Σε αναλυτική ανακοίνωσή τους οι δικαστές του ΣτΕ αναφέρουν :

«Ολοκληρώθηκε ένας κύκλος επαφών των Δικαστικών Ενώσεων με τον Πρωθυπουργό και τους Αρχηγούς των κομμάτων που στηρίζουν την Κυβέρνηση, καθώς και με τον Υπουργό Οικονομικών, τον Υπουργό Δικαιοσύνης και τον Αναπληρωτή Υπουργό Οικονομικών. Στις συναντήσεις αυτές οι δικαστικοί λειτουργοί δεν παρουσιάστηκαν αδιάλλακτοι ή αποκομμένοι από τον κοινωνικό περίγυρο ούτε στράφηκαν εναντίον άλλων κοινωνικών ομάδων και δη εκείνων που αμείβονται με ειδικά μισθολόγια, συναισθανόμενοι, ως δημόσιοι λειτουργοί, την κρισιμότητα των στιγμών. Και ενώ ο Πρωθυπουργός και οι δύο Αρχηγοί εξέφρασαν την κατανόησή τους και υποσχέθηκαν να εξετάσουν το ζήτημα λαμβάνοντας υπόψη τον θεσμικό ρόλο των δικαστικών λειτουργών και τις ιδιαίτερες συνθήκες άσκησης του δικαστικού λειτουργήματος, το οικονομικό επιτελείο αντιπαρέταξε μια ισοπεδωτική και εξοντωτική εισπρακτική λογική, που αγγίζει τα όρια της θεσμικής αναλγησίας, και προτείνει τη μείωση των αποδοχών μας κατά 23% μεσοσταθμικά, χωρίς περαιτέρω εξειδικεύσεις.

Είναι αυτονόητο ότι, σε μια δημοκρατική κοινωνία, μέλημα της Πολιτείας θα έπρεπε να αποτελεί η υπεράσπιση της ισοτιμίας της δικαστικής εξουσίας με τις άλλες δύο εξουσίες και τους λειτουργούς τους και κατ’ επέκταση η διασφάλιση της ίδιας της λειτουργίας του θεσμού της Δικαιοσύνης. Η Εκτελεστική Εξουσία, επομένως, δεν θα έπρεπε να μετακυλύει το βάρος αυτό στους δικαστικούς λειτουργούς, εμφανίζοντάς τους σε αντιπαράθεση με την κοινωνία. Το μισθολόγιο των δικαστικών λειτουργών αποτελεί, ως μέσο εξασφάλισης της λειτουργικής ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης, συνταγματική επιταγή, την οποία οι ίδιοι, τελικώς, οι δικαστές πρέπει να υπερασπιστούν. Εντούτοις, το Διοικητικό Συμβούλιο πιστεύει ότι το Σύνταγμα δεν αποτελεί μόνο το έρεισμα των αιτημάτων των δικαστικών λειτουργών, αλλά ταυτόχρονα και το όριο του τρόπου διεκδίκησής τους. Η Εκτελεστική Εξουσία, πάντως, ας μην εκλάβει τη θεσμική υπευθυνότητα των δικαστών του Συμβουλίου της Επικρατείας ως αδυναμία.

Ενόψει λοιπόν της διαφαινόμενης υπέρμετρης περικοπής των αποδοχών μας και μάλιστα αναδρομικά από 1-7-2012, η οποία, συνυπολογιζομένων των έως σήμερα μειώσεων, μπορεί να ανέλθει και σε ποσοστό ανώτερο του 50% επί των συνολικών καθαρών αποδοχών, μέσα σε μία μόλις διετία, το Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης Δικαστικών Λειτουργών του Συμβουλίου της Επικρατείας προκρίνει, ως θεμιτό μέσο άμυνας, τη συμμετοχή στις πανδικαστικές συγκεντρώσεις, χωρίς διακοπή συνεδριάσεων, και την άσκηση ενδίκων βοηθημάτων κατά πράξεων και ρυθμίσεων που θέτουν υπό αμφισβήτηση την ιδιότητά μας ως δημόσιων λειτουργών και θίγουν τα δικαιώματά μας ως πολιτών, καθώς, όπως έχει ήδη κριθεί με την 668/2012 απόφαση της Ολομέλειας του Δικαστηρίου, επί των εφαρμοστικών του Μνημονίου διατάξεων, «δεν είναι επιτρεπτό η επιβάρυνση από τα μέτρα που λαμβάνονται προς αντιμετώπιση της δυσμενούς και παρατεταμένης οικονομικής συγκυρίας να κατανέμεται πάντοτε σε συγκεκριμένες κατηγορίες πολιτών, οι οποίοι, κατά κανόνα, είναι συνεπείς προς τις υποχρεώσεις τους, και να ευνοούνται άλλες κατηγορίες από την ασυνέπεια των οποίων –κυρίως στο πεδίο της εκπλήρωσης των φορολογικών τους υποχρεώσεων– προκαλείται σε μεγάλο ποσοστό η δυσμενής αυτή συγκυρία».

Τέλος, εκφράζουμε την ανεπιφύλακτη αλληλεγγύη μας προς τις λοιπές δικαστικές ενώσεις, με τις οποίες συνεργαζόμαστε για την επίτευξη των κοινών μας στόχων, καλούμε τα μέλη μας σε μαζική συμμετοχή στην Πανδικαστική Συγκέντρωση της 17ης Σεπτεμβρίου 2012 και συγκαλούμε έκτακτη Γενική Συνέλευση για την Πέμπτη, 20 Σεπτεμβρίου 2012.