Το άρθρο της προέδρου του Δικτύου Άννας Διαμαντοπούλου, αποδεικνύει περίτρανα πως όσο και αν τους φέρνουμε ως παράδειγμα, για το …κακό που μας έχει κάνει η κρίση, οι νέοι επιστήμονες θα έμεναν στην Ελλάδα, αν οι κυβερνώντες ήθελαν να τους κρατήσουν εδώ.

Φέρνοντας ως παράδειγμα τρεις κορυφαίους επιστήμονες που διακρίθηκαν πρόσφατα, μιλά για το ανθρώπινο κεφάλαιο που διαθέτει η χώρα. Θυμίζει ότι οι τρεις τους και μαζί άλλοι οκτώ σημαντικοί επιστήμονες από την Ελλάδα και το εξωτερικό, το 2010 είχαν ανταποκριθεί στην πρόσκλησή της ως υπουργού Παιδείας για να συγκροτήσουν το Εθνικό Συμβούλιο Έρευνας και Τεχνολογίας (ΕΣΕΤ). Αρνήθηκαν κάθε αμοιβή και ‘πληρώθηκαν’ με ακομμάτιστη λειτουργία και στήριξη της Αριστείας.

Στη συνέχεια, «δεν έτυχαν βεβαίως ευγνωμοσύνης», όπως λέει, αφού «η ‘πολλοστή φορά δεξιά’ τους οδήγησε στην αδρανοποίηση και αποχώρηση και η ‘πρώτη φορά Αριστερά’ αγνόησε το έργο τους»…

Ολόκληρο το άρθρο της Άννας Διαμαντοπούλου έχει ως εξής :

"Ήρθαν, είδαν, ...έφυγαν"

 Στις 6 Ιανουαρίου 2016 απονέμεται στον Έλληνα μαθηματικό Κωνσταντίνο Δαφέρμο στις ΗΠΑ το βραβείο Norbert Wiener για το έργο του στις Μερικές Διαφορικές Εξισώσεις, χαρακτηριζόμενος ως ένας από τους κορυφαίους ειδικούς του αιώνα στη θεωρία των νόμων Διατήρησης. Λίγους μήνες πριν, ο Σταμάτης Κριμιζής, από τους κορυφαίους αστροφυσικούς της NASA, τιμήθηκε με το βραβείο Συνολικής Προσφοράς από το Εθνικό Μουσείο Αεροπορίας και Διαστήματος των ΗΠΑ, ενώ είναι ο μοναδικός επιστήμονας που «επισκέφθηκε» και τους εννέα πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος, μέσα από τα όργανα και τα διαστημικά οχήματα που σχεδίασε. Το καλοκαίρι του 2014 ο καθηγητής του ΕΚΠΑ Γιώργος Χρούσος (από τους κορυφαίους παγκοσμίως πλέον αναφερόμενους 250 επιστήμονες) τιμήθηκε με το Fred Conrad Koch Award, από την Endocrine Society στις ΗΠΑ, την ύψιστη διεθνώς διάκριση στον κλάδο της Ενδοκρινολογίας !

Μένω σε αυτές τις τρεις πιο πρόσφατες διακρίσεις Ελλήνων επιστημόνων ως ελάχιστο δείγμα του ανθρώπινου κεφαλαίου που διαθέτει η Ελλάδα. Ανθρώπων με τεράστιο επιστημονικό έργο, κύρος και σεβασμό παγκοσμίως.

Μένω και για ένα ακόμη λόγο. Οι άνθρωποι αυτοί μαζί με άλλους 8 εξίσου σημαντικούς επιστήμονες από την Ελλάδα και το εξωτερικό, το 2010 ανταποκρίθηκαν τότε στην πρόσκλησή μου ως υπουργού Παιδείας να συγκροτήσουν το Εθνικό Συμβούλιο Έρευνας και Τεχνολογίας (ΕΣΕΤ). Αρνήθηκαν κάθε αμοιβή για την προσφορά τους στην προσπάθεια αναζωογόνησης της έρευνας στη χώρα μας. Ζήτησαν και πήραν... ακομμάτιστη λειτουργία και στήριξη της Αριστείας. Το Συμβούλιο αυτό είχε τα χαρακτηριστικά Εθνικής Ελλάδος Έρευνας και στο διάστημα λειτουργίας του προσέφερε μεγάλο έργο, με κυρίαρχα μεταξύ άλλων:

• Καθοριστική συμμετοχή σε ολοκληρωμένο θεσμικό πλαίσιο και προτεινομένη δομή (αναξιοποίητα) για την Έρευνα και την Τεχνολογία στην Ελλάδα.
• Τη διαμόρφωση του Εθνικού Στρατηγικού Πλαισίου Έρευνας και Καινοτομίας (ΕΣΠΕΚ). Το ΕΣΠΕΚ είναι ένα σχέδιο τεκμηριωμένο, κοστολογημένο, ρεαλιστικό, μακροπρόθεσμο και κυρίως εξειδικευμένο, με συγκεκριμένες δράσεις και εστίαση στους στρατηγικούς τομείς που πρέπει να επενδύσουμε.
• Το έργο αξιολόγησης και επιλογής των διευθυντών των Ερευνητικών Κέντρων της χώρας, χωρίς καμία πολιτική παρέμβαση.
• Σχεδιασμό και υλοποίηση του προγράμματος «Αριστεία» για τη χρηματοδότηση ερευνητικών προτάσεων.

Οι κορυφαίοι αυτοί Έλληνες, εθελοντές στη στήριξη της χώρας μας δεν έτυχαν βεβαίως ευγνωμοσύνης! Η «πολλοστή φορά δεξιά» τους οδήγησε στην αδρανοποίηση και αποχώρηση και η «πρώτη φορά Αριστερά» αγνόησε το έργο τους. Το ίδιο συμβαίνει με τους εξίσου σημαντικούς καθηγητές που δέχθηκαν να συνδράμουν στην αναβάθμιση της Ανώτατης Παιδείας, με την αφιλοκερδή συμμετοχή τους στα Συμβούλια ΑΕΙ. Και η χώρα, εξαιτίας της διαχρονικής πελατειακής αντίληψης του πολιτικού συστήματος που αρνείται να μάθει, συνεχίζει να κουβαλάει το φορτίο του Σισύφου. Ως πότε;