ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

Ο καθένας να αναλάβει τις ευθύνες του και να ξέρει καλά «τι λέει», «τι γράφει» και «που απευθύνεται»!...

Πολλές φορές η βαθιά και ακέραια γνώση της πραγματικής ιστορίας αντί να βοηθήσει, ώστε, να γίνει αποδεχτή και παραδεχτή και από το ευρύτερο κοινό, δημιουργεί αφ' εαυτού ρήγματα και, άρα, μεγαλύτερα χάσματαμεταξύ αυτών που επιχειρούν και προσπαθούν να γνωρίσουν και να μάθουν καλά Ιστορία και αυτών που αγνοούν ή δεν γνωρίζουν, αλλά, παρακολουθώντας σταθερά τους μύθους που αναπτύσσονται στις παραδόσεις της προφορικής και άλλης ανεπίσημης ιστορίας﮲ επιμένουν σε ανιστόρητα πράγματα.Τούτο, λοιπόν, το γεγονός, το είδα με για μια ακόμη φορά, στα  τρέχοντα εγχώρια πράγματα(στα socialmediaπάντα) όταν, δια της καθοδηγητικής δράσης και επικοινωνίας που έχει, ως καθήκον να κάνει, η Επιτροπή «Ελλάδα 2021» για τον εορτασμό των διακοσίων χρόνων από την Επανάσταση και την δημιουργία του σύγχρονου Ελληνικού κράτους, υποστήριξε δια ελλόγιμου συνεργάτου ό,τι ο πρώτος κυβερνήτης μας, -ναι, ο πολύ βαρύς και ασήκωτος Ιωάννης Καποδίστριας,  ήταν ούτε λίγο – ούτε πολύ, κάτι σαν δεσπότης – δικτάτορας που δεν καταλάβαινε, όσον αφορά την διακυβέρνηση του νεοσύστατου κρατιδίου, και πολλά – πολλά από Δημοκρατία…

 

Μετά απ’ αυτό–αλίμονο-, ποιος είδε τον κάθε αδιάβαστο ή και ημιμαθή πατριδοκάπηλο (sic) μπροστά του και δεν φοβήθηκε! Θόλωσαν, πράγματι, τα μυαλά και οι γραφίδες και αρκετών μεγαλόσχημων (!), που, εν πολλοίς, ούτε κι αυτοί οι ίδιοι ξέρουν τι κατέβασαν, ώστε, να υποστηρίξουν την μεγάλη πλάνη  πάνω στην εθνική - ιστορική μας στρέβλωση : πληθώρα λοιδοριών και υπονοούμενα απαράδεκτα, τόσο, για αξιοσέβαστους - ακηδεμόνευτους ανθρώπους,όσο, και για έμπειρους επαγγελματίες και θεσμούς που οφείλαν, είναι αλήθεια, να ήταν πιο σχολαστικοί και πιο προσεχτικοί στις διατυπώσεις. Και τούτο, διότι, ανεξάρτητα πόσο δίκιο  έχει το δημοσίευμα μιας Επιτροπής για το «βίο και την πολιτεία» του κόμη Ιωάννου Καποδίστρια (που ορισμένοι μέσα από τις διαδοχές του μύθου τον θεωρούν περίπου Άγιο, ενώ, αλήθεια, κατήργησε το 1828 το εψηφισμένο Σύνταγμα της χώρας από τη νόμιμη Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας (που, ας σημειωθεί,  ήταν το πιο φιλελεύθερο στη τότεΕυρώπη) κατήργησε την ελευθεροτυπία και καταδίωξε αλύπητα όσους αντιστέκονταν σ’ αυτή την αντίληψη και πρακτική), αυτή – τούτη, η ίδια η Επιτροπή, όμως, δεν έχει, πραγματικά, καμιά εργασία –έστω και δια των σοβαρών διανοουμένων συνεργατών της-, να κρίνει ή να προτάσσει τέτοιες ώρες ακαδημαϊκές κρίσεις για το πολιτικό ποιόν και την τακτική που ακολούθησε ο κάθε ηγέτης που πέρασε και πήρε τα ηνία της χώρας στα χέρια του. Επιτροπή εορτασμού είναι δα, όχι Επιτροπή για την αναζήτηση και εμπέδωση της όποια ιστορικής αλήθειας!...

 

Με αυτό τον τρόπο, είναι ολότελα πρόδηλο, το μαρτύριο της ακύρωσης και του ευτελισμού της ίδιας της ιστορίας μας θα εντείνεται ρυθμικά όσο και ασίγαστα, καίτοι δια της απλής λογικής και του φυσικού νόμου, κανένας απ’ όλους όσους κυβέρνησαν την χώρα δεν θα μπορούσε να ήταν – και δεν ήταν, ο «απόλυτα καθαρός» και ο «καθ’ όλα εντάξει τύπος»όπως αρέσκεται να τον εννοεί ο πολύς κόσμος : όλοι, λίγο ή πολύ οι ηγέτες της χώρας (όπως και όλων των χωρών του Κόσμου, άλλωστε), είχαν, έχουν και θα έχουν εμπλοκές σε φατριασμούς, ανοίκειες σκοπιμότητες,επαίσχυντες υστεροβουλίες ακόμη και σοβαρά λάθη, πλην όμως, όλοι –και αυτό πρέπει να γίνει καθολικά παραδεκτό-, έβαλαν ένα λιθαράκι να φτάσει η Ελλάδα (μικρή ή μεγάλη – αναγεννημένη ή όχι),μέχρι τις μέρες μας…

 

Διαφορετικά, και με δεδομένο πάντα το «επίπεδο» και την «φινέτσα» που έχει η ελληνική δημόσια ζωή, είναι αμφίβολο το αν θα προλάβουμε να γιορτάσουμε μονοιασμένοι τα διακόσια χρόνια από την Επανάσταση : ένας, οιονεί, εμφύλιος πόλεμος θα ξεδιπλώνεται ως μέρος του όλου δρώμενου και, αντί για τα διακόσια χρόνια Απελευθέρωσης, θα κινδυνεύσουμε να βιώσουμε τους εμφύλιους πολέμους που και αρκετοί ήταν και χώρα έλαβαν δοξαστική στη διάρκεια της Θρυλικής Επανάστασής μας. Πριν φτάσουμε, λοιπόν, σε αυτή την έσχατη τραγωδία (αυτό μας έλειπε, κιόλας, με όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας…), καλό θα ήταν, ο καθένας να αναλάβει τις ευθύνες του  και να ξέρει καλά «τι λέει», «τι γράφει» και «που απευθύνεται»…

 

«Οι καιροί ου μενετοί» και περίεργοι -αλήθεια : Μια διορισμένη Επιτροπή που, εξ αρχής, εμφάνισε αδύνατα σημεία στην δομή, την οργάνωση και την παρουσία της, δεν είναι απαραίτητο να προκαλεί κάθε τόσο και με τα λεγόμενα και τις δράσεις της (που όμως κανείς δεν μπορεί και να της τα απαγορεύσει). Η εργασία της, όμως, δεν είναι να δοκιμάζει τις αντοχές και να «τεστάρει» τα ιστορικά συμπλέγματα και τις παρανοήσεις (του μέσου όρου) των νεοελλήνων, αλλά, να συμβάλει καθοριστικά και αποτελεσματικά, προκειμένου, να γιορταστεί συντεταγμένα και όσο το δυνατό πιο λαμπρά, εκείνο που, ενδεχομένως, θεμελιακά θα έπρεπε να έχουμε συνεχώς κατά νου : «Θέλει αρετή και τόλμη (για να κερδηθεί και, επέκεινα, να λειτουργήσει) η Ελευθερία». Όπως αρετή και τόλμη θέλει, ώστε, να είμαστε υπεύθυνοι, συνετοί και αποτελεσματικοί απέναντι στις απαιτήσεις των καιρών και στις απαιτήσεις της Ιστορίας…

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.