ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

72ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ: Το κίτρινο τρίγωνο

Μόλις δύο ανά εκατό εκπρόσωποι του Τύπου «συλλαμβάνονται» θετικοί, με τους καθημερινούς ελέγχους. Μόλις, όμως, γνωστοποιείται το αποτέλεσμα, η καχυποψία τρυπώνει στις ουρές, στις αίθουσες, στις δημοσιογραφικές προβολές και στις συζητήσεις, υπονομεύοντας την διεξαγωγή της Μπερλινάλε. Μήπως είναι καλύτερα τα πράγματα για το λεγόμενο κοινό του φεστιβάλ; Έτσι κι αλλιώς, το μεγάλο, ενιαίο κοινό του σινεμά έχει πάψει να υπάρχει προ πολλού. Οι θεατές κάποιας ηλικίας προτίμησαν την άνεση του σπιτιού και τις ψηφιακές πλατφόρμες. Όσο για τους νεότερους, επιλέγουν κατά περίπτωση την ένταξή τους στις ειδικές ομάδες με κοινό παρονομαστή τον κατακερματισμό των ασαφών προτιμήσεων, προελεύσεων ή μετρήσεων.

Τι πιο αυτονόητο, λοιπόν, να στοχεύει ταυτοχρόνως σε διαφορετικές κατηγορίες θεατών, το πρόγραμμα του φεστιβάλ μιας μητρόπολης σαν το Βερολίνο; Το έκανε με σχετική επιτυχία, ύστερα από την πτώση του Τείχους και το άνοιγμα στην Ανατολική Ευρώπη και, κυρίως, στο κίτρινο Χόλιγουντ. Το συνέχισε με δυσκολία, ενθαρρύνοντας τους πρωτοεμφανιζόμενους σκηνοθέτες και την θεαματική εισβολή των σύγχρονων κινημάτων στον 21ο αιώνα. Ξαφνικά, το μετέωρο βήμα της πανδημίας. Μπορεί η νέα κυβέρνηση ν’ άνοιξε ακόμα και κεντρικές αρτηρίες σαν την Κάντστρασε στους ποδηλάτες, όμως η κρίση έκλεισε σημαντικό κομμάτι της εστίασης. Το παλιό καλό δόγμα «κάθε γλώσσα και εστιατόριο» που συμπληρωνόταν με το «κάθε γλώσσα και ταινία» στα προγράμματα του φεστιβάλ, αποτελεί παρελθόν.

Αλλ’ εδώ, όπου ο Ζανγκ Γιμού («Κόκκινοι αγροί»), η πρωταγωνίστριά του Γκονγκ Λι και ο σύγχρονος κινεζικός κινηματογράφος αναγνωρίστηκαν παγκοσμίως χάρη στην Χρυσή Άρκτο του 1987, ένα πνευματικό τέκνο του πρώτου διεκδικεί μιαν ανάλογη διάκριση. Ο 40χρονος Ρογούν Λι («RETURN TO DUST») επισκέπτεται την αγροτική επαρχία του καθημερινού μόχθου και των στερήσεων. Ο φτωχός χωρικός παντρεύεται μια νεότερή του αλλ’ ειδικών αναγκών γυναίκα, με τις πιθανότητες εναντίον τους. Θα τους ενώσει το όνειρο ώσπου να τους χωρίσει το ατύχημα. Στο μεταξύ, μικρές λεπτομέρειες, τρυφερές στιγμές, μέτριες προσδοκίες και χαμηλόφωνες ανατροπές, προλαβαίνουν να συνθέσουν ένα στέρεο δράμα, στηριγμένο στην ειλικρίνεια, στην αμεσότητα, στην συγκίνηση και στην ανανέωση της νεορεαλιστικής παράδοσης. Αν οι δυτικές κοινωνίες διεκδικούν το δικαίωμα στο ερωτικό τρίγωνο, το ζευγάρι των άτεκνων απόκληρων σχηματίζει τρίγωνο με το γαϊδουράκι – υποστηρικτή των προσπαθειών τους. Σαν τον αιμοδότη σύζυγο, η γη τρέφει το οικονομικό θαύμα. Κι όταν το πρώτο γερμανικό αυτοκίνητο εισβάλλει στο φυσικό περιβάλλον, είναι βέβαιο πως η βίαιη ανάπτυξη προελαύνει, σαρώνοντας τον προηγούμενο κόσμο. Το πικρό σχόλιο για την μετάβαση από την μία Κίνα στην άλλη μετατρέπεται σε ρέκβιεμ ύψιστου ανθρωπισμού, όπως ο Ρογούν Λι σε πρώτο, για την ώρα έστω, φαβορί. Θα πεις, 35 χρόνια πριν, η Κίνα δεν ήταν υπερδύναμη και η Δύση δεν χρειαζόταν καινούριο ψυχρό πόλεμο. Ίδωμεν.

Μέχρι να φανούν οι προθέσεις της κριτικής επιτροπής μ’ επικεφαλής τον Νάιτ Σιάμαλαν, στο διαγωνιστικό πρόγραμμα παρελαύνουν η μία μετριότητα μετά την άλλη, θαρρείς με βασικό προσόν τους την συμμετοχή διάσημων ηθοποιών, απαραίτητων στο κόκκινο χαλί και στις πρεμιέρες. Για παράδειγμα, η Σαρλότ Γκενσμπούργκ πρωταγωνιστεί στην δραματική κομεντί του Μίκαελ Χερς «Ταξιδιώτες της νύχτας», ανάμεσα στην εγκατάλειψη, την εφηβεία των παιδιών της, την προϊσταμένη της στο ραδιόφωνο (Εμανουέλ Μπεάρ) και στις προεδρικές εκλογές του 1981, στο Παρίσι. Μητέρα, επίσης, και η Βαλέρια Μπρούνι Τεντέσκι, συγκρούεται με την μουσικό αλλ’ ύποπτη για βίαιη συμπεριφορά κόρη της στο οικογενειακό δράμα της Ούρσουλα Μέγιερ «LA LIGNE». Στην «Σύντομη αλφάβητο του έρωτα», η Νικολέτ Κρέμπιτς δίνει στην 60χρονη ηρωίδα της την ευκαιρία μιας σχέσης με τον δυσλεκτικό άγνωστο που της κλέβει την τσάντα αλλ’ είναι μόλις 18χρονος. Κάπως καλύτερα τα πράγματα στην περίπτωση της Ζυλιέτ Μπινός και του πάθους που αναθερμαίνεται χάρη στον Βενσάν Λιντόν και στην αφηγηματική φινέτσα της Κλερ Ντενί («AVEC AMOUR»). Το γλυκόπικρο, προβλέψιμο κλίμα, συμπληρώνει άλλη μια προσωπική αναζήτηση γένους θηλυκού, «CALL JANE» της Φύλις Νέτζι, με πρωταγωνίστριες τις Ελίζαμπεθ Μπανκς, Σιγκούρνι Γουίβερ και την δεκαετία του ’60.

Αν κάτι ξεχωρίζει, έχει τίτλο «A piece of sky» και την υπογραφή του Μίκαελ Κοχ. Μια όμορφη ταχυδρομικός υπάλληλος, η κόρη της, ο νεαρός εργάτης του θέρους, αναπάντεχος έρωτας στις ηλιόλουστες Άλπεις, κοινωνικός αποκλεισμός και δόξα της φύσης. Η ζωή, το απρόβλεπτο, το πέρασμα του χρόνου και ο θάνατος, ως γόνιμη δοκιμασία, με πίστη στην ανθρώπινη ουσία και στην επιβλητική ηρεμία του τοπίου, που παίρνει τον ρόλο του θεού. Κοντά στο φινάλε, αύριο, τρία αουτσάιντερ.

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.