Η απόφαση, που επιβεβαιώνει πλήρως το ρεπορτάζ του matrix24.gr, κρίνει παράνομο και αντισυνταγματικό το μέτρο της προσυνταξιοδοτικής διαθεσιμότητας (εφεδρεία) για τους υπαλλήλους του στενού δημοσίου τομέα. Πρόεδρος του Ανώτατου Ακυρωτικού Δικαστηρίου ήταν όταν ελήφθη η απόφαση ο Κωνσταντίνος Μενουδάκος, ενώ εισηγητής ήταν ο Δημήτρης Μακρής.

Η απόφαση αφορά στο πρώτο κύμα εφεδρείας στο δημόσιο που οδήγησε σε προσυνταξιοδοτική διαθεσιμότητα σχεδόν 5.000 εργαζόμενους.

Στο ΣτΕ είχε προσφύγει η ΑΔΕΔΥ υποστηρίζοντας ότι πρέπει να ακυρωθεί η σχετική υπουργική απόφαση, η οποία εκδόθηκε κατ’ επιταγή του Ν. 4024/2011 (ενιαίο μισθολόγιο, εργασιακή εφεδρεία κ.λπ.).

Βάσει της προσφυγής, η προσυνταξιοδοτική διαθεσιμότητα (εφεδρεία) παραβιάζει το άρθρο 103 του Συντάγματος το οποίο προβλέπει ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν μπορούν να παυθούν χωρίς προηγούμενη απόφαση του υπηρεσιακού τους συμβουλίου.

Παραβιάζει επίσης, τα άρθρα 80, 73 και 74 του Συντάγματος, καθώς οι νόμοι που προβλέπουν και χορηγούν συντάξεις ή αμοιβές «πρέπει επί ποινή ακυρότητας να είναι ειδικοί» δηλαδή «να εντάσσονται νομοτεχνικά εντός ενός πλαισίου που αποτελείται από συνταξιοδοτικές και μισθολογικές ρυθμίσεις».

Παραβιάζει τις συνταγματικές αρχές της ισότητας των πολιτών (άρθρο 4), της προστασίας της αξίας του ανθρώπου (άρθρο 2) και του δικαιώματος ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας (άρθρο 5).

Εισάγει δυσμενείς διακρίσεις σε βάρος των δημοσίων υπαλλήλων με βάση μόνο κριτήρια ηλικιακά.

Παραβιάζει το άρθρο 15 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης που προστατεύει το δικαίωμα στην εργασία.

Οι δικαστές του ΣτΕ έκριναν ότι μπορεί δημοσιονομικοί λόγοι μπορεί να αποτελέσουν κριτήριο των επιλογών του νομοθέτη για τον ανακαθορισμό των λειτουργιών του Κράτους και την διοικητική αναδιοργάνωσή του, ωστόσο οι σχετικές ρυθμίσεις πρέπει αφενός να εισάγονται με τήρηση των συνταγματικών αρχών, σύμφωνα με τις οποίες επιβάλλεται να διασφαλίζονται η ορθολογική, αποτελεσματική και διαρκής λειτουργία της Διοικήσεως και η παροχή των υπηρεσιών που επιβάλλεται να εξασφαλίζονται για τους διοικουμένους στο πλαίσιο του κοινωνικού κράτους δικαίου, και αφετέρου να εναρμονίζονται με τις αναφερθείσες συνταγματικές εγγυήσεις που αφορούν το καθεστώς των δημοσίων υπαλλήλων.

Περαιτέρω, δεδομένου ότι ο διορισμός δημοσίου υπαλλήλου προϋποθέτει κατά τις προεκτεθείσες διατάξεις την προηγούμενη νομοθέτηση οργανικής θέσεως, συνεπώς δε και την ορθολογική οργάνωση των λειτουργιών και των εν γένει υπηρεσιών του Κράτους, δεν είναι συνταγματικά επιτρεπτό, προκειμένου να εξυπηρετηθεί ο θεμιτός σκοπός της αναδιοργανώσεως των δημόσιων υπηρεσιών και της ορθολογικής διαχειρίσεως της αντίστοιχης δημόσιας δαπάνης να καθορίζονται όροι υποχρεωτικής απομακρύνσεως υπαλλήλων από την υπηρεσία με βάση κριτήρια μη συνδεόμενα με τις λειτουργικές και οργανωτικές ανάγκες της Διοικήσεως αλλά και με τα προσόντα, τις ικανότητες και την εν γένει υπηρεσιακή τους απόδοση και η κατάργηση των οργανικών θέσεων, τις οποίες κατείχαν οι απομακρυνόμενοι, - 4 - να επέρχεται ως αυτόθροη συνέπεια της απομακρύνσεως.

Επιπλέον επισημαίνεται ότι η απόφαση πρέπει να ακυρωθεί «Επειδή οι διατάξεις του ν. 4024/2011, που προπαρατέθηκαν, προβλέπουν … αυτοδίκαιη απόλυση πολιτικών δημοσίων υπαλλήλων, υπαλλήλων των οργανισμών τοπικής αυτοδιοικήσεως και των λοιπών νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου οι οποίοι κατά το χρονικό διάστημα από την έναρξη ισχύος του νόμου έως την 31η.12.2013 συμπληρώνουν τις οριζόμενες στις διατάξεις αυτές ειδικές προϋποθέσεις ορίου ηλικίας και τριακονταπενταετίας, χωρίς να θίγονται περαιτέρω οι υφιστάμενες πάγιες και γενικές σχετικές διατάξεις».

Καθώς επειδή: «αντίκεινται στο προαναφερθέν συνταγματικό πλαίσιο που θεσπίζεται με το προπαρατεθέν άρθρο 103 καθώς και στην επίσης συνταγματικώς κατοχυρούμενη αρχή της ισότητας. Και τούτο διότι η μεταβολή αυτή στο υπηρεσιακό καθεστώς των δημοσίων υπαλλήλων που έχει συνέπειες στην οργάνωση και λειτουργία των δημόσιων υπηρεσιών, αφενός δεν βασίζεται σε προηγούμενο ανακαθορισμό των λειτουργιών του Κράτους και διοικητική αναδιοργάνωσή του κατ’ εκτίμηση των υπηρεσιακών αναγκών και με κριτήριο την αποτελεσματικότητα των δημόσιων υπηρεσιών, η δε κατάργηση των νομοθετημένων οργανικών θέσεων δεν επέρχεται ως συνέπεια της αναδιαρθρώσεως, και αφετέρου δεν ανάγεται σε πάγια αλλαγή του γενικού καθεστώτος που διέπει τους όρους λύσεως της υπαλληλικής σχέσεως με απόλυση λόγω ορίου ηλικίας και τριακονταπενταετίας.

Συγκεκριμένα, εν προκειμένω, ο επιδιωκόμενος, κατά τα αναφερόμενα στην αιτιολογική έκθεση του νόμου, περιορισμός του Κράτους και η μείωση της δημόσιας δαπάνης διενεργείται μέσω της προπεριγραφείσας διαδικασίας αυτοδίκαιης απολύσεως υπαλλήλων αμέσως ή αφού προηγηθεί προσυνταξιοδοτική διαθεσιμότητα, που έχει περιορισμένο χρονικά πεδίο εφαρμογής, καταλήγει δε στην αντίστοιχη κατά περίπτωση κατάργηση οργανικών θέσεων και την επακόλουθη τροποποίηση των οικείων οργανισμών των υπηρεσιών, χωρίς να βασίζεται σε προηγούμενο ανακαθορισμό των λειτουργιών του Κράτους και μεταρρύθμιση των οργανωτικών αναγκών της Διοικήσεως με ορθολογικό τρόπο, εν όψει και των υφισταμένων εν γένει πόρων και μέσων, με τήρηση του προεκτεθέντος συνταγματικού πλαισίου, η δε σκοπούμενη οργάνωση των επιμέρους υπηρεσιών είναι παρεπόμενο αποτέλεσμα διαδικασίας απομακρύνσεως μονίμων υπαλλήλων με κριτήρια (ηλικία υπαλλήλου και χρόνος υπηρεσίας) τυχαία και συμπτωματικά μη συνδεόμενα με τον επιδιωκόμενο σκοπό και θεσπιζόμενα κατ΄ απόκλιση των γενικώς και παγίως ισχυουσών διατάξεων».

• Ετικέτες: 
• αντισυνταγματική
• απόφαση
• εφεδρεία
• ΣτΕ
• στον αέρα