Σε νέα δοκιμασία έχει τεθεί ο άξονας Αθήνας-Λευκωσίας, καθώς τόσο η επιμονή της Άγκυρας να θέτει στο τραπέζι των υπό επανεκκίνηση διαπραγματεύσεων την λύση του Κυπριακού, όσο και η απόφαση της Κύπρου για βέτο στις κυρώσεις για τη Λευκορωσία διαμορφώνουν ένα δύσκολο και σύνθετο σκηνικό για την Αθήνα.

Για τους παροικούντες την κυβερνητική Ιερουσαλήμ, είναι γνωστό ότι η επιμονή της Κύπρου στο βέτο ως προς τις κυρώσεις στη Λευκορωσία είναι μη επιθυμητή εξέλιξη, για δύο λόγους: αφενός, διότι με τον τρόπο αυτό η Κυπριακή Δημοκρατία «εγκλωβίζει» στην ίδια γραμμή και την Ελλάδα, αφετέρου διότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ως πολιτική συγκρότηση δεν βάζει το βέτο ποτέ στην φαρέτρα της διαπραγματευτικής του τακτικής.

Αιφνιδιασμοί

Βεβαίως, αφενός η Κυπριακή Δημοκρατία, ως ανεξάρτητο κράτος, έχει δικαίωμα να ακολουθήσει όποια γραμμή θέλει, αφετέρου είναι αλήθεια ότι οι προκλήσεις που υφίσταται η Λευκωσία είναι πολύ χειρότερες από εκείνες που η Τουρκία κάνει στην Ελλάδα. Για παράδειγμα, ενώ το «Ορούτς Ρέις» αποσύρθηκε από την νοτιοανατολική Μεσόγειο και αυτό χαιρετίστηκε από την Αθήνα ως κίνηση καλής θέλησης εκ μέρους της Άγκυρας, το «Μπαρμπαρός» συνεχίζει να κάνει τον «πειρατή» στην κυπριακή ΑΟΖ, παραβιάζοντας εν τοις πράγματι κυριαρχικά δικαιώματα της Μεγαλονήσου. Συν τοις άλλοις, η Αθήνα έχει εγκαίρως ειδοποιηθεί πως όπως η ίδια αιφνιδιάστηκε από το κυπριακό βέτο στο συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων της Ε.Ε., έτσι και η Κύπρος δεν είδε με καλό μάτι το γεγονός ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη συγκατάνευσε στην επανέναρξη των συνομιλιών με τη Τουρκία «προσπερνώντας» τις τουρκικές προκλήσεις σε βάρος της Κύπρου.
Αυτά τα ρήγματα στον άξονα μεταξύ των δύο χωρών που συγκροτούν τον Ελληνισμό, άλλωστε, φάνηκαν από την επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη να μην πει ούτε κουβέντα για την Κύπρο στην ομιλία του στην Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ.

Ο παράγων Άγκυρα

Φυσικά, όλα τα παραπάνω δεν έχουν διαφύγει της εξαιρετικά διορατικής τουρκικής διπλωματίας. Ετσι, η Τουρκία επιχειρεί να σπείρει διχόνοια μεταξύ των δύο χωρών, επιφυλάσσοντας στην Ελλάδα «ευνοϊκή» συμπεριφορά –τουλάχιστον σε σχέση με την Άγκυρα. Όπως προαναφέρθηκε, το «Ορούτς Ρέις» αποχώρησε από την περιοχή της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, σε αντίθεση με το «Μπαρμπαρός» και τα λοιπά, τουρκικά πλοία που βρίσκονται στην περιοχή της κυπριακής ΑΟΖ. Με άλλα λόγια, η Άγκυρα δίνει στην Αθήνα χώρο προκειμένου να προχωρήσει ένα «βήμα μπροστά» σε σχέση με την Λευκωσία, με την ελληνική κυβέρνηση -εκουσίως ή ακουσίως- να ανταποκρίνεται, δίνοντας το «πράσινο φως» για την εκκίνηση του ελληνοτουρκικού διαλόγου «σε όλα τα επίπεδα», όπως επιμένουν πηγές της Άγκυρας.

Πέραν αυτού, όμως, ο παράγων «Κύπρος» μπαίνει και άλλη μία φορά από την Τουρκία στο εν εξελίξει διπλωματικό παρασκήνιο: πιστή στην τακτική διεύρυνσης της ατζέντας των συνομιλιών, η Άγκυρα θέτει ολοένα και περισσότερα ζητήματα προς διαπραγμάτευση στο τραπέζι των συζητήσεων, μη αποδεχόμενη την ελληνική εθνική γραμμή για «μία και μόνη διαφορά, την υφαλοκρηπίδα». Τούτων δοθέντων, στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης που η Τουρκία θέλει να μετατρέψει σε διαδικασία «ανατολίτικου παζαριού» μπαίνει και το Κυπριακό, επειδή η Άγκυρα λέει ότι δεν μπορεί να προχωρήσει στις συζητήσεις χωρίς αυτό. Με άλλα λόγια, για μία ακόμη φορά τίθεται ως δίλημμα από την Άγκυρα προς την Αθήνα αν θα στηρίξει σε όλα και άνευ όρων την Λευκωσία ή αν θα μπει στον πειρασμό να προχωρήσει τον διάλογο για να αντιμετωπίσει τα δικά της προβλήματα με την Τουρκία, αφήνοντας σε δεύτερο πλάνο τα προβλήματα, αλλά και τις ανησυχίες της Λευκωσίας...