Πέφτουμε πάντα έξω με τους ανθρώπους, είτε τους συναντάμε για πρώτη φορά, είτε τους ξέρουμε χρόνια. Όποιος έχει διαβάσει το "Αμερικανικό Ειδύλλιο", μια σύγχρονη τραγωδία, για μια "τέλεια" οικογένεια της Αμερικής που η μονάκριβη κόρη της προκύπτει βομβίστρια, καταλαβαίνει ότι ο Φίλιπ Ροθ σε ένα από τα σπουδαιότερα βιβλία του βάζει βασικά ερωτήματα για τη Δυτική κοινωνία και ιδιαίτερα για τις ΗΠΑ.

Στην Αμερικανική κοινωνία του 1960 συμβαίνουν ραγδαίες πολιτικές αλλαγές λόγω του πολέμου του Βιετνάμ, αλλά και των κοινωνικών κινημάτων. Αγόρια και κορίτσια από όλα τα κοινωνικά στρώματα διαδηλώνουν για την κατάργηση των φυλετικών διακρίσεων και την ισότητα στην καθημερινή ζωή. Αμφισβητώντας θεσμούς και αξίες η γενιά του `68, προσπαθεί να ανακαλύψει την ταυτότητά της μέσα από διαφορετικές διαδρομές τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο.

Η δολοφονία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ στις 4 Απριλίου 1968 στο Μέμφις του Τενεσί, οι δυναμικές αντιπολεμικές διαδηλώσεις στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϋ και του Κολούμπια ήταν η αρχή μιας εποχής πολιτικών και κοινωνικών διεκδικήσεων. Η ροκ μουσική, η σεξουαλική επανάσταση, οι εναλλακτικοί τρόποι διαβίωσης, η χρήση παραισθησιογόνων ουσιών ήταν ένας νέος τρόπος ζωής που αποτυπώθηκε στην μουσική και την εικόνα.

Τα κινήματα της νεολαίας ξέφυγαν από τα Πανεπιστήμια και απλώθηκαν σε ολόκληρο τον κόσμο. Σε πολλές χώρες εκείνη την εποχή είχαμε διαδηλώσεις και εμπλοκή των επαναστατημένων νεαρών σε νέες πολιτισμικές φόρμες.

Το βίντεο με τον Φλόιντ, ξαπλωμένο στον δρόμο, δίπλα στον τροχό του αυτοκινήτου, δεμένο χειροπόδαρα με τον αστυνομικό να τον πιέζει με το γόνατο πάνω στο λαιμό έκανε το γύρο του κόσμου. Οι συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας και συγκρούσεις διαδηλωτών – αστυνομίας, ανάμεσά τους και λευκοί ακτιβιστές επεκτάθηκαν σε όλη τη χώρα.

Η έκρηξη ανεργίας, το αμερικανικό σύστημα υγείας που έχει γυρίσει την πλάτη του στους Αφροαμερικανούς, καθώς περισσότεροι μαύροι πέθαναν από τον COVID-19, οδήγησε στο μεγαλύτερο κύμα των φυλετικών ταραχών στις ΗΠΑ μετά τη δολοφονία του Κινγκ. Πάνω από 40 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν μείνει χωρίς δουλειά, χωρίς να έχουν τρόφιμα για τους ίδιους και τις οικογένειες τους, χωρίς πρόσβαση σε υγειονομική περίθαλψη.

Ξαναδιάβασα μέσα στο lockdown της πανδημίας το βιβλίο του Φίλιπ Ροθ. Ένιωσα να μου ασκεί την ίδια γοητεία ο ήρωας του μυθιστορήματος Σίμουρ, έχει το παρατσούκλι "Σουηδός", λευκός μεσοαστός, που κληρονομεί το εργοστάσιο του πατέρα του, το επεκτείνει και κάνει τον "τέλειο" γάμο. Παντρεύεται την λευκή καλλονή, ζουν σε ένα πέτρινο σπίτι μέσα σε 40 στρέμματα και αποκτούν την "τέλεια" κόρη. Όταν όμως η δεκαεξάχρονη Μέρι (από το Merry που σημαίνει ευτυχία), θα ανατινάξει το τοπικό ταχυδρομείο σκοτώνοντας έναν αθώο πολίτη που μπήκε για να ταχυδρομήσει ένα γράμμα, τότε έρχονται τα πάνω κάτω στον κόσμο του λαμπερού ήρωα. Αναπόφευκτα έρχονται οι ερωτήσεις και τα διλήμματα. Ποιος φταίει για την καταστροφή της οικογένειας;

Τι κρύβεται πίσω από την βιτρίνα και την τέλεια ζωή; Στο μυθιστόρημα ο Ροθ αποτυπώνει μια Αμερική που τρώει τα παιδιά της. Στο τέλος της δεκαετίας του `60 οι διαδηλώσεις για τον πόλεμο του Βιετνάμ, το φυλετικό, τις διεκδικήσεις των γυναικών για ισότητα στην καθημερινή ζωή, οδήγησαν στην ανάπτυξη μιας έντονης κριτικής του δυτικού πολιτισμού.

Η δεκαετία του `60 με τη ροκ μουσική, τα κινήματα αμφισβήτησης, την πολιτιστική παρέμβαση των νέων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο που αναζητούσε μια νέα ταυτότητα μετά τον πόλεμο ήταν μια πολιτιστική έκρηξη, μια κοινωνική πολιτιστική απόπειρα που επηρέασε όλο τον κόσμο.

Όλα αλλάζουν και ανατρέπονται όμως τίποτε δεν άλλαξε όλα αυτά τα χρόνια, όπως το δείπνο στο σπίτι των Λιβόβ, την αστική οικογένεια που θα επιβιώσει κρύβοντας τους σκελετούς στη ντουλάπα. Σε αυτή την ιστορία της ανόδου και της πτώσης ενός ευνοημένου Αμερικανού ο Ροθ μιλάει για την αγάπη και το μίσος, την επιθυμία να ανήκεις στην Αμερική και από την άλλη την άρνηση να ανήκεις στην Αμερική.

{}«Τον εαυτό σου τον φαντάζεσαι μόνο να παίζει μπάλα, να φτιάχνει γάντια και να παντρεύεται την Μις Αμερική. Εκεί έξω με την Μις Αμερική, να ζείτε μες στη σιωπή και την αποβλάκωση. Εκεί, έξω, να το παίζεται τυπικοί λευκοί προτεστάντες, μια σκατο-Ιρλανδεζούλα από τα ντοκ του λιμανιού του Ελίζαμπεθ κι ένας κωλο-Εβραίος από το Λύκειο του Γουικουέικ. Οι αγελάδες. Η κοινωνία των αγελάδων. Η παλιά Αμερική της περιόδου των αποικιών. Και συ νόμισες πως αυτή η πρόσοψη δεν θα είχε κανένα κόστος...{}".

• Ετικέτες: 
• ανισότητα
• ανισότητες
• διακρίσεις
• Δύση
• ΗΠΑ
• ισότητα
• Καπιταλισμός
• Ρατσισμός