Άστραψε και βρόντηξε ο μητροπολίτης Πειραιώς μόλις πληροφορήθηκε ότι η κυβέρνηση προτίθεται, δια του υπουργού Δικαιοσύνης, να φέρει στη Βουλή προς ψήφιση το Σύμφωνο Συμβίωσης των ομόφυλων ζευγαριών. «Θα αφορίσω όποιον βουλευτή τολμήσει να το ψηφίσει» ανέκραξε. Κι από κοντά ο έτερος Καππαδόκης, ο Άνθιμος Θεσσαλονίκης, όστις έφερε και παράδειγμα τα ...ζώα για να αιτιολογήσει το αφύσικον του πράγματος.

Από αυτή την επανάσταση των μαύρων, των ράσων εννοώ, δεν μπορούσαν να λείψουν οι αυθεντικοί μαύροι, αυτοί που έχουν τα μαύρα μπλουζάκια ως σήμα κατατεθέν. Οι Χρυσαυγίτες -ως έχοντες λάβει ευλογία και εύφημον μνεία από τον Άγιο Πειραιώς για το πόσο καλά παιδιά είναι- με πρώτο τον Παναγιώταρο άρχισαν τα «τιτιβίσματα».

Αυτό ήταν. Είδαν τις αντιδράσεις των μαύρων στη Ν.Δ. και -ενθυμούμενοι προφανώς το «μαύρο» παρελθόν της Δεξιάς- σήκωσαν κι αυτοί, ευτυχώς κάποιοι και όχι όλοι, μαύρη παντιέρα. «Ούτε εμείς το ψηφίζουμε» διαμήνυσαν στου Μαξίμου. Ο Αθανασίου, ο υπουργός Δικαιοσύνης, ανακρούει πρύμναν και δηλώνει ότι το Σύμφωνο παραπέμπεται για το μέλλον.

Αν και δικαστής ο ίδιος, παραβλέπει το γεγονός ότι υπάρχει απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΑ) στην οποίαν η χώρα, ως πολιτισμένη και έχουσα αναγνωρίσει τη δικαιοδοσία του ΕΔΑΑ, οφείλει να συμμορφωθεί. Αναγκάζεται, αντί να εφαρμόσει την ισονομία, γιατί περί αυτού πρόκειται, να προτάξει τις κομματικές σκοπιμότητες. Αντί να νομοθετήσει το Δίκαιο -το οποίο υπηρέτησε, από κορυφαίες θέσεις, τόσα χρόνια- προτιμά ξεφύγει απ' αυτό.

Κάποιος, κουτοπόνηρα βεβαίως, θα ισχυριστεί: Μα, να πέσει η κυβέρνηση γι' αυτό το θέμα; Για τα ομόφυλα ζευγάρια; Για τους ...πούστηδες και τις λεσβίες; Έλεος! Οι βουλευτές δεν έριξαν την κυβέρνηση για θέματα που «ξεπατώνουν» όλο τον κόσμο και θα την ρίξουν γι' αυτό; Αν τολμάνε ας το πράξουν. Με τις πέτρες θα τους πάρουν αν εμφανιστούν να δίνουν μεγαλύτερη σημασία στο αν ένας/μία ομόφυλος μπορεί να κληρονομήσει τον άλλον/η και να αδιαφορούν αν εξαφανίζεται η περιουσία, περιλαμβανομένων και κληρονομιών, όλων των Ελλήνων.

Αν κάποιος βουλευτής επιλέξει να ρίξει την κυβέρνηση επειδή δεν αντέχει στη σκέψη ότι θα μπορεί ο Αλκιβιάδης να επισκέπτεται τον Σωκράτη στη φυλακή ή στην εντατική του νοσοκομείου (γιατί τέτοιες και άλλες παρόμοιες νομικές εκκρεμότητες είναι που, κατά βάσιν, ρυθμίζει το Σύμφωνο Συμβίωσης) τότε καλύτερα να το διαλύσουμε το μαγαζί που λέγεται Δημοκρατία και να παραδώσουμε τα κλειδιά στον Καιάδα και στον αγιατολάχ του Πασαλιμανιού.

Όταν η κυβέρνηση δηλώνει ότι είναι αποφασισμένη να συγκρουστεί με ολόκληρη την κοινωνία, και το κάνει, για να υλοποιηθεί το μνημόνιο και να παραμείνει η χώρα στην ευρωζώνη, προκαλεί τουλάχιστον απορία η οπισθοχώρηση που σαλπίζει σε ένα θέμα που περίπου είναι κοινός τόπος για τις περισσότερες χώρες της Ευρώπης.

Δεν μπορεί να προτιμάμε την παπική τιάρα για το ευρώ και να επιλέγουμε το οθωμανικό σαρίκι για το ...οθωμανικό. Εκτός κι αν το κάνουμε ακριβώς γι' αυτό. Επειδή μας έχει μείνει το «κουσούρι» από τα χρόνια της σκλαβιάς. Πάντως στο χώρο της εκκλησίας, την οποίαν εκπροσωπεί ο Παπαφλέσσας της Τρούμπας, και στο χώρο του εθνικοσοσιαλισμού, που εκπροσωπεί ο αρσενικός Κασιδιάρης, ανθεί το ...παρά φύσιν ανδρών τε και γυναικών. Βρίθουν η Ιστορία και η εφημεριδογραφία από παραδείγματα. Σόδομα και Γόμορα γινόντουσαν και γίνονται.

Μάλιστα δεν καταλαβαίνω γιατί ο, και περί του ...χεστήρος πλειστάκις ομιλών, Πειραιώς Σεραφείμ δεν έχει αφορίσει τους τοιούτους αμαρτωλούς του χώρου στον οποίον διακονεί. Όπως δεν καταλαβαίνω και το ζόρι που τραβάνε οι μελανοχίτωνες του Μιχαλολιάκου όταν είναι αυτοί που λατρεύουν και χύνουν σπονδές στα «τρελά αγόρια» του Χίτλερ. Στην απορία μου αυτή η ορθή απάντηση μάλλον είναι: Να τους αφορίσουμε πρώτοι εμείς. Για τον φαρισαϊσμό και το φασισμό που κατατρώει το μυαλό και τις σάρκες τους. Για το μαύρο με το οποίο θέλουν να βάψουν και πνίξουν τους Έλληνες.

Ειλικρινά, επίσης δεν καταλαβαίνω πως υπάρχουν βουλευτές που δέχονται να κάθονται στα ίδια έδρανα, να συζητούν, να χαριεντίζονται και να αντιπαρατίθενται με «ανορθόδοξους» συναδέλφους τους και ταυτόχρονα να τους αρνούνται το δικαίωμα να έχουν τα ίδια νομικά δικαιώματα μ' αυτούς στη ζωή. Και φυσικά δεν καταλαβαίνω και τους ίδιους τους ομόφυλους βουλευτές που αρνούνται να διεκδικήσουν τα δικαιώματα και την ταυτότητά τους.

Κυρίως, όμως, δεν καταλαβαίνω την Πολιτεία, που ενώ συζητά και συναποφασίζει με τον Βεστερβέλε για το μέλλον της χώρας και τη ζωή όλων των Ελλήνων, αρνείται να δώσει το δικαίωμα στον Στάθη και τη Λάγια να ορίσουν με τον τρόπο που αυτοί θέλουν την προσωπική τους ζωή. Εκχωρούν την εθνική κυριαρχία στους ξένους, δεν εκχωρούν όμως το ατομικό, νομικό τονίζω, δικαίωμα στους σεξουαλικά διαφορετικούς.

Πώς είναι δυνατόν το κράτος από τη μια να συζητά με θαυμασμό, να επιδαψιλεύει τιμές, να εκθειάζει το έργο, να οργανώνει μεγαλοπρεπείς εκδηλώσεις, να απονέμει βραβεία σε ανθρώπους που αποδεδειγμένα, και κατά δήλωσίν τους, είναι ομόφυλοι και από την άλλη να αρνείται το δικαίωμα στους υπηκόους του να ορίζουν τη ζωή τους όπως αυτοί θέλουν. Τόση υποκρισία και τόση ξεφτίλα!

Για λόγους ισονομίας, λοιπόν, και μόνον, πιστεύω ότι το Σύμφωνο Συμβίωσης πρέπει να ψηφιστεί τώρα. Και ο επιπλέον λόγος είναι: για να μην κερδίσουν οι μαύροι. Επί Σημίτη, και παρά τη λυσσώδη αντίδραση του μακαριστού Σεραφείμ, ψηφίστηκε η κατάργηση του θρησκεύματος από τις ταυτότητες. Το εθνικό φρόνημα των Ελλήνων δεν έπαθε τίποτε.

Το ίδιο δεν θα πάθουν και τώρα οι «ορθόδοξοι». Όπως δεν θα πάθουμε και τίποτε αν ανεγερθεί μουσουλμανικό τέμενος στην Αθήνα. Η διαφορά με τους μαύρους είναι θέμα πολιτισμού, αξιών, ηθικής, αισθητικής και αντίληψης για τον κόσμο. Υπάρχουν αυτοί που ζουν στον 21ο αιώνα και αυτοί που έχουν μείνει στο Μεσαίωνα. Υπάρχει η κοινωνία της ανοχής και η κοινωνία της ενοχής. Πρέπει να διαλέξουμε με ποιους είμαστε.

Είμαι σίγουρος ότι κανείς, υγιώς σκεπτόμενος, άνθρωπος δεν θα διαλέξει τα μαύρα ράσα των παπάδων, τα μαύρα μπλουζάκια της Χρυσής Αυγής και το «μαύρο» παρελθόν της Δεξιάς. Ακόμη και οι φιλελεύθεροι της συντηρητικής παράταξης θα συμφωνήσουν ότι πρέπει να τσακίσουμε τη «συμμορία των μαύρων».

Το μόνο πάντως που δεν μπορώ να δεχτώ είναι στο Σύμφωνο Συμβίωσης να περιλαμβάνεται και διάταξη που να δίνει στα ομόφυλα ζευγάρια τη δυνατότητα να υιοθετούν παιδιά. Σε μια κοινωνία, κατά βάσιν και πρωτίστως ετερόφυλη, το παιδί θα πρέπει να μπορεί να επιλέγει και όχι να καταναγκάζεται να αποδεχθεί πρότυπα. Διαφορετικά θα υπερίσχυε ο ετσιθελισμός και το δίκαιο της μειοψηφίας. Και αυτό δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό.

Η διαφορετικότητα είναι επιλογή, δεν μπορεί να γίνει επιβολή. Προσώρας, αυτή είναι και η μόνη ένσταση που έχω. Ας έλθει προς ψήφιση και θα δω αν έχω και άλλες...