Είχα ζητήσει την συνάντηση.
Με περίμενε στο γραφείο της.
Μέτριο ύψος, λεπτά χαρακτηριστικά, καστανόξανθη που άσπριζε, μάτια καστανά !
Τι μάτια !
Καθρέφτης !
Καθρέφτης που αποτύπωνε την εξυπνάδα και την αποφασιστικότητα, την έμφυτη καλωσύνη και το πλεόνασμα της ανθρωπιάς !
Λιτότητα έκφρασης !
Λόγος κοφτός λακωνικός ,
σαν μην έφτανε ο χρόνος γιά να διεκπεραιωθούν τα πράγματα και άρα δεν περίσσευε γιά ανούσιες φλυαρίες !
Με μέτρησε με μιά γρήγορη διερευνητική ματιά , καλωσήρθατε , είπε, ορίστε καθίστε, πρόσθεσε δείχοντας την καρέκλα μπροστά στο γραφείο της !
Σύλλογος Καρκινοπαθών κι η Πρόεδρος !
Όλα τα χρειώδη στο διαμέρισμα, στο γραφείο όπου το επιτελείο της εθελοντικής αυτοοργάνωσης των καρκινοπαθών, όλα τα χρειώδη με αξιοπρέπεια χωρίς την παραμικρή πολυτέλεια .
Η οργάνωση κι η επίπλωση των γραφείων αποδεικνύονται μάρτυρες αψευδείς που φανερώνουν τις επιλογές μιάς εθελοντικής προσπάθειας που εστιάζει στην ανακούφιση, την παντοία υποστήριξη, την βοήθεια στην θεραπεία, την εξυπηρέτηση από τα ελάχιστα έως τα μείζονα, την κρίσιμη ψυχολογική παρουσία, την αναγκαία ψυχαγωγική στήριξη, την συνεχή ανθρώπινη συμπαράσταση στο προσκέφαλο όλων ανεξαιρέτως των καρκινοπαθών , κι ιδιαίτερα όσων δεν έχουν οικογενειακή αρωγή !
Βρίσκομαι μπροστά στην ψυχή που οργανώνει και συντονίζει όλη αυτήν την βαθύτατα ανθρώπινη προσπάθεια !
- Ζητήσατε να με ιδείτε !
Τι θα θέλατε ;
Φράσεις κοφτές , με κοιτάζει στα μάτια .
Αξιοπρέπεια που δεν επιτρέπει στον συνομιλητή κανένα περιθώριο έκφρασης συμπόνιας, πολλώ μάλλον οίκτου !
Αξιοπρέπεια με επίγνωση της κατάστασης.
Δεν προλαβαίνω να απαντήσω !
Με καθηλώνει !
- Ξέρετε, εδώ ψήφους δεν έχει !
Κανένα από τα μέλη μας , κι είναι γραμμένα χιλιάδες, ενεργά πολλές εκατοντάδες,
δεν γνωρίζει εάν θα ζεί μέχρι τις επόμενες εκλογές !
Αποσβολώθηκα !
Από την λιτότητα της αλήθειας, συμπυκνωμένης σε μιά φράση !
Η ίδια , είχε αντιπαλέψει με τον δράκοντα στα μαρμαρένια αλώνια επτά φορές !
Τον είχε καταβάλλει αντίστοιχες !
Υπόδειγμα αγωνίστριας !
Ο Διγενής ψυχομαχεί κι η γής τονε τρομάσσει !
Ακατάβλητη ψυχή που έχει έρθει εφτά φορές κατσντικρύς με τον χάρο, τον τούμπαρε , όμως έχει επίγνωση της φθαρτότητας !
Και να την τώρα πίσω από το γραφείο μ' ένα τηλέφωνο στο χέρι, συντονίζει, οργανώνει, παρεμβαίνει, συμβουλεύει, αλλά και ζητιανεύει γιά τα οικονομική χορηγία του όλου εγχειρήματος.
Χρόνου φείδου , ακούει τους Έλληνες,
δεν της φτάνει ο χρόνος, τρέχει με φειδώ να τον γεμίσει, όσο μπορεί περισσότερο, όσο ακόμη προλαβαίνει !
Ξέρει , φανερώνεται στα μάτια της, ότι αγωνίζεται σε κλεμμένο από τον θάνατο χρόνο !
Κι είναι αποφασισμένη τούτο τον χρόνο που κέρδισε, τούτο τον καιρό που τις χαρίστηκε να τον προσφέρει ως αντίδωρο στους συνοδοιπόρους της !
Στους φτωχούληδες του Θεού !
Στους πάσχοντες συντετριμμένους,
στους πονεμένους παραπεταμένους ,
στους εγκαταλελειμένους που άνθρωπον ουκ έχουν , αυτούς γιά τους οποίους κι ένας ζεστός ελληνικός καφές το απόγευμα στην μοναξιά του θαλάμου με συντροφιά μιά εθελόντρια του Συλλόγου Καρκινοπαθών είναι ένα χαμόγελο ζωής από τους συνανθρώπους !
Ζωή και παρουσία προσφοράς η εφτάψυχη Πρόεδρος !
Δωρική παρουσία !
Μετράει καθημερινά τις ασπίδες που φέρουν "επί τάν " τα μέλη του Συλλόγου της !
Στέκεται κι αυτή
με το μικρό της εν σώματι παράστημα,
με το γιγαντιαίο ψυχικό της μεγαλείο, που επιμελώς το αποκρύπτει,
εκεί στα πρόθυρα ,
στα Μαρμαρένια Αλώνια,
σιωπηλή ως τα προς εαυτόν,
λακωνική ως προς τα αναγκαία
κλέβοντας χρόνο από τα θάνατο γιά να υπηρετήσει την ζωή !
Κατάλαβε !
Δεν της αποκρίθηκα !
Απλώς κοιτάζοντάς την στα μάτια της ζήτησα να με καταστήσει κοινωνό του εξαίρετου αυτού σιωπηλού εθελοντισμού !
Μιά σκυταλοδρομία ζωής και θανάτου !
Αγώνας αξιοπρέπειας !
Ο Διγενής μάχεται !
Κι η πλάκα τον ανατριχιά πώς θα τονε εσκεπάσει !
Ο εθελοντισμός του Συλλόγου Καρκινοπαθών , σιωπηλός κι ουσιαστικός, συμπαρσστάτης στον ανθρώπινο πόνο του τελικού σταδίου, της ανέλπιδης μάχης με τον καρκίνο, της, εθελοντισμός παρουσίας στο τελευταίο γιουρούσι του θανάτου γιά την άλωση , μαρτυρεί την μεγαλωσύνη της ανθρωπιάς της ψυχής των εθελοντών , που μπαινοβγαίνουν στα Νοσοκομεία με απόλυτη ανιδιοτέλεια , χωρίς την απαίτηση γιά το παραμικρό ευχαριστώ, αφού το ευχαριστώ τις περισσότερες φορές γράφεται στο βλέμμα του συνανθρώπου, του εμπεσόντος εις τους ληστάς ! Κι άς την ίδια ώρα οι τετιμημένοι , με ψήφο του Λαού, Υπουργοί του βυσσοδομούν γιά τα αργύρια της προδοσίας από την κάθε Novartis και τα αδιευκρίνιστα ποσά της μίζας σε τραπεζικούς λογαριασμούς !
- Δεν θα ήθελα να σας προσβάλλω, κατέληξε. Συγχωρέστε το απότομο του ύφους ! Βιώνουμε πάρα πολλά καθημερινά ! Αντιμετωπίζουμε πολλούς αδιάκριτους και ιδιοτελείς !
Ξεκίνησε αμέσως την περιεκτική παρουσίαση της εθελοντικής δράσης !
Ένα σώμα βροτόν, καταταλαιπωρημένο από τις θανατηφόρες επιθέσεις του δράκου, και μιά ψυχή αθάνατη, υπερήφανη , αγαπητική, δοσμένη στην προσφορά , εν σιωπή χωρίς τυμπανοκρουσίες και συνεντεύξεις !
Συμπύκνωση Ζωής !
Πύκνωση χρόνου και σοφίας !
"Γιατί από κειά που κείτεται
λόγια ανδρειωμένου λέει" , τραγουδά
ο ριζίτης γιά τον Διγενή Ακρίτα !
Είναι ώρες που οι λέξεις δεν μπορούν να σηκώσουν το βάρος της πραγματικότητας !
Την κοίταζα καθώς περιέγραφε !
Αδρές οι γραμμές της περιγραφής !
Σαν τις πινελιές στα ερυθομορφα αττικά αγγεία , που τους έχει ανατεθεί στην σύντομη διαδρομή τους την ιστορία και την δόξα, τον έρωτα και τον πόνο, την ομορφιά και τον πόλεμο, την ζωή και τον θάνατο να αποτυπώσουν πάνω στο κεραμεικό.
Σαν τις πινελιές του Πανσέληνου σε τοιχογραφία της Σταύρωσης, γραμμές στο πρόσωπο της Μαρίας , της Μάννας κάτω από τον Σταυρό, που φανερώνουν τον ανείπωτο πόνο του θανάτου, όμως, η τραγωδία κι η έξοδος εξ συτής, κρύβουν εν ταυτώ , την εσώμυχη κι άνέφραστη εισέτι προσδοκία της Ανάστασης.
Εμπειρία απερίγραπτη !
Λόγια γιά λόγια , δισπιστώνει ο Σεφέρης.
Κι άλλα λόγια ;
Ράον σιωπή !
Η Πρόεδρος στην όγδοη έφοδο , στο όγδοο πειρατικό γιουρούσι κουρσεύτηκε !
Έπεσε αξιοπρεπώς κι αθορύβως όπως έζησε.
Τον αντρειμένο, ήγουν , την αντρειωμένη
μη την κλαίς !
Δρόμους άνοιξε , παράδειγμα αξεπέραστο βιωτής μας κατέλιπε !
Άλλης βιωτής , όχι αυτής που απασχολεί τα φώτα της ευτελούς δημοσιότητας , το κερδοφόρο εμπόριο της υγείας, και τις αγοραπωλησίες της φιλανθρωπίας !
Κι άνοιξε τα φτερά της ψυχής της
γιά την Χώρα των Ζώντων,
ως Μυροφόρα, μύρα κομίζουσα !
Την θυμούμαι ιδιαίτερα σήμερα,
ημέρα μνήμης Αγίου Παρθενίου Επισκόπου Λαμψάκου, προστάτη και συμπαραστάτη των καρκινοπαθών, που τον επικαλούνταν,
ευγνωμόνως ευχαριστώντας την
γιά την καταληφθείσα ημίν πολυτίμητη παρακαταθήκη Ανθρωπιάς !