ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

Το «δίλημμα» του Κυριάκου Μητσοτάκη για το 2022

Το παρόν κείμενο αποτελείται από δύο μέρη. Το «πρώτο μέρος»  έχει μια σύντομη  ιστορική αναφορά. Το «δεύτερο μέρος» αφορά προσέγγιση  ως προς τις  πολιτικές εξελίξεις. Ας βάλουμε τα πράγματα σε μια λογική διάταξη.

 

Α ΜΕΡΟΣ : ΜΙΑ ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΦΟΡΑ

Σε προηγούμενο κείμενο του γράφοντος, με τίτλο: «το «δίλημμα» του πατρός Μητσοτάκη και ο υιός», που αφορούσε στο ενδεχόμενο εκλογών το πολύ εντός του Ιουλίου του έτους 2021, μεταξύ των άλλων επισημειώνονταν και τα εξής:

«…φιλολογείται στους πολιτικούς κύκλους κατ’ ιδίαν, αλλά και στα ΜΜΕ δημοσίως, το ενδεχόμενο αιφνίδιων εκλογών».

Με βάση την εκδοχή αυτή, καταγραφόταν η εκτίμηση πως:

«αδιστάκτως προκύπτει ότι τον κ. πρωθυπουργό κατατρέχει το «δίλημμα» να αξιοποιήσει (ή όχι) τις συνταγματικές πρόνοιες, ώστε να οδηγήσει το εκλογικό σώμα στις κάλπες».

Παραλλήλως δε, ετίθετο και ένα ερώτημα ως εξής:

«Αυτό το «δίλημμα» εάν δεν επιλυθεί, μπορεί να είναι καίριο και κρίσιμο για την περαιτέρω πολιτική σταδιοδρομία του κ.πρωθυπουργού. Αντίστοιχο «δίλημμα» αντιμετώπισε και ο πατέρας του Κωνσταντίνος Μητσοτάκης».

Οι συνθήκες δε υπό τις οποίες ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης απώλεσε την πρωθυπουργία, αλλά και την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, αφορούν γνωστά γεγονότα. Εκείνο, όμως, που αποκάλυψε με απόλυτα σαφή λόγο ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης (εάν δεν με απατά η μνήμη μου), στο δημοσιογράφο Νίκο Χατζηνικολαου δύο ημέρες πριν τις εκλογές του 1993, ήταν η απάντησή του στο ερώτημα «εάν έχετε σε κάτι μετανιώσει(;) εάν έχετε κάνει κάποιο λάθος;».

Επ´’ αυτού, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης απάντησε (εάν και πάλι δεν με απατά η μνήμη μου), συνομολογώντας ήδη την ήττα του, ότι:

«μετανόησε» (sic), και «ήταν λάθος του» (sic), που «δεν προκήρυξε εκλογές αμέσως μετά το “Πακέτο Πινέιρο”» (sic). Υπ’ όψιν ότι το «Πακέτο Πινέιρο» (Μάρτιος-Απρίλιος 1992) αφορούσε μία κατ’ αρχάς και κατ’ αρχήν συμφωνία για το λεγόμενο «Μακεδονικό».»

Στο προαναφερόμενο κείμενο ετίθετο το ερώτημα: «τι θα πράξει άραγε ο υιός;».

Επ’ αυτού του ερωτήματος είχε καταγραφεί ότι:

«Θα έχει ιστορικό ενδιαφέρον, εάν σε κάποια συνέντευξή του στο εγγύς (ή απώτερο) μέλλον (!), ο σημερινός πρωθυπουργός επαναλάβει τα του «διλήμματος» και τα του «σφάλματος» του πατρός είτε ότι δεν το τόλμησε και μετανόησε είτε ότι το τόλμησε και μετανόησε! Τα «διλήμματα» έχουν τα κόστη τους! Η ιστορία θα δείξει!»

 Β ΜΕΡΟΣ: ΠΡΟΣΕΓΓΙΖΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΠΙΘΑΝΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

Τα όσα τότε ο γράφων επισημείωνε στο κείμενο αυτό, προέκυπταν από το «πολίτικο κλίμα» της περιόδου, που αφορούσε στις αρχές του έτους 2021 μέχρι και τον Ιούνιο. Υπ’ όψιν δε ότι από τις αρχές του 2021 δεν λειτουργούσαν τα «δεσμευμένα ψηφοδέλτια-δεσμευμένοι συνδυασμοί» (λίστα), που στην πράξη «αχρηστεύουν» όλο το μηχανισμό της παραδοσιακής δεξιάς να διεξάγει επιτυχώς εκλογές.

Λογική, συνεπώς, ήταν η εκτίμηση ότι ο κ.πρωθυπουργός θα μπορούσε να οδηγήσει το εκλογικό σώμα στις κάλπες. Αυτό, όμως, ο κ.Κυριάκος Μητσοτάκης δεν το έπραξε για λόγους που (πρωτίστως) εκείνος γνωρίζει. Άλλωστε, οι «πολιτικές λογικές» , οι «εκδοχές» και οι «εικασίες» είναι πολλές και ασφαλώς τελούν σε αιτιώδη σχέση κυρίως με την «οικονομία» και το Ταμείο Ανάκαμψης.

Ωστόσο, τέτοιο πολιτικό κλίμα, ευνοϊκό για τον κ.πρωθυπουργό, όπως εκείνο της περιόδου του Ιουνίου-Ιουλίου 2021, είναι αδιστάκτως βέβαιο ότι δεν θα προκύψει από τούδε και στο εξής, ακόμα και αν η παρούσα κυβέρνηση εξαντλήσει όλη την εκ του Συντάγματος περίοδο διακυβέρνησης. Άλλωστε το κλίμα εις βάρος της κυβέρνησης όλο και θα επιβαρύνεται…

 

ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ κ. ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ

Τούτων δοθέντων για το πολιτικό πρόβλημα που προκύπτει όσον αφορά προσωπικά στον κ. πρωθυπουργό, εστιάζεται στα εξής:

1) Ο κ.πρωθυπουργός, αφότου αναδείχθηκε νικητής των εκλογών του Ιουλίου 2019, από την ημέρα των εκλογών και όχι από την επομένη, στόχευε-με την πρώτη ευκαιρία- στην αυτοδυναμία της κυβέρνησής του, μέσω εκλογών , εισάγοντας μία πρωτοφανή για τη μεταπολιτευτική ιστορία μακρά προεκλογική περίοδο, με στόχο «πώς» θα αποκτήσει πράγματι πολιτική (και όχι   «δημοσκοπική») ηγεμονία και «πώς» θα αντιμετωπίσει το πρόβλημα της απλής αναλογικής για να επιτευχθεί η ηγεμονία αυτή.

Φυσικά ο πρώτος χρόνος είχε συνταγματικό κόλλημα, ενώ το πρώτο δεκαοκτάμηνο είχε το πρόβλημα των «δεσμευμένων συνδυασμών – ψηφοδελτίων,», της λίστας δηλαδή, που ως μηχανισμός προεκλογικών διαδικασιών ουδόλως ευνοεί την παραδοσιακή δεξιά.

Έτσι ο προσφορότερες  χρόνος που μπορούσε να προσφύγει ο Κυριάκος Μητσοτάκης  σε «αιφνιδιαστικές εκλογές»  ήταν μετά τις 18 μήνες και πάντως πριν τη λήξη της διετίας.

Και τούτο διότι συνήθως η πρώτη διετία αφορά μια «οιονεί πολιτική περίοδο χάριτος» για την εκάστοτε κυβέρνηση. Εξαίρεση αυτής της περιόδου χάριτος ήταν ο χρόνος διακυβέρνησης υπό τον Γιώργο Α. Παπανδρέου.

2) Τούτων δοθέντων η ευνοϊκή για τον κ.πρωθυπουργό συγκυρία του Καλοκαιριού του 2021 έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί.

3) Στο εκλογικό σώμα μεταβολίζεται ήδη η άρνηση της ανάδειξης πολιτικών ηγεμόνων. Είναι κατάκτηση της κοινής πείρας ότι η κοινή γνώμη στη συντριπτική της πλειοψηφία αποδοκιμάζει τους αυταρχισμούς, εν όψει μάλιστα των προβλημάτων που ταλανίζουν την κοινωνία και την πατρίδα. Η χώρα δεν έχει ανάγκη από ηγεμόνες, όσο και αν επιχειρείται να «κατασκευαστούν». Η παρούσα συγκυρία απαιτεί συναντιλήψεις και συγκλίσεις για την υπεράσπιση του δημοσίου συμφέροντος και της κοινωνικής συνοχής και όχι πρακτικές για την «κατασκευή πολιτικών ηγεμόνων και ηγεμονιών».

4) Η οικονομία της χώρας φτωχοποιείται και ήδη αντικρίζει στο 83% του εκλογικού σώματος. Παραλλήλως  οι ανατιμήσεις επέρχονται και η πανδημία επελαύνει αφήνοντας πίσω της κυριολεκτικά σωρευμένα μείζονα κοινωνικά – ψυχολογικά και πολιτικά προβλήματα.

Ακόμα και λήξη της πανδημίας-την οποία εύχονται άπαντες - θα αφήσει πίσω της σίγουρα αρνητικές για την κυβέρνηση εντυπώσεις και επιπτώσεις!

5) Όσο ο γίγαντας των 2 εκατομμυρίων πολιτών που προσφάτως δεν προσέρχεται στις κάλπες συνειδητοποιεί ότι πρέπει να αναλάβει δράση και να τοποθετηθεί πολιτικά, και όσο το δοκιμαζόμενο 83% του εκλογικού σώματος συνειδητοποιεί «πού ακριβώς πρέπει να ανήκει πολιτικά» τόσο «η παρούσα κυβέρνηση » εξ αντικειμένου  θα περιέλθει  σε πρόδηλη παρακμή διακυβέρνησης…ανεξαρτήτως εάν την παρακμή αυτή καρπώνεται ή όχι η αξιωματική αντιπολίτευση.

6) Το έτος 2022, που αφορά πλέον απαρχή των τελευταίων δεκαοκτώ μηνών διακυβέρνησης υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη θα είναι ο χρόνος του κρίσιμου διλήμματος προσφυγής ή όχι  στις κάλπες πριν τη λήξη της τετραετίας.

Άλλωστε η λήξη της διακυβέρνησης και της κοινοβουλευτικής περιόδου αφορά στο πρώτο ήμισυ του επόμενου έτους 2023, οπότε εξ ανάγκης- εκ του Συντάγματος- θα διενεργηθούν γενικές βουλευτικές εκλογές.

7) Μεταπολιτευτικά ποτέ κυβέρνηση και κόμμα που εξάντλησε όλη την περίοδο διακυβέρνηςης δεν κέρδισε τις εκλογές. (Βλ. Ράλης 1981, Παπανδρέου 1989,Σημίτης 2004, Τσίπρας 2019-κυβέρνησε συνεχόμενα τέσσερα και πλέον έτη).  Με τούτα τα δεδομένα  ο κ. πρωθυπουργός πράγματι έχει μπροστά του ένα μεγάλο δίλημμα που είναι : «μπρός γκρεμός και πίσω ρέμα» .

Στο αδιέξοδο αυτό απάντηση θα δώσει ο αδυσώπητος ρυθμός φθοράς της διακυβέρνησης της χώρας υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Έτσι θα επιλυθεί το κρίσιμο δίλημμα προσφυγής ή όχι στις κάλπες εντός του 2022. Το πιθανότερο δε ενδεχόμενο είναι ,με την πρώτη ύφεση της πανδημίας,το 2022 να προκύψει ως έτος εκλογών…

Ο Πέτρος Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ανώτατα Ακυρωτικά Δικαστήρια της Ελλάδας και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου (ECHR και GC – EU).

 

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.