Στη δεκαετία του 1960 σε μια από τις εκλογικές αναμετρήσεις στις ΗΠΑ ένας υποψήφιος για το προεδρικό αξίωμα είπε στους επικοινωνιακούς του συμβούλους να διαδώσουν ότι ο αντίπαλος του είναι κτηνοβάτης. «Μα, πρόεδρε δεν είναι, πως να πούμε ένα τέτοιο ψέμα, θα γίνουμε ρεζίλι» αντέτειναν οι σύμβουλοί του. «Δεν έχει καμμία σημασία, θέλω να τον δω να το διαψεύδει» τους είπε αυτός. Καταφεύγουμε στον αμερικανικό αστικό μύθο για να κατανοήσουμε ένα από τα σοβαρά λάθη της Αχτσιόγλου στην αναμέτρηση με τον Κασσελάκη. Όχι, ο Stefanos δεν είπε κάποια τερατολογία σε βάρος της Έφης. Είπε όμως με καθαρό τρόπο αφενός ότι αυτός είναι ο εκλεκτός του Τσίπρα, «με φύτεψε ο Αλέξης», έλεγε και ξανάλεγε και αφετέρου, με αιχμή κάποιο ανύπαρκτο sms, φούντωσε τη φιλολογία περί υπονόμευσης του Τσίπρα από την Αχτσιόγλου και τους υποστηρικτές της. Αποτέλεσμα: Η Έφη βρέθηκε σε θέση άμυνας να διαψεύδει ότι δεν υπονόμευσε τον Τσίπρα με στόχο να αρπάξει την προεδρία. Και με μεγάλη καθυστέρηση άρχισε να βάζει στο λεξιλόγιό της τον Τσίπρα, ενώ μέχρι τότε η γραμμή των συμβούλων της ήταν να απογαλακτιστεί από τον Τσίπρα.

Προφανώς, στο επιτελείο της Αχτσιόγλου δεν είχαν καταλάβει ότι αυτοί που ψήφισαν τον Κασσελάκη ακόμη και το αίμα τους έγραφε «Τσίπρας». Πίστευαν ότι οι εκλέκτορες θα ήταν λίγοι. Τους υπολόγιζαν από 30.000 έως 50.000. Και συνέχισαν την ίδια στρατηγική ακόμη και όταν πήγαν 150.000. Τι να πει κανείς. Λάθη. Αλλεπάλληλα λάθη. Ακόμη και στον Παππά του έδωσαν την διακαιολογία να συνταχθεί με τον Κασσελάκη αφού, όπως υποστηρίζει ο Νίκος, το μόνο που του είπε η Έφη όταν τηλεφωνήθηκαν τη Δευτέρα ήταν «να αποδεσμεύσεις τους δικούς σου». Ούτε να βρεθούν του είπε. Ούτε του ζήτησε να την στηρίξει. Ούτε να συζητήσουν πολιτικά για την επόμενη μέρα στον ΣΥΡΙΖΑ. Τίποτε. Άδραξε την ευκαιρία ο Παππάς, άλλο που δεν ήθελε, και πήγε στον Κασσελάκη. Και έγινε ο kingmaker, κάτι σαν τον 16ο κόμη του Γουόρικ Ρίτσαρντ Νέβιλ, ο οποίος τον 15ο αιώνα στην Αγγλία ανεβοκατέβαζε βασιλιάδες. Ο Παππάς, αν και ήλθε τέταρτος την πρώτη Κυριακή «σπρώχνοντας» το 8,5% στον Κασσελάκη έγινε ο ρυθμιστικός παράγοντας της διαδοχής του Τσίπρα και τώρα εμφανίζεται ως παρακοιμώμενος του νέου βασιλέως της Κουμουνδούρου. Και ως ο άνθρωπος που θα πρέπει να οργανώσει την νέα προεδρική πλειοψηφία.

Αυτή είναι και η πρώτη μάχη που θα δοθεί στον ΣΥΡΙΖΑ. Η πρώτη από τις επτά μάχες του εμφυλίου πολέμου στην αξιωματική αντιπολίτευση. Ξεκίνησε το ίδιο δευτερόλεπτο που ο πρόεδρος της Εφορευτικής Επιτροπής Γιάννης Δρόσος ανακοίνωνε το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας, που έδινε 56% στον Κασσελάκη και 44% στην Αχτσιόγλου. Και θα συνεχιστεί για μήνες. Μέχρι να εδραιωθεί στην Κουμουνδούρου ο Κασσελάκης ή να εκδιωχθεί αν τα αποτελέσματα, υπό την ηγεσία του, δεν είναι τα αναμενόμενα για τον ΣΥΡΙΖΑ. Το πιθανότερο είναι να φτιαχτεί νέα πλειοψηφία όμως μέχρι να δημιουργηθεί θα πρέπει να ξεπεράσει το εμπόδιο της μειοψηφίας, που δεν είναι και μικρό αφού ο υπό την Αχτσιόγλου αριστερός συνασπισμός έλαβε 44%. Σημειώνουμε ότι η αριστερή μειοψηφία επί Τσίπρα ήταν περίπου 23%. Τώρα είναι διπλάσια και με αρχηγό της πλειοψηφίας όχι τον Τσίπρα, αλλά έναν ο οποίος ήλθε από το πουθενά, άρπαξε το κόμμα και τώρα εκτός από μαθήματα ελληνικών υποβάλλεται και σε ταχύρυθμα μαθήματα πολιτικής, από την κομματική γεωγραφία και τα κοινοβουλευτικά ειωθότα μέχρι την διπλωματία και τα ελληνοτουρκικά.

Το θετικό για τον Κασσελάκη είναι ότι η Έφη δεν εμφανίζεται διατεθειμένη να αναλάβει το ρόλο της ηγερίας της εσωκομματικής αντιπολίτευσης. Δήλωσε ότι έχει «αδειάσει από ενέργεια», ενώ και επίλεκτα στελέχη της ομάδα της («Πρωτοβουλία 6+6»), όπως ο Ηλιόπουλος, ο Τζανακόπουλος, ο Χαρίτσης, δεν θέλουν να ταυτίζονται με τον Φίλη, τον Σκουρλέτη, τον Τσακαλώτο και τους αποδέλοιποι της Ομπρέλας. Αν το 44% της μειοψηφίας καταφέρει να ομογενοποιηθεί τότε ο Κασσελάκης μπορεί να χάσει την εσωκομματική μάχη αφού η νέα πλειοψηφία χρειάζεται αφενός χρόνο για να συγκροτηθεί και αφετέρου να ξεπεράσει τις πολλές εσωτερικές αντιθέσεις για το ποιοί θα αποτελούν τη νέα ηγετική ομάδα στην μετά Τσίπρα εποχή.

Η δεύτερη μάχη αφορά αυτό ακριβώς το πεδίο: ποιά θα είναι η νέα ηγετική ομάδα. Και κατά ένα περίεργο τρόπο έχει ως αιχμή της τον πρωτοκαπετάνιο του Κασσελάκη, τον Παύλο Πολλάκη. Σχεδόν όλοι θέτουν ως όρο συνεργασίας με τη νέα ηγεσία την απουσία του Πολλάκη από αυτήν. Από παλαιούς συνεργάτες του Τσίπρα, μέχρι φίλους του Παππά, και από τον Τεμπονέρα μέχρι στελέχη της διεύρυνσης, της παλιάς ΡΕΝΕ και της Προοδευτικής Συμμαχίας, όλοι θέτουν ως όρο ευδοκίμησης της νέας πλειοψηφίας την μη συμμετοχή του Πολλάκη σε κάποιο κεντρικό ρόλο, όπως για παράδειγμα του συντονιστή της κοινοβουλευτικού έργου και συνδέσμου των βουλευτών με τον αρχηγό, ρόλο που επί Τσίπρα, είχε ο Αλέκος Φλαμπουράρης. Ακόμη και υποστηρικτές του Κασσελάκη βγάζουν σπυριά όταν ακούνε ότι ο Πολλάκης μπορεί να είναι ο νέος Φλαμπουράρης. Εφόσον ο Κασσελάκης αποφασίσει να κινηθεί πέραν του Πολλάκη, της Τζάκρη και του Γιώργου Τσίπρα και να φτιάξει μια νέα ηγετική ομάδα με καινούργια πρόσωπα δεν θα πρέπει να αποκλείσουμε, κάθε άλλο, ο Διονύσης Τεμπονέρας να αποδεχθεί την πρόταση Κασσελάκη να είναι αυτός ο νέος γραμματέας του κόμματος.

Η τρίτη μάχη και ενδεχομένως η πιο αιματηρή θα είναι η εσωκομματική. Ποιός θα καταφέρει να αποχτήσει τον έλεγχο της Κεντρικής Επιτροπής και της Πολιτικής Γραμματείας. Για τους περισσοτέρους αυτή είναι η αποφασιστική μάχη: Ο έλεγχος της Κεντρικής Επιτροπής. Αν ο Κασσελάκης έχει την πλειοψηφία στην υφιστάμενη Κεντρική Επιτροπή τότε το συνέδριο θα πάει είτε τον Απρίλιο, ένα μήνα πριν τις ευρωεκλογές είτε -όπερ και το πιθανότερο- μετά τις ευρωεκλογές ώστε να αποτιμηθούν και τα αποτελέσματα. Το γεγονός ότι ορίστηκε συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής για τις 22 Οκτωβρίου, μία εβδομάδα μετά τον δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών ορισμένοι το ερμηνεύουν ως επιβεβαίωση του ιμπέριουμ Κασσελάκη στο κόμμα. Λένε δηλαδή ότι οι συνεργάτες του τον διαβεβαίωσαν ότι η Κεντρική Επιτροπή βρίσκεται under control. Και κατά συνέπεια θα δεχθεί τον οδικό χάρτη για το συνέδριο και τη λειτουργία του κόμματος που θα υποδείξει ο νέος αρχηγός. Αντίθετα, στελέχη της μειοψηφίας υποστηρίζουν πως μετά και την τοποθέτηση του Αντώνη Κοτσακά, που επηρεάζει σημαντική μερίδα κεντρικοεπιτρόπων, τότε η Ομπρέλα, η πλευρά της Αχτσιόγλου και κάποιοι πασοκογενείς, που δεν συμφωνούν με τον Κασσελάκη, μπορούν να κερδίσουν τις ψηφοφορίες και ειδικότερα αυτή για τη διεξαγωγή συνεδρίου εντός του 2023, αν όχι τον Νοέμβριο τουλάχιστον τον Δεκέμβριο. Σύμφωνα με αυτούς ο Κασσελάκης επειδή ακριβώς δεν ελέγχει την Κεντρική Επιτροπή θέλει να γίνει κι αυτός γρήγορα συνέδριο επειδή κατά τη γνώμη του θα κερδίσει τους περισσότερους συνέδρους. Η παρούσα Κεντρική Επιτροπή εκφράζει τους συσχετισμούς επί Τσίπρα, οι οποίοι όμως έχουν μεταβληθεί. Τώρα που ήλθε νέος σερίφης στο κόμμα θα πρέπει μετά την εκλογή στην ηγεσία να εμβαπτιστεί και στα κομματικά νάματα.

Η πλευρά Κασσελάκη θεωρεί πως ο χρόνος μέχρι το συνέδριο θα είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να γυρίσει ολόκληρη την επικράτεια ο Στέφανος και να φτιάχνει σχεδόν σε καθημερινή βάση τηλεοπτικά και σοσιαλμηντιακά γεγονότα. Αφού δεν είναι στη Βουλή με αφορμή τον προσυνεδριακό διάλογο θα πάει σε όλους τους νομούς της χώρας και θα αποχτήσει απευθείας ερείσματα με τη βάση του ΣΥΡΙΖΑ. Εάν μάλιστα καταφέρει να κερδίσει το συνέδριο τότε θα έχει βάλει ρούμπο στην εσωκομματική αντιπολίτευση και θα απονομιμοποιήσει οποιαδήποτε διασπαστική κίνηση. Σημειώνουμε πως ο Κασσελάκης δεν έκανε δεκτές τις παραιτήσεις που του υπέβαλαν η γραμματέας του κόμματος Ράνια Σβίγγου και ο αναπληρωτής γραμματέας Γιώργος Βασιλειάδης. Θέλει μέχρι να οριστούν η Κεντρική Οργανωτική Επιτροπή Συνεδρίου και η Επιτροπή Θέσων η Κουμουνδούρου να συνεχίσει να λειτουργεί όπως μέχρι τώρα. Εξάλλου περισσότερη έγνοια έχει για το κοινοβουλευτικό παιχνίδι παρά για το κομματικό. Έκανε αλλαγές στην ηγεσία της κοινοβουλευτικής ομάδας επειδή στην αντίληψή του τον πρώτο ρόλο τον έχει η Βουλή και όχι το κόμμα. Εφόσον καταφέρει να κερδίσει το συνέδριο οι κομματικές οργανώσεις θα είναι επικουρικές των κοινοβουλευτικών τομέων. Θα φτιάξει ένα διαφορετικό μοντέλο κόμματος και διοίκησής του.

Την τέταρτη μάχη την έχει ήδη χάσει. Σχετίζεται με την απήχηση του ιδίου και του ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνία. Οι πρώτες δημοσκοπήσεις έδειξαν ότι το πολιτικό σκηνικό παραμένει αμετάβλητο. Η ΝΔ προηγείται καταφανώς και την όποια φθορά της κυβερνήσεως δεν την εισπράττει η αξιωματική αντιπολίτευση αλλά το ΚΚΕ και το κόμμα του κυρίου Βελόπουλου. Αναμφίβολα τα ευρήματα των τριών πρόσφατων δημοσκοπήσεων δεν χαροποίησαν τον Κασσελάκη και τους συνεργάτες του. Περίμεναν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα κέρδιζε έστω λίγο από την λαμπερή εικόνα του Stefanos. Φεύ. Οι δημοσκόποι δεν έχουν την ίδια γνώμη με τους kaselistas. Οι χαμηλές πτήσεις στη δημοφιλία του ΣΥΡΙΖΑ και του Κασσελάκη μάλλον προσθέτει επιχειρήματα στους εσωκομματικούς του αντιπάλους ότι δεν αρκεί μια βιντεολογούσα περσόνα για να κερδίσει την πολιτική-εκλογική μάχη. Δεν αρκεί να δηλώνεις ότι θα κερδίσεις τον Μητσοτάκη επειδή ξέρεις καλύτερα αγγλικά και έχεις καλύτερες σπουδές όταν αγνοείς στοιχειώδη πράγματα που αφορούν τον πολιτικό και δημόσιο βίο των Ελλήνων. Στις εκλογές θα αναμετρηθούν στρατηγικές, προγράμματα, εναλλακτικές πολιτικές, ηγετικές ομάδες και όχι ποιός έχει περισσότερους φόλουερς στο ίνσταγκραμ και αφιερώνει περισσότερο χρόνο στο γυμναστήριο για να φουσκώσει το κορμί του. Τα φουσκωμένα ποσοστά στις κάλπες δίνουν τις νίκες στα κόμματα και όχι τα φουσκωμένα μούσκουλα των αρχηγών τους.

Η πέμπτη μάχη αφορά την επικράτηση στο χώρο της κεντροαριστεράς. Και ειδικότερα αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταφέρει με τον Κασσελάκη να ξεπεράσει το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη. Οι πρώτες εντυπώσεις έδειχναν ότι ο «τυφώνας Στεφάν» στρατηγικά θα είχε καταστροφικά αποτελέσματα για τη Χαριλάου Τρικούπη. Σίγουρα η εικόνα των δύο ηγεσιών είναι υπέρ του λαμπερού Κασσελάκη και όχι του γκρίζου Ανδρουλάκη. Οι πρώτες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το ΠΑΣΟΚ «τσιμπάει» λίγο, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ πέφτει κάτω και από το 17,8% των εκλογών του Ιουνίου. Αν μάλιστα η στάγδην απεγγραφή και αποστράτευση μελών και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που παρατηρείται πάρει διαστάσεις, ακόμη κι αν αποφευχθεί η διάσπαση, τότε η πλάστιγγα της σύγκρισης μπορεί να γείρει υπέρ του ΠΑΣΟΚ. Θυμίζουμε πως στις πρώτες δημοσκοπήσεις που είχαν γίνει μετά την εκλογή Ανδρουλάκη στην ηγεσία του κόμματος το ΠΑΣΟΚ είχε φτάσει να έχει ποσοστό έως και 17%. Βεβαίως, στην πορεία ξεφούσκωσε και προσγειώθηκε στο 11,5%. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ στις πρώτες δημοσκοπήσεις, με τον Κασσελάκη αρχηγό, δεν αποκτά αέρα το στοίχημα της ανάκαμψης και επικράτησης της Κεντροαριστεράς θα χρειαστεί να περιμένει μάλλον αρκετά -και οπωσδήποτε μετά τις ευρωεκλογές- για να δούμε υπέρ ποίου και με ποια ηγεσία θα κριθεί.

Οι ευρωεκλογές είναι η έκτη μάχη. Και αναμφίβολα η μάχη όλων των μαχών για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Κασσελάκη. Αν έχουν καταφέρει μέχρι τον Μάϊο να ανακάμψουν όχι μόνον δημοσκοπικά, αλλά και ως κοινωνική και δημόσια αίσθηση και εκ παραλλήλου έχουν σημειώσει επιτυχίες σε πολιτικές και κοινοβουλευτικές μάχες τότε η νέα ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θα κριθεί από το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών. Ακόμη και αρκετοί από τους ηττημένους της προηγούμενης Κυριακής συμφωνούν ότι πρέπει να δοθεί πίστωση χρόνου στον Κασσελάκη μέχρι τις ευρωεκλογές. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ λάβει μεγαλύτερο ποσοστό από αυτό των τελευταίων εκλογών (17,8%) η νέα του ηγεσία δύσκολα θα αμφισβητηθεί. Εξυπακούεται πως αν λάβει μικρότερο ή τον ξεπεράσει το ΠΑΣΟΚ τότε ο Στέφανος μαζί με τον σύζυγό του Τάϊλερ και τη σκυλίτσα τους την Φάρλι θα πρέπει να …χαιρετήσουν την Αλεξάνδρεια που χάνουν. Σύμφωνα με τα λεγόμενα στα παρασκήνια του ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει και η Ομπρέλα να αναπροσαρμόσει την τακτική της και να μην θέσει ως όριο για την ενότητα ή διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ το συνέδριο, αλλά τις ευρωεκλογές. Κανείς δεν θα τους κακολογήσει αν θέσουν θέμα ηγεσίας μετά από αποδοκιμασία του διαδόχου του Τσίπρα από το εκλογικό σώμα στις ευρωεκλογές. Αντίθετα, πολλοί θα τους επικρίνουν αν οδηγηθούν μετά από σύγκρουση και ήττα στο συνέδριο στην έξοδο. Θα τους χρεώσουν, και ορθά, άρνηση των κανόνων δημοκρατίας. Κάποιοι πάντως, που δεν αντέχουν τον ευτελισμό της αριστεράς και της ιστορίας τους, όπως για παράδειγμα ο Νίκος Φίλης και άλλα ιστορικά στελέχη του ευρωκομμουνιστικού ρεύματος, το πιθανότερο είναι να φύγουν.

Το «μένουμε αν κερδίσουμε και φεύγουμε αν χάσουμε» δεν είναι πολιτική συμπεριφορά για να το πούμε όσο γίνεται πιο κομψά. Θα είναι μάλιστα το δεύτερο μεγάλο λάθος της αριστερής μειοψηφίας. Τώρα δυσφορούν επειδή εξελέγη ένας «αλεξιπτωτιστής» για τον οποίον δεν ξέρουν, όπως λένε, τίποτε. Τότε γιατί του επέτρεψαν να είναι υποψήφιος; Και μάλιστα ομοφώνως. Ο Τσακαλώτος δεν ήταν αυτός που έλεγε αν από τις 30 υπογραφές λείπουν δύο εγώ θα είμαι αυτός που θα βάλει τη μία για να είναι υποψήφιος ο Στέφανος; Τα στελέχη της αριστερής πτέρυγας δεν ήταν αυτά που ήθελαν εκλογή αρχηγού πριν το συνέδριο και μάλιστα εντός του Ιουλίου; Επειδή δεν κατάφεραν να «αρπάξουν» αυτοί το κόμμα, σηκώνουν φουρτούνα επειδή τους κέρδισε ο Αλεξ(ιπτωτιστ)ης. Αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα. Έπαιξαν έχασαν και πρέπει να πληρώσουν βλέποντας το κόμμα τους να γίνεται τούτι φρούτι. Αυτά έχει η πολιτική και η δημοκρατία. Φυσικά, δεν μπορεί να τους απαγορεύσει κάποιος να πάρουν το καπελάκι τους και να φύγουν. Εθελοντικές ενώσεις είναι τα κόμματα και όχι δεσμωτήρια με καταναγκαστική εργασία.

Η έβδομη μάχη σχετίζεται με τον Τσίπρα και την κληρονομιά του. Είναι ο Κασσελάκης κληρονόμος του Τσίπρα, όπως ισχυρίζεται; Σε καμμία περίπτωση. Διάδοχός του στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, ναι. Όχι όμως και κληρονόμος του. Μπορεί η πλευρά της Αχτσιόγλου να θεωρεί πως ήταν ο Τσίπρας που έβαλε το χεράκι του για να εκλεγει ο Κασσελάκης επειδή δήθεν ο πρώην πρωθυπουργός θέλει να κάνει μπάχαλο το κόμμα του ώστε κάποια στιγμή να επιστρέψει ο ίδιος ως τροπαιοφόρος όμως ουδέν αναληθέστερο. Ακόμη και ο ίδιος ο Τσίπρας έχει τρομάξει, λένε συνομιλητές του, με το εύρος της αμάθειας και της άγνοιας του Στέφανου για τα εγχώρια πολιτικά πράγματα. Βρίσκεται όμως στο πλευρό του και έχει τη γνώμη πως θα πρέπει να του δοθεί ο χρόνος, τουλάχιστον μέχρι τις ευρωεκλογές, να δείξει τις αρετές του. Η πιθανότητα διάσπασης (αν σπάσει στα δύο) ή και διάλυσης (αν έχουμε τρία ή και περισσότερα κομματίδια) του ΣΥΡΙΖΑ δεν ευνοεί τον Τσίπρα. Θα χρειαστεί και ο ίδιος να περπατήσει στην (πολιτική) έρημο. Προσώρας, ετοιμάζει το πολιτικό του γραφείο και σκέφτεται να στο μέλλον να φτιάξει κάποιον πολιτικό όμιλο ή ινστιτούτο, όπως έχουν και οί άλλοι πρώην πρωθυπουργοί. Στις 9 Οκτωβρίου και για τέσσερεις μέρες θα βρίσκεται στο Στρασβούργο. Διάλεξε, όπως και ο Γιώργος Παπανδρέου, να γίνει μέλος της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης. Είναι μάλιστα πιθανόν να ηγηθεί και της ομάδας της Αριστεράς στο ΣτΕ. Επίσης, το πρώτο ταξίδι στο εξωτερικό θα είναι, εκτός απροόπτου, στην Τυνησία, όπου θα μιλήσει σε διεθνές φόρουμ για την καταπολέμηση της διαφθοράς. Το χειμώνα μάλλον θα λάβει μέρος και στο Νταβός, ενώ έχει κι άλλες προσκλήσεις για ομιλίες σε διεθνή φόρα…