Ο Πρωθυπουργός κ. Αλέξης Τσίπρας τα έχει βάλει με τους πλουσίους, απανταχού:

- με την πλούσια κεντρική Ευρώπη αλλά και τα «νεόπλουτα» νέα κράτη – μέλη της Ε.Ε. που δεν θέλουν να φιλοξενήσουν πρόσφυγες στα εδάφη τους, αν και όλοι αυτοί που πέρασαν τους προηγούμενους μήνες (σ.σ. θυμάστε τα καραβάνια στα σύνορα της Αυστρίας;) κάπου πρέπει να πήγαν.

- με τους πλούσιους καναλάρχες στο εσωτερικό που τον πολεμούν και, φυσικά, προσωποποιούν (δικαίως σε κάποιο βαθμό) όλα τα κακώς κείμενα του «προηγούμενου, διαπλεκόμενου συστήματος ΝΔ, ΠΑΣΟΚ»

- με τους «πλούσιους« Έλληνες μισθωτούς, όσους δηλαδή εισπράττουν άνω των 30.000 ευρώ το χρόνο (δηλαδή 2,140 ευρώ μικτά το μήνα, αφαιρουμένων των ασφαλιστικών εισφορών) οι οποίοι και θα κληθούν να πληρώσουν ξανά το φορολογικό και ασφαλιστικό μάρμαρο.

Η στρατηγική και η επιχειρηματολογία του μπορεί να δοκιμάζουν τη λογική αλλά θεωρείται ότι είναι αποτελεσματικές. Ο κ. Τσίπρας δημιουργεί ταξικούς και εθνικούς αντιπάλους έχοντας ως σαφή επιδίωξη με το μείγμα λαϊκισμού και επιθετικότητας που χαρακτηρίζει το λόγο του αφενός να συσπειρώσει τους φανατικούς του ΣΥΡΙΖΑ, αφετέρου δε να περιχαρακώσει μία κρίσιμη μάζα ψηφοφόρων, αυτών που ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε περιγράψει ως μη προνομιούχους. Η τόσο έντονα διχαστική λογική στο δημόσιο κυβερνητικό λόγο μεταξύ «προνομιούχων» και «μη προνομιούχων» δεν είναι νέα. Όποιος θυμάται όσα λέγονταν για το ΦΠΑ στα ιδιωτικά σχολεία, πριν η κυβέρνηση υπαναχωρήσει, είχαν λάβει τα μηνύματα. Απλώς, με την κυβέρνηση να βρίσκεται αντιμέτωπη δύσκολων προβλημάτων, αυτή η λογική καθίσταται πλέον κυρίαρχη.

Δημοσκόποι και εκλογικοί αναλυτές θεωρούν ότι με τον τρόπο αυτό ο κ. Τσίπρας μπορεί να «μπετονάρει» ένα ακροατήριο περί το 20%, που με την αποχή που παρατηρείται μπορεί να «δώσει» μεγαλύτερο ποσοστό και να παραμείνει στο «κόλπο» επί μακρόν.

Το πρόβλημα, ωστόσο, δεν είναι μόνον για τους «πλουσίους» που αντιμετωπίζουν το λαϊκισμό του Πρωθυπουργού. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι για όσους τον υιοθετούν και τον αναπαράγουν.

Θέλετε ένα παράδειγμα, από το περίφημο παράλληλο πρόγραμμα; Τί λέει η κυβέρνηση; Ότι έδωσε, για πρώτη φορά, ιατροφαρμακευτική κάλυψη σε ανασφάλιστους και άπορους. Και σοβαροί δημοσιογράφοι το αναπαράγουν άκριτα. Χωρίς να ελέγξουν. Αφήνοντας μία κορασίδα να τους θυμίσει ότι η ρύθμιση της κυβέρνησης αποτελεί ουσιαστικά παράταση προηγούμενων διατάξεων. και, μάλιστα, διατάξεων που εισηγήθηκαν οι μιαροί Αδ. Γεωργιάδης και Μ. Βορίδης.

Τελικά, πίσω από το συνδυασμό ταξικού και εθνικού λόγου, πίσω από το λαϊκισμό και την επίθεση ρητορική ο κ. Τσίπρας επιτυγχάνει να κρύψει επιμελώς την ίδια του την πολιτική παρουσία, ως Πρωθυπουργός από τον Ιανουάριο του 2015 και τις επιβαρύνσεις που ο ίδιος επέβαλε στους πλέον αδύναμους, αυτούς που υποτίθεται ότι υπερασπίζεται.

Θέλετε μία απλή απαρίθμηση; Τον ΕΝΦΙΑ που θα καταργείτο ή πάντως θα μειωνόταν, το ΦΠΑ στα είδη πρώτης ανάγκης που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ αύξησε, τα όρια ηλικίας που δεν θα αυξάνονταν, τις επικουρικές που δεν θα μειώνονταν γιατί καταργήθηκε η ρήτρα μηδενικού ελλείμματος (σ.σ. αλλά θα μειωθούν με τη ρήτρα βιωσιμότητας!), τις κύριες συντάξεις που δεν θα θίγονταν (αλλά αν υπερβαίνουν τα 1400 μπορεί και να κοπούν), τις επιβαρύνσεις στους εν ενεργεία ασφαλισμένους που θα περιορίζονταν (σ.σ. αλλά έρχονται ως χιονοστιβάδα), τις συλλογικές συμβάσεις που θα επανέρχονταν αλλά το Υπουργείο τις αρνείται λόγω του... μεσοπρόθεσμου.

Όσο η λίστα θα μεγαλώνει, η αξιολόγηση θα εκκρεμεί και το προσφυγικό θα αναδεικνύει ότι η χώρα δεν διαφέρει πολύ από ένα failed state, τόσο οι τόνοι του λαϊκισμού θα ανεβαίνουν. Μήπως και ο «θόρυβος» κρύψει την αλήθεια.