Πέραν των «αυτογκόλ» της τελευταίας στιγμής αλλά και των ύστατων μηνυμάτων προς τα «επιλεγμένα» κοινά των ψηφοφόρων που θα επιχειρήσουν να στείλουν σήμερα ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Αλέξης Τσίπρας, σε όλα τα κομματικά επιτελεία ετοιμάζονται για τα μεγάλα στοιχήματα της «επόμενης μέρας».

Εξάλλου, από το βράδυ της Κυριακής θα υπάρχει μία ειδοποιός διαφορά: δε θα μιλάμε πλέον επί… σεναρίων ποιος θα μπορούσε να συγκυβερνήσει και με ποιον, αλλά θα έχει διαμορφωθεί ένα νέο πολιτικό τοπίο. Ένα τοπίο που θα αποτυπώνει με τον πλέον γνήσιο τρόπο -αυτόν που εγγυάται η απλή αναλογική- τους πραγματικούς πολιτικούς συσχετισμούς, αλλά και την αποτίμηση των πολιτών για τη στάση που κράτησαν όλα τα κόμματα στις μεγάλες προκλήσεις των τελευταίων 4 χρόνων: πώς διαχειρίστηκε η ΝΔ τη θετική δημοσιονομική συνθήκη την οποία «κληρονόμησε» από την κυβέρνηση Τσίπρα, τις επιδόσεις της στην πανδημία, τον τρόπο με τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ άσκησε αντιπολίτευση στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, το κατά πόσον έδωσε νέο «αέρα» στο ΠΑΣΟΚ ο Νίκος Ανδρουλάκης, αλλά και πώς κρίνουν οι αριστεροί πολίτες την πολεμική Κουτσούμπα κατά του ΣΥΡΙΖΑ.

Στοιχήματα και αγκάθια

Βεβαίως, σε κάθε εκλογική αναμέτρηση τα κόμματα καλούνται να επανατοποθετηθούν επί του κάθε φορά διαμορφούμενου νέου πολιτικού σκηνικού. Ωστόσο, αυτή τη φορά τα πράγματα είναι διαφορετικά, καθώς το θέμα δεν είναι μόνο η διαχείριση του -όποιου- αποτελέσματος, αλλά και η συνάρτησή του με το πιθανότατο ενδεχόμενο των επαναληπτικών εκλογών. Για παράδειγμα, αν η ΝΔ βγει από την κάλπη με βραχεία κεφαλή, θα αποτελεί γρίφο για δυνατούς λύτες για τον πρωθυπουργό πώς θα διαμορφώσει τη νέα του «γραμμή» χωρίς τον «αέρα» του νικητή και του κυρίαρχου του πολιτικού σκηνικού, που τόσο καιρό τού προσφέρουν αφειδώς οι δημοσκοπήσεις. Αντιστοίχως, αν ο ΣΥΡΙΖΑ χάσει με μεγάλη διαφορά, τότε είναι ένα ερώτημα πώς θα μπορέσει να αντιμετωπίσει την τάση αποσυσπείρωσης ενόψει των δεύτερων εκλογών. Αντιστοίχως, αν ο Νίκος Ανδρουλάκης φτάσει ως το ποσοστό που άφησε η αείμνηστη Φώφη Γεννηματά, θα έρθει αντιμέτωπος με το φάσμα της αποτυχίας και θα καταρρεύσει το προφίλ του «ρυθμιστή» των πολιτικών εξελίξεων. Το ίδιο ισχύει και για τα υπόλοιπα κόμματα, καθώς θα έρθουν αντιμέτωπα με το φάσμα της επιβίωσής τους ή με τη διαχείριση του νέου ποσοστού τους.