ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΥΡΟΣ
72ο Φεστιβάλ Καννών: Υπόθεση Ντελόν
Είναι θύμα της Λεπέν και του Σαλβίνι το ιερό τέρας του γαλλικού σινεμά; Παραμονές των ευρωεκλογών, πάντως, οι γνωστές κατηγορίες επιστρέφουν στην επικαιρότητα. Το φεστιβάλ υπερασπίζεται την επιλογή του αλλ’ οι διαμαρτυρίες καλά κρατούν. Πρώτα στο κόκκινο χαλί
72ο Φεστιβάλ Καννών: Πόνο έδωσες, Δόξα θα λάβεις
Στη μέση περίπου της κούρσας, ξεχωρίζει κιόλας το μεγάλο φαβορί. Ας κερδίζει η Ολλανδία την Γιουροβίζιον και την Ευρωλίγκα η CSKA της Μόσχας. Ας διεκδικούν τα φετινά τρόπαια του ποδοσφαίρου μόνον αγγλικές
72ο Φεστιβάλ Καννών: Αιχμάλωτοι της γκλαμουριάς
Μόνον στα γαλλικά κάνει ρίμα ο τίτλος που συνοψίζει το γνωστό σκηνικό και την συστηματική επιδίωξη, ταυτόχρονα. Du glamour tous les jours. Όπερ, κάθε μέρα γκλαμουριά. Υψηλού βαθμού, εννοείται. Και υψηλής περιεκτικότητας.
69η ΜΠΕΡΛΙΝΑΛΕ / Η Άρκτος σταυροπόδι στην λιακάδα
Φτυστός ο Μπέλα Ταρ, απλώς κοντοκουρεμένος, δίχως την γκρίζα του κοτσίδα. Μήπως; Όχι, ο Ούγγρος δημιουργός («Το άλογο του Τορίνο»), ένας από τους τελευταίους μεγάλους του σύγχρονου ευρωπαϊκού σινεμά, έχει αποσυρθεί επισήμως
69η ΜΠΕΡΛΙΝΑΛΕ / Ο έρως του Αγίου για το σινεμά
Το σινεμά δεν μας διδάσκει ότι η πραγματικότητα ξεπερνάει και την πιο τρελή φαντασία; Άρα, και την πολιτική φαντασία. Θα γίνει πιο ευρωπαϊκή η Γερμανία; Μήπως κινδυνεύει να γίνει η Ευρώπη πιο
69η ΜΠΕΡΛΙΝΑΛΕ / Κι αν ο Αλέξανδρος ήταν ο Εσταυρωμένος;
Κίτρινα Γιλέκα στο Παρίσι; Κοντινοί συγγενείς κι εδώ στο Βερολίνο, ακριβώς μπροστά στο BERLINALE PALAST, την καρδιά δηλαδή του φεστιβάλ. Λιγοστοί, περιφέρουν πλακάτ με ποικίλους ιστορικούς αφορισμούς, ένας εκ των οποίων μάλιστα
75η ΜΟΣΤΡΑ της ΒΕΝΕΤΙΑΣ: Ο γιος του Λάνθιμου
Μεξικανός βραβεύει Μεξικανό. Οι Έλληνες γιατί πανηγυρίζουν; Επειδή βιάζονται ν’ απομακρυνθούν από το Μάτι. Επειδή ο απελπισμένος από την υπερηφάνεια πιάνεται. Ας είναι και δανεική και μετά βίας 48ωρη. Επειδή τα ψέματα κουράστηκαν να τα πιστεύουν, ενώ τα
75η ΜΟΣΤΡΑ της ΒΕΝΕΤΙΑΣ: LIDO, λίμνη, λίκνο της σινεφιλίας
Επεισοδιακό φινάλε και συννεφιασμένο, σύμφωνα με τις προβλέψεις. Μια ξαφνική νεροποντή καταμεσίς της διαδρομής, καταργεί θαρρείς την διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στη λιμνοθάλασσα και τον ουρανό. Φάντασμα το βαπορέτο, σκιές αχνές οι επιβάτες.
75η ΜΟΣΤΡΑ της ΒΕΝΕΤΙΑΣ: O SOLE MIO στο Θιβέτ
Μπορεί, στο νότιο άκρο της βαλκανικής χερσονήσου, ο ήλιος του σοσιαλισμού να γιορτάζει τα γενέθλιά του δίχως να τσουρουφλίζει πια σχεδόν κανέναν, όμως στα βαθυπράσινα κανάλια της Βενετίας, ένας άλλος ήλιος μεσουρανεί ακόμη. Σήμα κατατεθέν του τουριστικού λυρισμού,
75η ΜΟΣΤΡΑ της Βενετίας: Πόσοι πόλεμοι στο ίδιο Εκθετήριο
Άργησαν αλλά ξέσπασαν οι πρώτες αποδοκιμασίες. Με τέτοια ένταση, μάλιστα, που θαρρείς εξουδετέρωσαν ακόμη και τους κεραυνούς που συνόδευαν, στη διάρκεια ολόκληρου του σαββατοκύριακου, τόσο τις
71ο Φεστιβάλ Καννών: Πώς να προδώσεις τους πρίγκηπες (του σινεμά)
Την εποχή των άπειρων δυνατοτήτων δεν υποτίθεται ότι απολαμβάνουμε; Και των άπειρων πιθανοτήτων, επομένως. Ας μην απορούμε, λοιπόν, για την τύχη των απανταχού αδικημένων. Όμως, να
71ο Φεστιβάλ Καννών: 4 φαβορί και μία «Οδύσσεια»
Το καλό δεν κρύβεται. Σαν την ομορφιά, όχι σαν την γοητεία. Ώσπου με τον καιρό, σ’ αρκετές περιπτώσεις τουλάχιστον, η πρώτη να μεταμορφώνεται στην δεύτερη. Παράδειγμα, η Μίλα Γιόβοβιτς. Δεν προβλέπεται βραβείο
71ο Φεστιβάλ Καννών: (μην)Πυροβολείτε τους προέδρους!
Οι σαλίγκαροι φεύγουν, οι καλλίγραμμες επιστρέφουν. Σε καθεμιά τους, βέβαια, αναλογούν δεκάδες άκομψες, παχύσαρκες ή ξενυχτισμένες, όμως πώς αλλιώς, στην Κρουαζέτ τα πάντα όλα. Ήλιος το πρωί, ένταση το βράδυ μέχρι το
71ο Φεστιβάλ Καννών: Αίμα στο φιλί, κίτρινη φυλή
Τούμπα – Ιράν – Καμπότζη - Βιετνάμ. Σύνθημα των Παοκτσήδων, παλιό μα διαχρονικό. Αυταρέσκεια με δόσεις αυτοσαρκασμού, να συνδέεις ένα γήπεδο με τα φλεγόμενα σημεία του παγκόσμιου χάρτη. Η αυταρέσκεια της Κυανής
71ο Φεστιβάλ Καννών: Ο Γκοντάρ ζει – το σινεμά;
Τι κάνει μια βροχή; Ενίοτε, μας σώζει. Ο σώζων εαυτόν σωθήτω, κατά τον Ζαν-Λικ Γκοντάρ. Τι άλλο κάνει; Μας αιφνιδιάζει. Ξεπλένει τα μάτια, επίσης. Ώστε, στη μέση περίπου του προγράμματος να κοιτάξεις
71ο Φεστιβάλ Καννών: Έρως ανένδοτος σε άσπρο-μαύρο
Όλα ίδια κι όλα διαφορετικά. Δεν χρειάζεται να ταξιδέψεις ως την Κυανή Ακτή για να συναντήσεις το διάσημο ερωτικό τρίγωνο Υπεροψία – Υστερία – Υποκρισία. Απλώς, εδώ αποθεώνεται η σχέση τους, με
68η ΜΠΕΡΛΙΝΑΛΕ / Η Άρκτος αγαπάει τα υβριδικά
Δεν υπάρχουν μόνον υβριδικά αυτοκίνητα. Υπάρχουν και υβριδικές ταινίες. Τα λίγα τελευταία χρόνια, δειλά δειλά πολλαπλασιάζονται. Σ’ άλλους προκαλούν αμηχανία, σ’ άλλους αποστροφή. Διόλου συμπτωματικά, και η αμηχανία και το ενδιαφέρον και η αποστροφή δίνουν ραντεβού στην πρώτη
68η ΜΠΕΡΛΙΝΑΛΕ / Mία ταινία, μία αυτοκτονία
Κυρίες και κύριοι, μετά το τέλος της προβολής δεν θ’ ακολουθήσει η καθιερωμένη συζήτηση με τον σκηνοθέτη, επειδή δεν βρίσκεται πλέον μαζί μας. Δεν πρόκειται και για την συνηθέστερη παρουσίαση ταινίας. Κανένα χειροκρότημα, αρκετή αμηχανία. Αδημονία, κυρίως αυτό.
68η ΜΠΕΡΛΙΝΑΛΕ / Και Χριστός και Αντίχριστος
Μην αδικούμε τελείως την απονομή των όσκαρ. Κάτι τέτοιες τελετές μας εκπαίδευσαν να ευχαριστούμε, να τιμούμε τον πατέρα μας και την μητέρα μας (γέλια). Δεν θυμάμαι αν πρόκειται για την δεύτερη από τις δέκα εντολές, όμως αναγνωρίζω αμέσως
68η ΜΠΕΡΛΙΝΑΛΕ / Η Σίσι που θα γινόταν Ρόμι
Σφιχταγκαλιασμένοι εραστές, παρόν και παρελθόν, στο Βερολίνο. Ας εκτοξεύεται το βλέμμα στους ολοκαίνουριους, χαμηλούς ουρανοξύστες και στο μέλλον. Τα χιλιάδες πετραδάκια, στα οποία κομματιάστηκε το Τείχος, πωλούνται ακόμα σε τιμή που παρασύρεται από την άνοδο των ακινήτων. Ας
Για την ΑΕΚ ρε γαμώτο
Γυναίκα κι αυτοκίνητο μπορεί ν’ αλλάζεις, όμως ομάδα δεν αλλάζεις – γεγονός ή προπαγάνδα; Το σίγουρο είναι πως γυναίκες και ομάδες δεν ανήκουν προφανώς στην λίστα πόθεν έσχες, ούτε υπολογίζονται στην ακίνητη περιουσία. Ο συσχετισμός των δύο τόσο διαφορετικών αξιών
τι ζουράρι τι μπουτάρι;
Δεν ξέρεις πόσο ανθεκτική είναι μία κούπα μέχρι να την εκσφενδονίσεις. Μια μπαρούφα, όμως; Άλλη η ευγλωττία για την οικογενειακή βία, άλλη για την ποδοσφαιρική και την πολιτική. Όταν, πάντως, τα καλάσνικοφ εκσφενδονίσουν τριάντα σφαίρες, κάθε ρητορική υποκλίνεται. Απορούν ελάχιστοι,
Ένας αλλά Λουκανίδης
Να γράφουν διθυράμβους και να σ’ αδικούν ταυτόχρονα; Η περίπτωση του Τάκη Λουκανίδη. Ήταν, λέει, ο πιο ολοκληρωμένος ποδοσφαιριστής της εποχής του. Κοντινή πάσα, μακρινή, κεφάλι, δύο πόδια, άμυνα κι επίθεση, τεχνίτης και δυνατός. Σαν τον Αλμπέρ Καμύ, ξεκίνησε ως
Ονομασία ή Αθανασία;
Στο σύνθημα, η CIA κάνει ρίμα με την προδοσία. Στα χείλη της Ελένης Βιτάλη, μία είναι η ουσία, δεν υπάρχει αθανασία. Και δεκαετίες τώρα, η ελληνική πολιτική ηγεσία (δια)σύρεται πίσω από μιαν ονομασία. Λογοπαίγνια για ένα πουκάμισο αδειανό, για μιαν
Το ζεϊμπέκικο της Ουτοπίας
Ένα τέταρτο σχεδόν του αιώνα από την κατάρρευση της σοβιετικής αυτοκρατορίας και ιστορικοί, αναλυτές, πολιτικοί επιστήμονες και αστρολόγοι, εξακολουθούν ακόμα να ερίζουν για τις παρενέργειες της Οκτωβριανής Επανάστασης και του περίφημου Υπαρκτού Σοσιαλισμού. Πόσον ήταν υπαρκτός, πόσον υπήρξε σοσιαλιστικός; Το
Τι Λακωνία, τι Καταλωνία;
Οι Έλληνες πλην Λακεδαιμονίων. Δεν είναι μια χριστουγεννιάτικη ιστορία, καθώς δεν υπήρχε τότε ο χριστιανισμός. Παραμένει μάλλον, απ’ την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, μια διδακτική ιστορία, στο σχήμα της παραβολής και της αλληγορίας. Ζήτημα χιλιοειπωμένο αλλ’ ανεξάντλητο η απομόνωση, τίμημα βαρύτατο
Μάνδρα εδώ, εκεί Πολυτεχνείο;
Δεν ήταν δικό τους λάθος, όσων έχασαν την ζωή τους στις πλημμύρες. Αν κάτι δεν υπολογίστηκε σωστά, μόνον η επιλογή του χρόνου είναι. Όμως, ποιος μπορεί ν’ αντισταθεί σ’ ακραία καιρικά φαινόμενα, ακόμα κι αν έχει αποφασίσει να
Λευκός Οίκος, άλμα εις μήκος;
Η διπλωματία και το ποδόσφαιρο, εκ πρώτης όψεως τουλάχιστον, δεν παρουσιάζουν και μεγάλες ομοιότητες. Αλλ΄ οι οπαδοί των συσχετισμών, απτόητοι, πάντα κάτι ανακαλύπτουν. Όπως κι αν παραφράσει κανείς τον Φον Κλάουζεβιτς, η πολιτική είναι η συνέχιση του πολέμου
70ό Φεστιβάλ Καννών: Πάρε τον Χρυσό και τρέχα...
Εμπιστεύεται πλέον κανείς τις κριτικές επιτροπές; Κάπως, όταν πρόκειται για την Μόστρα της Βενετίας. Λιγότερο, στην περίπτωση της Μπερλινάλε. Σχεδόν καθόλου, εδώ και χρόνια, τις επιτροπές των Καννών, ειδικά τους προέδρους. Αμερικανοί
70ό Φεστιβάλ Καννών: Ουδέν κρυπτόν επί... Μακρόν
Ίσως η σκηνή του φεστιβάλ: αντικριστά, ένας ολόγυμνος άντρας και μια ολόγυμνη γυναίκα, σαν ψυχαναλυτής και ασθενής. Για την ακρίβεια, είναι όντως ο ψυχαναλυτής και η ασθενής. Τι να έπεται, αναρωτιέται ο