλο στις εσωκομματικές εξελίξεις".

Στο σημείο αυτό να προσθέσουμε πως ο τέως υπουργός Οικονομικών συμφωνεί με τον τέως πρωθυπουργό ότι οι τσακωμοί και οι αντιπαραθέσεις για οργανωτικά θέματα είναι αντιπαραγωγικοί, ενώ εμφανίζεται να βάζει και αρκετό νερό στο κρασί του για το θέμα της συνεργασίας με το ΚΙΝΑΛ. Πλέον, κατά τα λεγόμενά του, η συνεργασία με τη σοσιαλδημοκρατία δεν είναι ανεπιθύμητη και κατά συνέπεια, κάποιος μπορεί να υποθέσει βασίμως ότι το ΠΑΣΟΚ και τα ηγετικά του στέλεχη, όπως για παράδειγμα ο Γ. Παπανδρέου έχουν απωλέσει την "τοξικότητα", η οποία μέχρι πρότινος ερέθιζε το αριστερό ρουθούνι του Ευκλείδη, ο οποίος, ειρήσθω εν παρόδω, συνεχίζει να έχει στο προσκεφάλι του το βιβλίο με τις θέσεις του Μάρξ για τον Φόϋερμπαχ, παρότι έχουν περάσει σχεδόν 150 χρόνια από τη συγγραφή του. Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα, θα μπορούσε να πει κάποιος, αρκεί βεβαίως να μην γίνεται ιδεολογική εμμονή ή αυταπάτη όταν ασκείται δημόσια εξουσία και ιδιαίτερα στον τομέα της οικονομίας που, εκ των πραγμάτων, επηρεάζει την ζωή ανθρώπων και την τύχη επιχειρήσεων και μάλιστα σε περίοδο κρίσης. Και φυσικά να μην αποτελεί άλλοθι για ανώδυνη αυτοκριτική, όπως επιχειρείται με το κείμενο των τριών (Δραγασάκης, Δρίτσας, Μπαλτάς) για την υπερτετραετή διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Αναμφίβολα, οι 83 σελίδες του κειμένου ήταν λογικό να βρίσκονται στο κέντρο της αντιπαράθεσης στην Κεντρική Επιτροπή αφού, πέραν της γενικότητας των επισημάνσεων, δεν καταλογίζει συγκεκριμένες ευθύνες σε πρόσωπα, πλην του Βαρουφάκη για το πρώτο εξάμηνο του 2015, ούτε αποδοκιμάζει λαθεμένες κυβερνητικές επιλογές που, εκτός από την ήττα στις εκλογές, οδήγησαν και στη μετάλλαξη της φυσιογνωμίας του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος από κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς προσπαθεί, εναγωνίως, να μετατραπεί -όσο κι αν το ξορκίζει και περί άλλων τυρβάζει- σε νέο ΠΑΣΟΚ, σ' ένα μεγάλο κυβερνητικό κόμμα δηλαδή, με προοδευτικά χαρακτηριστικά και αντιδεξιό προσανατολισμό. Το παρελθόν και το (κομματικό κυρίως όμως το κυβερνητικό) μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ, είναι λογικό να φορτίζουν το εσωκομματικό πεδίο και παρά τις παρασκηνιακές προσπάθειες των ηγετικών στελεχών για καταλλαγή και ανεύρεση νέων ισορροπιών ανάμεσα στις κομματικές ομάδες, η σύγκρουση παραπέμπεται για το συνέδριο του Μαΐου, όπου οι νέοι συσχετισμοί, που θα καταγραφούν, πιθανολογείται βασίμως ό,τι θα περιλαμβάνουν και αναδιατάξη των συμμαχιών στο εσωτερικό, τόσο της προεδρικής πλειοψηφίας όσο, κυρίως, της αριστερής μειοψηφίας, η οποία, λόγω και της "εισβολής" των πασοκογενών στο εσωκομματικό γίγνεσθαι, μάλλον θα δει τις δυνάμεις της να συρρικνώνονται.

Η προοπτική οργανωτικής συμπίεσης των "53" και των συνοδοιπόρων τους, λέγεται από συνεργάτες του Τσίπρα, ότι είναι ο βασικός λόγος που αρνούνται τις ποσοστώσεις, είτε για τους αριστίνδην στο συνέδριο είτε για την αυτοδίκαιη συμμετοχή των βουλευτών και των εκπροσώπων των διαφόρων τάσεων στη νέα Κεντρική Επιτροπή. Οι της αριστερής αντιπολίτευσης διατείνονται ότι δεν αρνούνται τις ποσοστώσεις αρκεί αυτές να μην αλλοιώνουν τους εσωκομματικούς συσχετισμούς και την φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ και να μην αναιρούν τα καταστατικώς προβλεπόμενα. Προβλέπουν μάλιστα πως οι λεγόμενοι προεδρικοί θα εκπλαγούν από τα αποτελέσματα των ψηφοφοριών επειδή, όπως λένε, η δύναμή τους έχει αυξηθεί καθώς οι περισσότερες εγγραφές νέων μελών δεν προέρχονται από το χώρο του ΠΑΣΟΚ, αλλά από την ...αδρανοποιημένη αριστερά, στην οποίαν είναι έντονα τα αντιδεξιά αισθήματα. Αντίθετα, οι προεδρικοί, λένε ότι δεν θα επαναληφθεί το φαινόμενο: η δύναμη της αριστερής αντιπολίτευσης στο προηγούμενο συνέδριο ήταν 22% και στην Κεντρική Επιτροπή έφτασε να επηρεάζει σχεδόν το 40% των μελών της.

Πάντως και ανεξαρτήτως των διαφωνιών ο οδικός χάρτης και οι μεσοσταθμοί (ομιλία Τσίπρα στην Αθήνα, συνέδριο νεολαίας, διεθνές συνέδριο, πέντε θεματικά συνέδρια, χρόνος εκλογής συνέδρων κ.α.), για το συνέδριο του Μαΐου (14-17/5) ως ήταν φυσικό εγκρίθηκε από την ΚΕ. Παρά τους διαξιφισμούς για τη φυσιογνωμία, τις προτεραιότητες και τις συμμαχίες του ΣΥΡΙΖΑ στο τέλος επικράτησε η γραμμή Τσίπρα. Μπορεί η αριστερή αντιπολίτευση να υποστηρίζει ότι δεν θα δεχθεί να μετατραπεί ο ΣΥΡΙΖΑ σε αρχηγικό κόμμα όμως στην πραγματικότητα αυτό γίνεται. Αρνήθηκαν να γίνει δημοψήφισμα για το όνομα του κόμματος και δέχθηκαν την απόφαση να την λάβει ο αρχηγός. Ο αρχηγός παρέκαμψε την ΚΕ και είπε την απόφαση να την πάρει η ΚΕΑ στην οποίαν συμμετέχουν και οι πασοκογενείς και το δέχτηκαν. Στην εκλογή νέου Προέδρου δεν θα υπάρχει αντίπαλη υποψηφιότητα. Στην αποτίμηση της πορείας "πετάγματος" του ΣΥΡΙΖΑ από το 3% στο (κυβερνητικό) 36% και στο 32% των εκλογών της 7ης Ιουλίου αναγνωρίζουν τον ιδιαίτερο ρόλο και την καθοριστική συμβολή του Αλέξη. Και φυσικά οι μετέχοντες του κομματικού παρασκηνίου στις κατ' ιδίαν συζητήσεις τους, παραδέχονται ότι δεν ήταν μόνο τα επιχειρήματα, αλλά, σε κάποιες περιπτώσεις, και οι φωνές του Τσίπρα που οδήγησαν στο να πέσουν οι τόνοι και να υπάρξει μορατόριουμ στα οργανωτικά ζητήματα. Ο Τσίπρας δεν είναι "πρώτος μεταξύ ίσων", όπως νομίζει και θέλει ο Νίκος Φίλης, αλλά αρχηγός. Και το επόμενο διάστημα ο τέως πρωθυπουργός θα τα καταστήσει, σύμφωνα με τις πληροφορίες, περισσότερον σαφές. Σημαντικό μερίδιο στην ομαλή εξέλιξη των εσωκομματικών υποθέσεων πιστώνεται και στον Πάνο Σκουρλέτη, ο οποίος, όπως παραδέχονται ακόμη και εσωκομματικοί του αντίπαλοι, "είναι ο πιο πολιτικός γραμματέας που πέρασε και ο οποίος, ανεξαρτήτως λαθών, αναβάθμισε τη θέση του νούμερο 2 στο κόμμα". Αυτό πάντως, όπως μάς λέει (με βιτριολική, είναι η αλήθεια, διάθεση) εξέχον μέλος των "53", φαίνεται να ενοχλεί κάποιους "τσιπροφύλακες που κρύβονται πίσω από τα παντελόνια του αρχηγού". Είναι εκ του περισσού να προσθέσουμε ότι τα προβεβλημένα στελέχη της προεδρικής πλειοψηφίας θεωρούν υπεύθυνο τον Σκουρλέτη για την αποτυχία του i-syriza, επειδή όπως λένε "όχι μόνον δεν θέλει τη διεύρυνση του κόμματος προς τον κεντρώο χώρο, αλλά χαρακτηρίζοντας και τον Παπανδρέου "τοξικό" προσπάθησε να ανατινάξει κάθε γέφυρα με το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ και κυρίως να ανακόψει τη ροή μεσαίων στελεχών του ιστορικού ΠΑΣΟΚ για να μην ανατραπούν, σε βάρος του, οι εσωκομματικές ισορροπίες".

Ανεξάρτητα από την έκβαση της αντιπαράθεσης στον ΣΥΡΙΖΑ για τη συνεργασία με το ΚΙΝΑΛ το πρόβλημα των συμμαχιών και ιδίως η αναδιοργάνωση της Προοδευτικής Παράταξης, με στόχο την, δια της απλής αναλογικής, εκλογική κατίσχυση τροφοδοτείται και από τη Χαριλάου Τρικούπη. Μετά τα σενάρια που πυροδότησαν η συνάντηση Φλαμπουράρη - Γείτονα και τα δημοσιεύματα για συζητήσεις προκειμένου, στα θέματα που υπάρχει συναντίληψη να υπάρξει και κοινή αντιπολιτευτική στάση, αρχής γενομένης από το κοινοβούλιο, ήλθε το επεισόδιο με τη Νάντια Γιαννακοπούλου, η οποία με επιστολή της στη Φώφη Γεννηματά, όχι μόνον εκφράζει τη διαφωνία της σε πιθανή συνεργασία με την Κουμουνδούρου, αλλά, όπως υποστηρίζουν κάποιοι σύντροφοί της, κλείνει και το μάτι προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη σε περίπτωση που αυτό ήθελε συμβεί. Μπορεί, επισήμως, το ΚΙΝΑΛ να υποστηρίζει, στεντορεία τη φωνή, ότι η γραμμή του "είναι ίσες αποστάσεις" απέναντι σε ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ, δεν είναι όμως λίγοι οι ψίθυροι που ακούγονται περί "ασκήσεων για προγραμματική και πολιτική συμφωνία είτε, κυρίως, με τον ΣΥΡΙΖΑ με φόντο τις εκλογές με απλή αναλογική, όποτε κι αν αυτές γίνουν, είτε -όπως θέλουν ορισμένοι, μεταξύ των οποίων και 4-5 βουλευτές- με τον φιλελεύθερο Κυριάκο Μητσοτάκη, σε περίπτωση που υπάρξουν διασπαστικές κινήσεις, από δεξιά, στη ΝΔ".

Το σίγουρο είναι ότι η νευρικότητα, που επικρατεί στον ΣΥΡΙΖΑ για τις πολιτικές συμμαχίες και ιδιαίτερα με το ΚΙΝΑΛ, το επόμενο διάστημα αναμένεται να μεταφερθεί και στη Χαριλάου Τρικούπη καθώς τον Μάρτιο θα γίνει η Εθνική Συνδιάσκεψη του κόμματος και στην οποίαν το θέμα των συνεργασιών και της αναδιοργάνωσης της Κεντροαριστεράς θα κυριαρχήσει, όπως προβλέπουν βουλευτές και ιστορικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Βεβαίως, το ερώτημα που θέτουν ορισμένοι νουνεχείς παράγοντες, τόσο του ΣΥΡΙΖΑ όσο και του ΚΙΝΑΛ, είναι ότι οι ομφαλοσκοπήσεις βλάπτουν σοβαρά και τα δύο κόμματα. Έχουν κουράσει τους πολίτες, οι οποίοι ενδιαφέρονται για το μέλλον το δικό τους και για τη χώρα και όχι αν η Γιαννακοπούλου θα ακολουθήσει τον Χρυσοχοΐδη και τον Θεοδωρικάκο στη δεξιά ή αν ο Μπίστης ο Ραγκούσης και ο Θεοχαρόπουλος θα μπουν και με ποιά ποσόστωση στη νέα ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ και αν αυτός θα είναι πούρος αριστερός ή θα έχει και ολίγη από ΠΑΣΟΚ. Όπως, λέει στους κομματικούς του συνομιλητές και ο Τσίπρας "ο κόσμος καίγεται και μεις σπαταλάμε δυνάμεις στα εσωκομματικά παιχνίδια". Και η αλήθεια αυτή είναι αφού ακόμη και ηγετικά στελέχη της αριστερής αντιπολίτευσης συμφωνούν ότι αντί να τσακώνονται για το ποιός φταίει που έχασαν τις εκλογές ή για τα ποσοστά στη νέα ΚΕ είναι καλύτερα να δουν αν συμφωνούν πολιτικά για τις εξορύξεις, το προσφυγικό, τα κόκκινα δάνεια, τα πλεονάσματα, το ασφαλιστικό και σειρά άλλων θεμάτων που προωθεί η κυβέρνηση και στα οποία ο ΣΥΡΙΖΑ, εάν θέλει να επανέλθει στην εξουσία θα πρέπει να αρχίζει να διατυπώνει από τώρα εναλλακτικό προγραμματικό λόγο και όχι να τσακώνονται στην Κεντρική Επιτροπή αν ήταν ή δεν ήταν φορομπηχτική η πολιτική τους, που ήταν, αν τσάκισαν ή όχι τη μεσαία τάξη, που την τσάκισαν, και αν το "μιντιακό κατεστημένο" ή οι ιδεοληψίες τους ήταν αυτά που οδήγησαν στην απώλεια του γκουβέρνου και την ανάληψη της διακυβέρνησης από τη ΝΔ και μάλιστα αυτοδύναμα και με ποσοστό 40%....

2 αναγνώστες σχολίασαν

Συμμετοχή στην συζήτηση
  1. sofia 16:43 17/02/2020

    Ποτε ξανα αριστερα,οσο ζω να μην τους ξαναδω.

  2. stm 14:18 17/02/2020

    Και πάνω από όλα, Δημοκρατικό. Γελάν και τα στιμέντα Φελέκη. Τόση αγωνία πιά;

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.