Σε μία βασική «εθνική κόκκινη γραμμή» επικεντρώνεται η κυβέρνηση, επιδιώκοντας τον συμβιβασμό με τους δανειστές και την επίτευξη τελικής συμφωνίας για την δεύτερη αξιολόγηση: την ίδια ώρα, «χρησμός» παραμένει με ποια μορφή θα παραμείνει, εφεξής, το ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα και η απάντηση σ’ αυτό τον χρησμό συνδέεται πλήρως με το κατά πόσον η συμφωνία είναι εφικτή ή όχι. Ωστόσο, με δεδομένο ότι αυτή η απάντηση μπορεί να αργήσει, τα πρώτα σύννεφα ανησυχίας έχουν ήδη συγκεντρωθεί πάνω από το Μέγαρο Μαξίμου, καθώς το ενδεχόμενο πολύμηνης καθυστέρησης στις αποφάσεις τρομάζει το επιτελείο του Αλέξη Τσίπρα.

Ο πρωθυπουργός έχει ήδη διαμηνύσει σε όλους τους συνομιλητές του πως είναι διατεθειμένος να βάλει (αρκετό) νερό στο κρασί του, κρατώντας έναν απαράβατο όρο για να πει το τελικό «ναι» η Αθήνα στην επίτευξη συμφωνίας: κατά πληροφορίες, ο όρος αυτός, που συνιστά και την βασική «κόκκινη γραμμή» του Μεγάρου Μαξίμου είναι να γίνει αποδεκτή η άρνηση της κυβέρνησης να νομοθετήσει εκ των προτέρων… υπό αίρεση μέτρα λιτότητας που ζητεί το ΔΝΤ.

«Κόκκινη γραμμή»

Αυτή, εξάλλου, ήταν και η βασική θέση με την οποία μετέβη προχθές στο Βερολίνο ο Αλέξης Τσίπρας. Σύμφωνα με πληροφορίες που προέρχονται από κυβερνητικούς αξιωματούχους που βρέθηκαν επίσης στο Βερολίνο, ο πρωθυπουργός εξήγησε στην γερμανίδα καγκελάριο, Άνγκελα Μέρκελ, ότι ούτε η δική του, ούτε και καμία άλλη κυβέρνηση θα μπορούσε να «περάσει» από το ελληνικό Κοινοβούλιο τα βαριά μέτρα λιτότητας που ζητεί το ΔΝΤ, σε μία συγκυρία μάλιστα που η οικονομία φαίνεται να «γυρίζει» και η Ελλάδα εμφανίζεται έτοιμη να γυρίζει σελίδα. Παράλληλα, ο Αλέξης Τσίπρας ζήτησε από την καγκελάριο να ανοίξει τα χαρτιά της ως προς το πώς θα ήθελε εφεξής το Βερολίνο να διαμορφωθεί η σχέση της Ε.Ε. με το ΔΝΤ. Βεβαίως, πέραν της σταθερής απάντησης ότι «ελληνικό πρόγραμμα χωρίς ΔΝΤ δεν υπάρχει, γιατί αυτό ψήφισαν οι Γερμανοί βουλευτές», μένει να φανεί αν το Βερολίνο θα συναινέσει στο να μείνει το ΔΝΤ στην «δεύτερη ταχύτητα» του προγράμματος –ήτοι ως τεχνικός σύμβουλος. Στο Μαξίμου, άλλωστε, γνωρίζουν πως αυτό ήδη συνέβη στην ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης και, ως εκ τούτου, αφού το Βερολίνο το αποδέχθηκε μία φορά, θα μπορούσε να πει το «ναι» και μία δεύτερη, βάσει του κυβερνητικού σκεπτικού. Στην περίπτωση αυτή, και η Αθήνα θα απέφευγε τα επιπλέον μέτρα που ζητεί… προληπτικά το ΔΝΤ, αλλά και το Βερολίνο θα μπορούσε να συνεχίζει να λέει ότι το ΔΝΤ παραμένει στο πρόγραμμα, όπως ακριβώς αυτό εγκρίθηκε από την γερμανική Βουλή.

Θρίλερ καθυστερήσεων

Ταυτόχρονα, ο Αλέξης Τσίπρας διαπίστωσε προχθές με μεγάλη ικανοποίηση –και αυτό επιβεβαιώνεται από το επιτελείο του- ότι οι συμμαχίες της Ελλάδας στην Ευρώπη παραμένουν σοβαρές και σημαντικές. Ήδη, ο γάλλος πρόεδρος, Φρανσουά Ολάντ έχει αποκρούσει το σενάριο των «προληπτικών μέτρων» που ζητεί το ΔΝΤ, ενώ στη ίδια λογική έχει κινηθεί και ο επίτροπος Οικονομικών της Ε.Ε., Πιερ Μοσκοβισί. Κατά πληροφορίες, μάλιστα, την συγκεκριμένη εθνική «κόκκινη γραμμή» της Αθήνας στηρίζει και ο ίδιος ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ.
Όλα τα παραπάνω προοιωνίζονται ένα σκληρό μπρα ντε φερ από τις αρχές Ιανουαρίου, οπότε και θα επανεκκινήσουν οι συζητήσεις για την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης. Όμως, συνήθως τέτοιου τύπου σκληρές και δύσκολες διαπραγματεύσεις παίρνουν χρόνο. Και αυτή είναι η βασική πηγή ανησυχίας του Μαξίμου, καθώς ο Αλέξης Τσίπρας επιθυμεί λύση εντός Ιανουαρίου και όχι σχοινοτενείς διαπραγματεύσεις του παρελθόντος. Βεβαίως, αυτό δεν αφορά τα ταμειακά διαθέσιμα του Δημοσίου, καθώς τα «μαξιλαράκια» φτάνουν για… πολλούς μήνες. Ωστόσο, υπάρχουν δύο κομβικές ημερομηνίες που η κυβέρνηση θέλει να προλάβει: αφενός, στις 9 Μαρτίου η ΕΚΤ θα λάβει τις αποφάσεις της για την ένταξη της Ελλάδας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης και, άρα, ως τότε θα πρέπει να έχει επιτευχθεί συμφωνία με τους δανειστές. Δεύτερον, αν χαθεί το τρένο του Μαρτίου και… μυρίσει καλοκαίρι, τότε στο τέλος Ιουλίου η χώρα θα φλερτάρει εκ νέου με την χρεοκοπία, καθώς θα πρέπει να βρεθούν 6,2 δισεκατομμύρια ευρώ για να αποπληρωθούν ομόλογα της ΕΚΤ και ιδιωτών επενδυτών, αλλά και δόση δανείου προς το ΔΝΤ.