Το πιθανότερο είναι ο Stefanos Κασσελάκης να μην γνωρίζει την Άϊν Ραντ ούτε τον Ομπζεκτιβισμό της. Όμως υπάρχει μια φράση της Αμερικανίδας, ρωσικής καταγωγής, συγγραφέως και φιλοσόφου, η οποία θα μπορούσε να θεωρηθεί ως η μαγνητική τομογραφία της πολιτικής ψυχοπαθολογίας του αφεντικού της Κουμουνδούρου:

Το ερώτημα δεν είναι ποιος θα μου το επιτρέψει, αλλά ποιος θα με σταματήσει.

Και πράγματι, προσώρας κανείς, από τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορεί να σταματήσει τον διάδοχο του Τσίπρα να μεταλλάξει το κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς σε ένα ιδεολογοπολιτικά ασπόνδυλο οργανισμό. Όχι η Γεροβασίλη και ο Σπίρτζης, ο Τεμπονέρας, ο Ζαχαριάδης και ο Θεοχαρόπουλος ούτε καν ο Αλέξης δεν μπορεί να σταματήσει τον εξ Αμερικής ομογενή να μετατρέψει την Κουμουνδούρου σε προσωπικό του βιλαέτι.

Μάλιστα, μετά τις ευρωεκλογές τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα όχι μόνον για τους αντιφρονούντες, αλλά και για αυτούς που στήριξαν τον Κασσελάκη να κερδίσει την ηγεσία του κόμματος, αλλά έχουν και προσωπική ατζέντα, όπως ο Παύλος Πολλάκης και ο Νίκος Παππάς. Εάν το εκλογικό αποτέλεσμα είναι αυτό που προφητεύουν, μέσω των αναγωγών, οι δημοσκόποι (δηλαδή δεύτερο κόμμα και με ποσοστό που να προσεγγίζει ή και να ξεπερνά το 17%) «τότε ο Stefanos δεν θα μαζεύεται», μάς λέει πρώην υπουργός που παραμένει στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν συμφωνεί με την συμπεριφορά μονάρχη του Κασσελάκη.

Όσοι εκ των kasselistas μετέχουν των «αχράντων μυστηρίων» της νέας τάξης πραγμάτων στην αξιωματική αντιπολίτευση δηλώνουν σίγουροι πως «μετά τις ευρωεκλογές ο Στέφανος θα φτιάξει τη δική του ηγετική ομάδα, στην οποίαν η παλιά φρουρά δεν θα έχει θέση». Κατ’ αυτούς «η εποχή Τσίπρα τελειώνει στις 9 Ιουνίου και από τις 10 ξεκινά η εποχή Κασσελάκη». Θα στηριχθεί στην Μουμτζή, όχι στην Σβίγγου. Στον Γιάννη Πέρο, όχι στον Νίκο Παππά. Τους θινκτάνκερς του θα λαμβάνει υπόψιν στον πολιτικό σχεδιασμό, όχι τους κεντρικοεπιτρόπους. Τον ενδιαφέρουν οι γενικώς αντιδεξιοί ψηφοφόροι και όχι οι αριστεροί πολίτες. Σημαία του θα είναι η αντιδεξιά συσπείρωση και όχι το αριστερό μέτωπο. Όσοι, εκ των πραγμάτων ή με τη συμπεριφορά και τα λεγόμενά τους, τον εμποδίζουν, όπως ο Πολλάκης, να διεισδύσει στον δεξιό και κεντρώο χώρο θα μείνουν εκτός νυμφώνος και ενδεχομένως να τεθούν και εκτός του κόμματος των kasselistas.

Και όχι μόνον ο Πολλάκης, αλλά και άλλοι, που δεν ταιριάζουν στην αισθητική, τις προτεραιότητες και στα πιστεύω του Stefanos και τους οποίους, όπως εξομολογείται ο ίδιος σε συνομιλητές του, «στα γραφεία του κόμματος μπορεί να τους βλέπω και να συζητώ μαζί τους, αλλά στο σπίτι μου δεν θα τους έβαζα». Οι …μελλοθάνατοι γνωρίζουν το τέλος που τους ετοιμάζει ο Κασσελάκης, αλλά όσο βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο δεν μπορούν να αντιδράσουν για να μην χαρακτηριστούν «υπονομευτές» και «υπεύθυνοι για το δυσμενές αποτέλεσμα» σε περίπτωση που δεν είναι αυτό που προφητεύουν οι δημοσκόποι. Επιπροσθέτως, οι αντιφρονούντες έχουν και ένα ακόμη πρόβλημα. Όσο σιωπούν και δεν αντιδρούν στη συμπεριφορά και τα λεγόμενα του αρχηγού-μονάρχη χάνουν και τους εναπομείναντες αριστερούς υποστηρικτές τους. «Τι νόημα έχει να παραμένουμε στο κόμμα, χωρίς να μιλάμε;», τους λένε, οι ανά την επικράτεια τσιπρικοί. Και προσθέτουν: «Να βλέπουμε τη δεξιά μετάλλαξή του και να μην αντιδράμε;». Και συνεχίζουν: «Αντί ν’ ακούμε τον Κασσελάκη να μας λέει για το θαύμα της γέννησής του και την αγία οικογένεια του ΝΑΤΟ προτιμούμε να πάμε στο σπίτι μας, στη Νέα Αριστερά, στο ΚΚΕ ακόμη και στη Ζωή ή τον Βαρουφάκη παρά να κάνουμε τον …κινέζο». Αυτός είναι και ο λόγος που ορισμένοι, όπως ο Σπίρτζης, ο Βασιλειάδης και άλλοι, υποστηρίζουν πως πρέπει οι διαφωνίες να ειπωθούν τώρα, να αποχωρήσουν από τον ΣΥΡΙΖΑ ανεξαρτήτως αποτελέσματος στις ευρωεκλογές και να προσπαθήσουν, μαζί με το αριστερόστροφο τμήμα του ΠΑΣΟΚ και το μετριοπαθές της Νέας Αριστεράς να δημιουργήσουν τους κοινωνικούς και πολιτικούς όρους αναδιοργάνωσης της Προοδευτικής Παράταξης.

Ο Stefanos και οι συν αυτώ θεωρούν ότι ο προβληματισμός των αριστερών αντιφρονούντων είναι του «περασμένου αιώνα». Η αριστερά συνεχώς συρρικνούται εκλογικά αφού ο άξονας (και στην Ευρώπη) μετατοπίζεται ολοένα και πιο δεξιά, ενώ και στα νέα κοινά -του ψηφιακού κόσμου και της πλαστικής ζωής- ο τσαμπουκάς Πολλάκη πολιτικά μάλλον δεν είναι αποδοτικός. Ερεθίζει κάποιους ηλικιωμένους και λαϊκιστές της αντιδεξιάς παράταξης όμως δεν έχουν μεγάλη πέραση στα «νέα κοινά» (μεταπολιτική, λιαγκιστές, ΛΟΑΤΚΙ+), στα οποία παίζει τα ρέστα του ο Κασσελάκης.

Υπάρχουν τρία ακόμη στοιχεία που ο Stefanos θεωρεί ότι θα βοηθήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ να πάει καλά στις ευρωεκλογές. Το πρώτο είναι ότι ο ίδιος δεν φοβίζει, όπως ο Τσίπρας, τους δεξιούς και κεντρώους ψηφοφόρους. Η υιοθέτηση από τον Κασσελάκη του τρίπτυχου «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια» δεν καθιστά απλώς ακίνδυνο, πολιτικά, τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και ενδεχομένως εκλογικά, ελκυστικό τον αρχηγό του στους συντηρητικούς ψηφοφόρους.

Το δεύτερο σχετίζεται με το ΠΑΣΟΚ και την εικόνα των ψηφοφόρων για τους αρχηγούς των δύο κομμάτων. Ο Κασσελάκη είναι χαμογελαστός άνθρωπος και ο Ανδρουλάκης θυμωμένος. Ακόμη κι αν πολιτικά είναι ελαφρύς ο Κασσελάκης, η επικοινωνιακή του αύρα είναι θετική. Αντίθετα, το επικοινωνιακό φορτίο της πολιτικότητας του Ανδρουλάκη μάλλον δεν τον ευνοεί στη σύγκριση με τον Stefanos. Επιπροσθέτως, ο ένας -ακόμη κι αν κάνει, που κάνει, λάθη- εκπέμπει πάθος για τη δουλειά που έχει αναλάβει, σε αντίθεση με τον άλλον που δίνει την εντύπωση ότι είναι ένα «γκρι κοστούμι» της εξουσίας, που διεκπεραιώνει τις υποθέσεις οι οποίες απορρέουν από τις αρμοδιότητες που έχει. Δυστυχώς για το ΠΑΣΟΚ, είθισται οι άνθρωποι που εκπέμπουν θυμό και δίνουν την εντύπωση ότι έχουν κρύο αίμα υστερούν έναντι των χαμογελαστών και παθιασμένων.

Κι ερχόμαστε τώρα στο τρίτο στοιχείο, την απαξία της πολιτικής, που επίσης ευνοεί τον Κασσελάκη. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ μπορεί να μην θεωρούνται τοξικά κόμματα, όπως κατά κόρον έχει λεχθεί για τον ΣΥΡΙΖΑ. Όμως οι ηγεσίες τους είναι εξόχως πολιτικές. Αντίθετα, μετά τον Τσίπρα η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ πολιτικά θεωρείται, και έτσι είναι, αθώα του αίματος. Αυτό συνιστά πλεονέκτημα για τον Stefanos αφού στους ψηφοφόρους κερδίζει έδαφος η άποψη ότι για τα προβλήματά τους φταίνε οι πολιτικοί. Αυτούς θεωρούν υπεύθυνους για τα μνημόνια, την ακρίβεια, την ανομία, την θεσμική κατάρρευση και τα πλήγματα στο κοινωνικό κράτος. Ο Κασσελάκης, σε αντίθεση με τον Μητσοτάκη και τον Ανδρουλάκη, δεν έχει ασκήσει εξουσία. Ούτε κομματική ούτε κρατική. Δεν υπήρξε υπουργός ή βουλευτής. Δεν διαχειρίστηκε δημόσιες υποθέσεις. Τα λεφτά του τα έκανε στο εξωτερικό. Και επειδή στις 9 Ιουνίου δεν εκλέγουμε κυβέρνηση, οι ευρωεκλογές προσφέρονται για να σταλούν μηνύματα. Και πρωτίστως για να καταδειχθεί ότι ο κόσμος είναι κουρασμένος και θέλει άλλες ιδέες.

Κάποιοι, επειδή η Ευρώπη τρίζει και υπάρχει, λόγω και των πολέμων σε Ουκρανία και Γάζα, γεωπολιτική αστάθεια, θεωρούν πως ο άπειρος, ως προς το κυβερνάν, Κασσελάκης είναι επικίνδυνος. Όμως αυτό ακριβώς είναι το πλεονέκτημά του. Οι επικίνδυνες εποχές, που ζούμε, ευνοούν επικίνδυνους άνδρες. Αρκεί, βεβαίως, να μην το παρακάνουν. Ο Κασσελάκης μπορεί να είναι αθώος του αίματος όμως ο Άρης Σπηλιωτόπουλος, ο Ευάγγελος Αντώναρος μετείχαν στην κυβέρνηση, του Κώστα Καραμανλή, η οποία εν πολλοίς ευθύνεται για τη χρεωκοπία της χώρας και την υπαγωγή της σε οδυνηρούς μνημονιακούς καταναγκασμούς. Καλά είναι λοιπόν τα ανοίγματα στη Δεξιά και τη Συντηρητική Παράταξη όμως χρειάζεται προσοχή. Αφενός με τα πρόσωπα που γίνεται και αφετέρου με τη σηματοδότηση που εκπέμπεται. Και φυσικά, με δολώματα τύπου Άρη και Ευάγγελου δεν πιάνεις συναγρίδες, αλλά τα ψιλά γαριδάκια που υπάρχουν εν αφθονία στη λίμνη των Κορισσίων στην Κέρκυρα. Την οποίαν λίμνη καλό είναι να επισκεφθεί. Μετά την πρώτη Ανάσταση και αφού έσπασαν με τον Τάϊλερ έναν μεγάλο μπότη στο Πεντοφάναρο, θα έπρεπε να ρίξουν και μια βουτιά στον Χαλικούνα, δίπλα στα Κορίσσια.

Το μπάνιο το χρειάζεται για να σκεφτεί πιο ψύχραιμα. Μπορεί να δηλώνει αισιόδοξος και να αναγγέλλει την ανατροπή Μητσοτάκη όμως οι κυλιόμενες δημοσκοπήσεις, τουλάχιστον μέχρι τώρα, δεν συνηγορούν υπέρ του ερχομού της πολιτικής αλλαγής. Στα 1000 δημοσκοπικά ψηφοδέλτια (και μάλιστα για έβδομη συνεχόμενη μέτρηση) ο ΣΥΡΙΖΑ παίρνει τα 130, η ΝΔ τα 280 και το ΠΑΣΟΚ τα 100. Αυτό σημαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι όντως δεύτερο κόμμα όμως η διαφορά από τη ΝΔ θα είναι 15 μονάδες. Με την αναγωγή ο συριζα φαίνεται να ξεπερνά το 15% αλλά και η ΝΔ το 30%. Ακόμη και σε αυτή την περίπτωση οι 15 μονάδες διαφορά παραμένουν και κατά συνέπεια η κυβερνητική προοπτική συνεχίζει να παραμένει μια μακρινή υπόθεση.

Βεβαίως, στις 35 ημέρες που απομένουν μέχρι την ευρωκάλπη μπορεί να έλθουν τα πάνω κάτω ή να μην συμβεί και τίποτε. Εξαρτάται αν θα έχουμε και τι είδους γεγονότα. Μπορεί να είναι σε βάρος της κυβερνήσεως, ενδεχομένως όμως και υπέρ της εάν υπάρξουν …παρατράγουδα στην αξιωματική αντιπολίτευση. Κάτι που δεν μπορεί να αποκλειστεί. Επίσης, δεν ξέρουμε αν θα ανακάμψει το ΠΑΣΟΚ ή θα παραμείνει καθηλωμένο, με τον Λοβέρδο να τσιμπολογά ψήφους από τη Χαριλάου Τρικούπη. Κρίσιμο για το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ είναι και το τι θα πράξουν οι αριστεροί του ψηφοφόροι. Αν θα προτιμήσουν την αποχή ή αν θα αιμοδοτήσουν τη Νέα Αριστερά προκειμένου να πιάσει το όριο του 3% ώστε να διεκδικήσει, από τα υπόλοιπα, μία έδρα στο ευρωκοινοβούλιο και να παραμείνει πολιτικά ζωντανή μέχρι τις επόμενες βουλευτικές εκλογές. Προσώρας, η δύναμή της (3-3,5%) περιορίζεται στο Λεκανοπέδιο, τη Θεσσαλονίκη και σε ορισμένα μεγάλα αστικά κέντρα. Στην επαρχία και ιδιαίτερα τις κωμοπόλεις και τα χωριά τα ποσοστά της υπολείπονται του 3%, ενώ σε κάποιες περιοχές πέφτει και κάτω από το 2%. Προφανώς, τα 4200 στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που αποχώρησαν δεν της έδωσαν την δυναμική που περίμεναν ο Αλέξης Χαρίτσης και οι σύντροφοί του. Ενδεχομένως, επειδή αρκετά από αυτά προτίμησαν την ιδιώτευση και όχι την ενεργητική συμμετοχή υπέρ της Νέας Αριστεράς.

Αν πάντως, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ξεπεράσει το 15% και το ΠΑΣΟΚ είναι τρίτο κόμμα τότε η Νέα Αριστερά, εφόσον καταφέρει να την ψηφίσουν τουλάχιστον 160.000 ψηφοφόροι, το πιθανότερο είναι να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στις διαδικασίες ανασύνθεσης της πληθυντικής κεντροαριστεράς. Λέμε το πιθανότερο γιατί και στα τρία κόμματα υπάρχουν άνθρωποι που βγάζουν φλύκταινες ακόμη και στην υποθετική περίπτωση να καθήσουν όλοι μαζί στο ίδιο τραπέζι. Ενδεχομένως, θα αναγκαστούν. Από το αποτέλεσμα. Όμως το αποτέλεσμα μπορεί να μάς εκπλήξει. Όλους. Και ιδιαίτερα αυτούς που προσπαθούν να γράψουν την ιστορία με δικαιολογίες. Γι’ αυτό το νέο σύνθημα του Κασσελάκη προς τους πολίτες θα είναι, λένε κάποιες πηγές από το περιβάλλον του: «Φρόντισε να τους εκπλήξεις, όχι να σε εκπλήξουν».

Ο ίδιος πάντως δεν θα εκπλήξει κανέναν με την υπερκινητικότητά του. Μετά την ναυτική περιδιάβαση στο Αιγαίο και τις βόλτες στην Ανουτσιάτα και τα καντούνια της Κερκύρας σειρά έχουν οι περιοδείες καθ’ άπασαν την επικράτεια. Και μάλιστα με τον «αδιαμεσολάβητο» τρόπο, όπως τους αρέσει να λέει. Τις ερχόμενες ημέρες, κάποια στιγμή, θα συνεδριάσουν και τα κομματικά όργανα προκειμένου να

συσταθεί, έστω κι καθυστερημένα, η Κεντρική Επιτροπή Εκλογικού Αγώνα, η οποία σε συνεργασία με την Πολιτική Γραμματεία και το Οργανωτικό Γραφείο θα έχει την ευθύνη συντονισμού των κινήσεων του ΣΥΡΙΖΑ τον τελευταίο μήνα της προεκλογικής εκστρατείας. Εξυπακούεται, πως μπαίνοντας στην τελική ευθεία θα ενταθεί και η παρουσία υποψηφίων ευρωβουλευτών, κεντρικών στελεχών και βουλευτών στα ραδιοτηλεοπτικά μέσα, αλλά και με περιοδείες και εκδηλώσεις σε ολόκληρη τη χώρα με «γκεσέμι» πάντα τον Stefanos. Όχι μόνον γιατί αντιλαμβάνεται την πολιτική ως προσωπική υπόθεση και μονομαχία με τον αντίπαλο, αλλά και επειδή, όπως γράφει η Άϊν Ραντ στο επικό της μυθιστόρημα ‘’Ο Άτλας επαναστάτησε’’ «το παράξενο αίσθημα ασφάλειας δεν ήταν προστασία απέναντι στο μέλλον αλλ’ απέναντι στο παρελθόν, δεν ήταν μια προστασία που απάλλασσε από τη μάχη αλλά η προστασία που δινόταν μετά τη νίκη, μια προστασία που δεν αγκάλιαζε την αδυναμία αλλά τη δύναμη». Θα μου πείτε πως αν ο Stefanos είχε μελετήσει τον Άτλαντα και συζητούσε τα γραφτά της Ραντ με την Καινούργιου θα είχε στείλει ακόμη και τον Καπνισάκη στο ψυχιατρείο και ο ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές θα είχε την απήχηση που έχει ο Φιλολογικός Σύλλογος Παρνασσός. Έτσι είναι. Ευτυχώς ή δυστυχώς ο Κασσελάκης από λογοτεχνία έχει μείνει στα Μυστικά του Βάλτου της Πηνελόπης Δέλτα και τον Λουκή Λάρα του Δημήτρη Βικέλα…