ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΛΟΓΗ ΗΓΕΣΙΑΣ ΣΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ - ΤΑ "ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΑ" ΚΑΙ ΟΙ ΚΟΜΜΟΥΝΑΡΟΙ ΤΗΣ 28ης ΜΑΪΟΥ ...

Μετά την ήττα του 2019 η πιο μεγάλη ώρα, για τον Αλέξη Τσίπρα ήταν χθες. Αν θα ήταν η αρχή της κατηφόρας του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης ή της εκτίναξής του στην κορυφή εξαρτώνταν από τον αριθμό των ανθρώπων που θα προσέρχονταν στις κάλπες για να ψηφίσουν την (επαν)εκλογή του στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Αν ο αριθμός ήταν μικρός η επιλογή να σταλεί μήνυμα πολιτικής αλλαγής και αποδοκιμασίας του Μητσοτάκη θα είχε αποτύχει, με ιδιαίτερα αρνητικές συνέπειες για την Κουμουνδούρου στο δρόμο προς τις κάλπες. Αντίθετα, αν ήταν μεγάλος -και ικανοποιητικός στη σύγκριση με αυτούς που ψήφισαν για την εκλογή των Ανδρουλάκη και Μητσοτάκη- τότε ο τέως πρωθυπουργός θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι προσθέτει στα υπέρ του ένα σοβαρό όπλο για να διεκδικήσει την πρωτιά στις βουλευτικές εκλογές, που είναι ο διακηρυγμένος στόχος του. Μόνος του ο Αλέξης έθεσε ψηλά τον πήχυ όταν αποφάσισε αφενός να μην εκλεγεί από το συνέδριο, αλλά από την βάση του κόμματος και αφετέρου μείνει ανοιχτός ο κατάλογος των εκλεκτόρων του μέχρι και την ώρα της ψηφοφορίας.

Αρχικός στόχος ήταν στις 40.000 που ψήφισαν για το συνέδριο να προστεθούν άλλοι τόσοι, ενώ θα άνοιγαν σαμπάνιες στην Κουμουνδούρου εάν έφταναν στην περιοχή των 100.000. Οι συνεργάτες του τέως πρωθυπουργού, αλλά και ο ίδιος ο Αλέξης τις τελευταίες ημέρες εμφανίζονταν αισιόδοξοι. Θεωρούσαν πως ο αριθμός αυτών που θα πήγαιναν στις 1.000 κάλπες θα ήταν σίγουρα εξαψήφιος, με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης να εκτιμά, σύμφωνα με όσα μετέδιδαν συνομιλητές του, πως στην προεδρική κάλπη θα ήταν δύο και τρεις φορές περισσότεροι από αυτούς της Κεντρικής Επιτροπής. Αν λάβουμε υπόψιν ότι το εκλεκτορικό σώμα για την Κεντρική Επιτροπή είναι 61.000 τότε ο Αλέξης περίμενε στη δική του κάλπη να προσέλθουν από 120-180.000 άνθρωποι. Το νούμερο φάνταζε εξωπραγματικό για ένα κόμμα που, συγκριτικά με τους αντιπάλους του, έχει τη χειρότερη αντιστοίχηση κομματικών μελών και ψηφοφόρων. Τα ενεργά του μέλη, στις καλύτερες ημέρες του, ήταν λίγο πάνω από τις 20.000. Ούτε το 1,3% των 1.781.000 που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ τον Ιούλιο του 2019. Για να καταλάβουμε το πρόβλημα της Κουμουνδούρου αρκεί να αναφέρουμε πως τον Δεκέμβριο του 2015 για την εκλογή ηγεσίας στη ΝΔ είχε προσέλθει το 26,5% όσων την είχαν ψηφίσει τον Σεπτέμβριο. Δηλαδή 404.000 από το 1.526.000 των ψηφοφόρων της. Για δε το ΚΙΝΑΛ το ποσοστό ανήλθε στο 59%. Από τις 457.000 που έλαβε στις εκλογές του 2019 πήγαν 270.000.

Ο Αλέξης αναμφίβολα δεν περίμενε να προσέλθουν στις κάλπες ούτε το 59% των ψηφοφόρων του ούτε το 26,5%. Θα ήταν ενθουσιασμένος αν έβγαινε η υποδιαστολή από το 1,3% και αυτοί που θα πήγαιναν στις κάλπες για να τον ψηφίσουν να αντιστοιχούσαν στο 13% των ψήφων που έλαβε το 2019. Ακόμη κι αν δεν ήταν το 13% (δηλαδή 230.000) και ήταν το 10% (178.000) ή έστω το 8% (142.000) θα είχε πετύχει το στόχο του να μετατρέψει μια απλή έως και μίζερη εσωκομματική διαδικασία, αφού ήταν ο μοναδικός υποψήφιος για την αρχηγία, σε πολιτικό γεγονός. Εάν μάλιστα κατάφερνε να ξεπεράσει τις 170.000 θα μπορεί να υποστηρίξει πως έλαβε ίδιο ή και μεγαλύτερο αριθμό ψήφων από τον Μητσοτάκη και τον Ανδρουλάκη. Θυμίζουμε πως τον Κυριάκο στον πρώτο γύρο των είχαν ψηφίσει 115.000 και στον δεύτερο 173.000, ενώ ο Νίκος έλαβε 99.000 την πρώτη Κυριακή και 139.000 τη δεύτερη. Ορισμένοι στην Κουμουνδούρου θεωρούν πως με αυτά τα νούμερα πρέπει να γίνει η σύγκριση και όχι με τις 404.000 και 276.000 που προσήλθαν στις κάλπες της ΝΔ και του ΚΙΝΑΛ. Στα δύο αυτά κόμματα, λένε, υπήρχαν τέσσερεις υποψήφιοι για την ηγεσία της ΝΔ και έξι για του ΚΙΝΑΛ, ενώ στον ΣΥΡΙΖΑ ήταν μόνον ένας υποψήφιος, ο Αλέξης.

Εάν τα πράγματα πήγαιναν καλά και στις κάλπες (τουλάχιστον σε αυτές των μεγάλων δήμων, των πρωτευουσών νομών, των πόλεων που έχουν πανεπιστήμια, των λαϊκών και εργατικών συνοικιών και των περιοχών στις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ, στις εκλογές του 2019 προηγήθηκε ή κατέγραψε μεγάλα ποσοστά) προσήρχετο το 10% τότε οι ψύχραιμοι συνεργάτες του Τσίπρα και ιδιαίτερα αυτοί που ασχολούνται με τα οργανωτικά της εκλογής ηγεσίας, θεωρούσαν πως αυτοί που θα ψηφίσουν στην προεδρική κάλπη "δεν θα είναι λιγότεροι από 130.000". Οι υπεραισιόδοξοι υποστήριζαν πως μπορεί να έφταναν και τις 200.000 αρκεί στην κάθε κάλπη από τις 1.000 να ψήφιζαν 200 άτομα, κάτι που οι ίδιοι θεωρούσαν λογικό. Εκτός από την αισιόδοξη εκδοχή υπήρχε και η απαισιόδοξη, την οποίαν ενστερνίζονταν κυρίως στελέχη της Ομπρέλας, σύμφωνα με την οποίαν ήταν δύσκολος ακόμη και ο στόχος των 100.000. Οι υπολογισμοί τους στηρίζονταν στην κομματική προϊστορία, τον αριθμό όσων ψήφισαν για συνέδρους (40.000), την κίνηση στις οργανώσεις και τις εγγραφές στο i-syriza, τις τέσσερεις εβδομάδες μετά το συνέδριο. Πάντως, το Σάββατο στελέχη και βουλευτές, μεταξύ των οποίων και της Ομπρέλας, υποστήριζαν πως "το κλίμα έχει ζεσταθεί πολύ", αλλά δεν μπορούσαν να υπολογίσουν με ακρίβεια πόσοι θα ψήφιζαν καθώς για τα δεδομένα της Κουμουνδούρου ήταν μια πρωτόγνωρη διαδικασία. Στην αλλαγή του κλίματος και την αυξανόμενη αισιοδοξία συνέβαλε η υπερδραστηριότητα του Τσίπρα με τις ανά την επικράτεια περιοδείες, τις συνεντεύξεις, την αρθρογραφία και τα διαφημιστικά σποτ, που προέτρεπαν τους πολίτες "να μετατρέψουν τα 1.000 εκλογικά τμήματα σε 1.000 ταχυδρομεία, απ' όπου θα στείλουν πίσω τους λογαριασμούς της ακρίβειας στην κυβέρνηση Μητσοτάκη".

Πριν προχωρήσουμε στην συνολική εκτίμηση του αποτελέσματος πρέπει να σημειώσουμε πως ο Τσίπρας και με την (επαν)εκλογή του -και μάλιστα με το σταλινικό ποσοστό του 99% -έστειλε το μήνυμα σε όλους ότι το κόμμα είναι δικό του και αυτός είναι ο αρχηγός. Όλα όσα έγιναν από την επομένη του συνεδρίου και μέχρι την 15η Μαΐου είχαν ως μοναδικό σημείο αναφοράς τον ίδιο. Τα πάντα είχαν επικεντρωθεί στον αριθμό αυτών που, μέσω της προεδρικής κάλπης, θα έστελναν το μήνυμα της πολιτικής αλλαγής. Κάποιοι, και εντός του ΣΥΡΙΖΑ, υποστήριζαν πως είναι υψηλού ρίσκου η μετατροπή της εσωκομματικής εκλογής αρχηγού σε κεντρικό πολιτικό γεγονός. Αν δεν ήταν πολλοί αυτοί που θα πήγαιναν στις κάλπες ο Κυριάκος Μητσοτάκης βασίμως θα μπορούσε να υποστηρίξει ότι το μήνυμα είναι προς τον Τσίπρα και όχι προς τον ίδιο. Το ίδιο θα συνέβαινε και στον πόλεμο για την κυριαρχία στην Κεντροαριστερά αν αυτοί που θα "σταύρωναν" τον Αλέξη ήταν λιγότεροι απ' όσους εξέλεξαν τον Ανδρουλάκη". Ο αντίλογος από την πλευρά Τσίπρα είναι πως αν δεν μετέτρεπε την εκλογή ηγεσίας σε πολιτικό γεγονός και δεν τη συνέδεε με την δύστηνη επικαιρότητα που βιώνουν οι πολίτες, η προσέλευση θα ήταν μικρή και οι αντίπαλοί του θα υποστήριζαν πως είναι μειοψηφία και δεν έχει δυναμική. Το στοίχημα μπορούσε να το κερδίσει μόνον όπως το έπαιξε.

Τελικά, οι περίπου 150.000 που ψήφισαν τον Τσίπρα δεν είναι μικρός αριθμός. Είναι το 8,5% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ. Καλή αναλογία αν σκεφτούμε το παρελθόν και το γεγονός ότι οι οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ ουσιαστικά ήταν κλειστές και δύσκολα μπορούσε κάποιος καινούργιος να διαβεί την πόρτα τους. Τουλάχιστον, αυτό έλεγαν οι "μουσαφιραίοι πασοκογενείς" για τους "αριστερούς ιδιοκτήτες" της Κουμουνδούρου. Ο Τσίπρας στο δρόμο προς τις εκλογές δεν θα έχει 20-25.000 μέλη να τρέχουν για να φέρουν ψήφους, αλλά 150.000. Σε επίπεδο ανθρωπίνου δυναμικού δεν θα υστερεί σε σχέση με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Πλέον και ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να υποστηρίξει ότι είναι ένα μαζικό κόμμα, που διορθώνει τη στρεβλή αντιστοίχηση κόμματος και κοινωνίας. Ο κομματικός ΣΥΡΙΖΑ πλέον δεν απέχει έτη φωτός από τον κοινωνικό και εκλογικό. Τα νέα μέλη (110.000 σύμφωνα με τα λεγόμενα του Αλέξη) είναι βέβαιον ότι θα βοηθήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ να ανανεωθεί και το κυριότερο να δικτυωθεί στα συνδικάτα, την αυτοδιοίκηση, τις κοινωνικές οργανώσεις, εκεί δηλαδή που μέχρι τώρα υστερεί σημαντικά. Στα αρχεία του, άκομη και για εκδηλώσεις, κινητοποιήσεις και κάθε είδους βοήθεια δεν θα έχει 60 χιλιάδες μέλη, αλλά 170. Το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ σίγουρα εξήλθε ωφελημένο από την απόφαση του Τσίπρα να εκλεγεί η ηγεσία από τη βάση και όχι από το συνέδριο. Το πολιτικό κλίμα που δημιουργήθηκε για την αξιωματική αντιπολίτευση είναι εύκρατο, όμως τα 1.000 εκλογικά κέντρα δεν ήταν τελικά και ταχυδρομεία που έστειλαν λογαριασμούς αποδοκιμασίας στην κυβέρνηση. Οι 150.000 είναι ένας ικανοποιητικός αριθμός που μπορεί να αλλάξει τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ένας αριθμός τον οποίον μπορεί να επικαλεστεί κάποιος για να δηλώσει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ γυρίζει σελίδα, μπαίνει σε νέα εποχή, γίνεται μαζικό κόμμα, αλλά σε καμμία περίπτωση δεν είναι ηχηρό μήνυμα αποδοκιμασίας της κυβερνήσεως. Στο κάλεσμα του Τσίπρα να στείλουν πίσω τους λογαριασμούς στον Μητσοτάκη ανταποκρίθηκε λιγότερο από το 3% όσων θα πάνε να ψηφίσουν στις βουλευτικές εκλογές. Καλό για τον Τσίπρα, καλό για τον ΣΥΡΙΖΑ, όχι όμως κακό για τον Μητσοτάκη και την κυβέρνησή του. Τουλάχιστον χθες. Στην πορεία προς τις εκλογές ενδεχομένως ο τριπλασιασμός των "αναμεταδοτών" της Κουμουνδούρου ίσως αποδειχθεί πράγματι ένα ισχυρό όπλο του Τσίπρα κατά του Μητσοτάκη. Αρκεί να μπορέσει να τους συντονίσει και να τους εντάξει, πολιτικά και οργανωτικά στις δομές του νέου (και ψηφιακού) κόμματος που ονειρεύεται ο τέως πρωθυπουργός. Προβληματίζει πάντως το γεγονός ότι από τα παλιά μέλη (τα 61.600 ή τα 67.000, σύμφωνα με μια τελευταία εκδοχή) το 1/3 "εξατμίστηκε" αφού ψήφισαν περίπου 42.000, όσοι δηλαδή και για το συνέδριο και όχι οι 58-60.000 που περίμεναν οι συνεργάτες του Τσίπρα.

Το σίγουρο είναι ότι ο Αλέξης εκμεταλλεύθηκε στο έπακρον το "δώρο" που του έκανε στη Βουλή ο Κυριάκος να τον συγκρίνει με τον Ανδρέα Παπανδρέου. Είπε τα καλύτερα για τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ, εξήρε την προσφορά του, αναγόρευσε τον ίδιον και τον ΣΥΡΙΖΑ σε συνεχιστές της Δημοκρατικής και Προοδευτικής Παράταξης και με αφορμή την υπερψήφιση από το ΚΙΝΑΛ της αμυντικής συμφωνίας με τις ΗΠΑ επετέθη στον Νίκο Ανδρουλάκη λέγοντας ότι το σημερινό ΠΑΣΟΚ δεν έχει καμμία σχέση με το ιστορικό, πατριωτικό ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα. Καλύτερο σέρβις για να πάνε οι αριστερόστροφοι ανδρεοπαπανδρεϊκοί να ψηφίσουν τον Τσίπρα δεν θα μπορούσε να γίνει. Επίσης, σε συνέντευξή του στο τηλεοπτικό κανάλι KONTRA κάλεσε τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ να ξεκαθαρίσει ποιόν θέλει για πρωθυπουργό και να σταματήσει να λέει ότι δεν θέλει τον Μητσοτάκη ή τον Τσίπρα, δηλαδή αυτούς που είναι τα φαβορί να κερδίσουν τις εκλογές και που κατά τον Αλέξη Τσίπρα θα είναι αυτός και μάλιστα όχι με μία ψήφο, όπως έλεγε παλαιότερα, αλλά με σημαντική διαφορά από τη ΝΔ. Βέβαια, οι αντίπαλοί του αντιτείνουν ότι τα λεγόμενα του Αλέξη περί πρωτιάς στις εκλογές δεν επιβεβαιώνονται από τις δημοσκοπήσεις, οι οποίες συνεχίζουν, ακόμη και στη χειρότερη στιγμή της κυβέρνησης, να καταγράφουν 7-8 μονάδες διαφοράς υπέρ της ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ να είναι καθηλωμένος στο 23-24%. Ο ίδιος επιμένει πως τα ευρήματα των δημοσκόπων βρίσκονται σε αναντιστοιχία με το κοινωνικό κλίμα και θεωρεί πως ακόμη και η προσέλευση του κόσμου στην (επαν)εκλογή του καταδεικνύει πως υπάρχει αλλαγή στο εκλογικό σώμα.

Αλλαγή βεβαίως που δύσκολα θα δούμε να συμβαίνει στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί να είχε υποβαθμιστεί εντελώς το γεγονός πως εκτός από την (επαν)εκλογή Τσίπρα έχουμε και την εκλογή Κεντρικής Επιτροπής (ΚΕ) όμως τα περισσότερα από τα στελέχη της Κουμουνδούρου και ιδιαίτερα τα λεγόμενα κορυφαία περισσότερο έτρεξαν για τους σταυρούς που οι ίδιοι και τα μέλη της ομάδας τους θα πάρουν καθώς και για τη σειρά κατάταξης στην ΚΕ και λιγότερο για το τι θα συμβεί στην προεδρική κάλπη. Ενώ ο Τσίπρας και οι στενοί του συνεργάτες αγωνιούσαν για τον αριθμό αυτών που θα ψήφιζαν στην προεδρική κάλπη οι ομαδάρχες της Κίνησης Μελών, της Ομπρέλας, της ΡΕΝΕ, της ΔΗΜΑΡ, της Γέφυρας και των υπολοίπων, με πρώτους και καλύτερους τους πασοκογενείς, έκαναν τα πάντα για να αυξήσουν τα ποσοστά τους στο νέο καθοδηγητικό όργανο. Η εσωκομματική αντιπολίτευση της Ομπρέλας θεωρεί πως πήγε καλά και πιθανότατα θα εκλέξει έως και 80 μέλη, εκ των οποίων τα 50 στην Αττική καθώς στην περιφέρεια η δύναμή της, όπως και οι ίδιοι παραδέχονται, είναι περιορισμένη. Πάντως, η πιθανότητα να βρεθούν οι Τσακαλώτος, Φίλης και Βούτσης στις τρεις πρώτες θέσεις, όπως είχε γίνει στην προηγούμενη εκλογή δεν συγκεντρώνει μεγάλα ποσοστά. Ενδεχομένως, τα τρία αυτά ηγετικά στελέχη της Ομπρέλας μαζί με τον Ξανθό και τον Σκουρλέτη, που επίσης ήταν στην πρώτη δεκάδα (τέταρτος ο Ξανθός, έκτος ο Σκουρλέτης), ίσως να μην βρίσκονται καν στη δεκάδα εάν δεν έχει σπάσει η γραμμή της προεδρικής πλειοψηφίας. Το τι θα συμβεί θα το μάθουμε σήμερα ή αύριο καθώς η καταμέτρηση στην Αττική παρουσιάζει δυσκολίες λόγω των πολλών υποψηφίων, αλλά και σταυρών (45) που μπορούσαν να βάλουν.

Ενδιαφέρον, ιδίως για την επόμενη μέρα στην Κουμουνδούρου, παρουσιάζει και η σειρά καθώς και ο αριθμός των σταυρών που θα λάβουν ο γραμματέας του κόμματος Δημήτρης Τζανακόπουλος, ο εκπρόσωπος Τύπου Νάσος Ηλιόπουλος, η Έφη Αχτσιόγλου και οι υπόλοιποι από τους 100 "ιερολοχίτες" που προσπάθησαν να εμφανιστούν στο συνέδριο ως ο τρίτος πόλος, ανάμεσα στην Κίνηση Μελών και την Ομπρέλα. Η πιθανότητα να παραμείνει γραμματέας στο κόμμα, εφόσον το επιθυμεί, ο Δημήτρης Τζανακόπουλος είναι μεγάλη. Στελέχη της προεδρικής πλειοψηφίας υποστηρίζουν πως και για τον γραμματέα του κόμματος θα πρέπει να ληφθεί υπόψιν όχι μόνον το αποτέλεσμα της σταυροδοσίας αλλά και ο συσχετισμός που θα καταγραφεί. Ο Αλέξης Τσίπρας δηλώνει πως "ακόμη δεν έχει ασχοληθεί με την Κεντρική Επιτροπή". Το σίγουρο είναι ότι ο γραμματέας θα προέρχεται από τον ΣΥΡΙΖΑ και όχι από την Προοδευτική Συμμαχία. Τα ονόματα της Μαριλίζας Ξενογιαννακοπούλου και του Χρήστου Σπίρτζη, που έχουν γραφτεί, δεν βρίσκονται μεταξύ των επιλογών του Αλέξη.

Αυτοί που αρέσκονται στους συμβολισμούς ας λάβουν υπόψιν τους πως η 28η Μαΐου -που θα συνέλθει η νέα Κ.Ε για να εκλέξει τον γραμματέα, το Εκτελεστικό Γραφείο και το Πολιτικό Συμβούλιο- είναι μια ζοφερή ημέρα για το κομμουνιστικό κίνημα. Το 1871 έπεσε η Κομμούνα των Παρισίων. Ο Καρλ Μαρξ στο βιβλίο του "Ο εμφύλιος πόλεμος στη Γαλλία" καθώς και ο Λένιν στο "Κράτος και Επανάσταση" αναπτύσσουν τη θεωρία της ταξικής πάλης, της επανάστασης, του κράτους και της δικτατορίας του προλεταριάτου. Οι περισσότεροι στον ΣΥΡΙΖΑ μέχρι πριν λίγα χρόνια τα είχαν και τα δύο στο προσκεφάλι τους. Κάποιοι της Ομπρέλας, ενδεχομένως να τα έχουν ακόμη. Αυτοί στις 28 Μαΐου μπορεί να δουν την κομματική τους "κομμούνα" να πέφτει. Ο Τσίπρας μπορεί να μην είναι (ή και να είναι) Θιέρσος όμως σίγουρα, εάν αποφασίσει να τελειώσει με τους ...κομμουνάρους της Ομπρέλας θα διαλέξει τον ρόλο του Μπίσμαρκ, ο οποίος άλλωστε, στον κόσμο της αριστεράς, του ταιριάζει. Και τον καλλιεργεί. Σε κάθε περίπτωση από το αποτέλεσμα της Κεντρικής Επιτροπής και κυρίως από τη σύνθεση του Εκτελεστικού Γραφείου θα φανεί αν στον ΣΥΡΙΖΑ θέλουν να προχωρήσουν ενωμένοι ή θα συνεχιστεί ο διχασμός του συνεδρίου. Χωρίς ενότητα ο Τσίπρας δεν κερδίζει εκλογές. Ούτε βέβαια η ενότητα του δίνει τη νίκη. Είναι όμως προϋπόθεση για να πάει καλά στις εκλογές, αλλά και για να διαχειριστεί την επόμενη ημέρα αν τα αποτελέσματα δεν είναι αυτά που επιθυμεί...

21 αναγνώστες σχολίασαν

Συμμετοχή στην συζήτηση
  1. οκ 15:41 18/05/2022

    ειλικρινή συγχαρητήρια στον Φοίβο Τσίπρα για την επιτυχία του στις εξετάσεις εισόδου σε πειραματικό σχολείο.

    ελπίζω όταν μεγαλώσει να μην καταντήσει άθλιος υποκριτής όπως ο πατέρας του…

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.