ΥΓΕΙΑ

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΕΝΟΣ ΔΙΑΒΗΤΙΚΟΥ ΣΤΟΝ ΕΟΠΥΥ

Ταλαιπωρία αποτελεί για τους ασθενείς, ιδιαίτερα με χρόνιες παθήσεις, η μηνιαία προμήθεια φαρμάκων και αναλώσιμων μέσα από τον ΕΟΠΥΥ. Διαβάστε τι χρειάζεται να κάνει κάθε μήνα ένας διαβητικός τύπου 1, ασφαλισμένος του ΟΑΕΕ.

Της Βασιλικής Αγγουρίδη

Ένα δαιδαλώδη λαβύρινθο, γεμάτο γραφειοκρατικά εμπόδια θυμίζει η σχέση ΕΟΠΥΥ- ασφαλιστικών ταμείων και ασθενών, ιδιαίτερα όσων πάσχουν από Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 1, δηλαδή από μικρή ηλικία χρειάζονται συνεχή χορήγηση ινσουλίνης για να ζήσουν, είτε με ενέσεις είτε με αντλία.

Πρόκειται για μια κατηγορία πολιτών που, παρά την ασθένεια τους, παλεύουν καθημερινά, ανταποκρίνονται στις υποχρεώσεις που τους αντιστοιχούν, ζουν και εργάζονται σε μια κοινωνία που όχι μόνο δεν τους διευκολύνει να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα που κρύβει η ασθένεια αλλά τους δημιουργεί και περισσότερα.

Πρόσφατα ακολουθήσαμε την πορεία ενός διαβητικού τύπου 1, ελεύθερου επαγγελματία, που καταβάλλει μέχρι τελευταίου ευρώ τις εισφορές του στον ΟΑΕΕ και τους φόρους του, ο οποίος κάθε μήνα πρέπει να αποδεικνύει ότι χρειάζεται ινσουλίνη για να ζήσει.

Αρχικά, απευθύνεται στον ιδιώτη γιατρό συμβεβλημένο με τον ΕΟΠΥΥ, όπου ανήκει η περίθαλψη του ΟΑΕΕ, για να λάβει συνταγές για την ινσουλίνη του, αλλά και για τα αναλώσιμα του, είτε είναι ταινίες μέτρησης σακχάρου είτε είναι βελόνες ή αναλώσιμα για τα «στυλό» (είδος ενέσεων) και τις αντλίες ινσουλίνης. Συχνά και οι ίδιοι οι γιατροί, έχοντας να βγάλουν άκρη από ένα χάος οδηγιών, αφού πολλά πράγματα στον ΕΟΠΥΥ τελούν ακόμη υπό σχεδιασμό και συχνά τροποποιούνται, αναγκάζονται να συνταγογραφήσουν «στην τύχη», με την ελπίδα ότι θα πετύχουν εκείνο που ισχύει για το εκάστοτε ταμείο, τη συγκεκριμένη στιγμή.

Βέβαια, τα αναλώσιμα δεν έχουν μπει στο σύστημα ηλεκτρονικής συνταγογράφησης, παρότι θα διευκόλυνε και τους ασφαλισμένους και τους ιατρούς και τα ασφαλιστικά ταμεία και τον ΕΟΠΥΥ. Έτσι η συνταγογράφηση γίνεται χειρόγραφα, στο συνταγολόγιο του ΙΚΑ για τις ταινίες και σε απλή κόλλα Α4 για τα αναλώσιμα των αντλιών, ενώ ο γιατρός ψάχνει να βρει σε ποιο σημείο του, κατά τ’ άλλα κατηργημένου, βιβλιάριου ασθενείας του ΟΑΕΕ θα τα καταχωρήσει, ώστε να «διασφαλιστεί» η νομιμότητα. Δηλαδή, τρεις διαφορετικοί τρόποι συνταγογράφησης για έναν ασθενή!

Τα φάρμακα, δηλαδή η ινσουλίνη, καλύπτεται πλήρως από το ταμείο, όπως και τα αναλώσιμα, με την προϋπόθεση ότι οι Φαρμακοποιοί της περιοχής (από τους οποίους τα προμηθεύονται όλα εκτός των αναλώσιμων των αντλιών) δεν έχουν σταματήσει να εκτελούν συνταγές του ΕΟΠΥΥ. Διαφορετικά, ο διαβητικός θα πρέπει να τα πληρώσει κανονικά και να διεκδικήσει από το ταμείο τα χρήματα του.

Επόμενο βήμα, λοιπόν, για τον ασφαλισμένο, που αφιερώνει χρόνο από την εργασία του για να τακτοποιήσει αυτές του τις υποχρεώσεις, είναι να μεταβεί στον ελεγκτή ιατρό του ΕΟΠΥΥ στον οποίο ανήκει. Με δεδομένο ότι ο συμβεβλημένος γιατρός έχει επιτύχει το σωστό τρόπο συνταγογράφησης, ο ελεγκτής ιατρός δίνει έγκριση για να πληρωθούν οι συνταγές και μετά ο ασφαλισμένος πρέπει να πάει σε άλλη υπηρεσίες του ΟΑΕΕ για να λάβει την τραπεζική επιταγή.

Αυτό όμως ήταν μέχρι πρότινος αφού πλέον ο ΟΑΕΕ επέλεξε να καταβάλει τα χρήματα σε τραπεζικούς λογαριασμούς των ασφαλισμένων. Πολλοί εξ αυτών πληροφορήθηκαν την αλλαγή την τελευταία στιγμή, από ένα ανηρτημένο χαρτί στα κτήρια του ΕΟΠΥΥ, το οποίο πληροφορούσε πως θα χρειαστούν μια σειρά εγγράφων και στοιχείων (ΑΜΚΑ, εκκαθαριστικό της εφορίας ή λογαριασμό ΔΕΚΟ για το ΑΦΜ, βιβλιάριο τραπέζης, e-ban και πολλά φωτοαντίγραφα αυτών). Πρόσθετος πονοκέφαλος για αρκετούς ήταν η μεταφορά του γραφείου που θα κατέθεταν όλα αυτά τα δικαιολογητικά σε άλλη περιοχή.

Παράδειγμα, ο διαβητικός στον οποίο προαναφερθήκαμε, ο οποίος μένει στα νότια προάστια και ανήκει στον ΟΑΕΕ και τον ΕΟΠΥΥ Γλυφάδας , όπου βρίσκεται και ο ελεγκτής ιατρός, αλλά για να καταθέσει όλα αυτά τα δικαιολογητικά έπρεπε να μεταβεί στον Πειραιά!

Αλλά η ταλαιπωρία δεν τελειώνει εκεί, αφού, όπως πληροφορήθηκε η καταβολή των χρημάτων στο λογαριασμό μπορεί να καθυστερήσει ακόμη και 3 μήνες!

Έτσι, ειδικά για τα αναλώσιμα των αντλιών ινσουλίνης, των οποίων το κόστος μπορεί να αγγίξει και τα 250 ευρώ το μήνα, πολλοί διαβητικοί που δεν είχαν τη δυνατότητα να πληρώσουν μετρητοίς πρώτα στις φαρμακαποθήκες και τα πήραν με πίστωση μηνός, τώρα βρίσκονται σε δύσκολη θέση, να βρουν χρήματα για καλύψουν τις φαρμακευτικές τους ανάγκες και τελικά να επιβιώσουν.

 

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια.

Υποβολή απάντησης

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιο σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ.
Παρακαλώ εισάγετε το email σας εδώ.