Το αυτονόητο στην Ελλάδα του σήμερα, έχει χάσει την έννοιά του: Και προφανώς και οι εκπρόσωποι των πιστωτών μας διαπιστώνοντας ότι τα βασικά -που υπό οποιεσδήποτε συνθήκες θα έπρεπε να είναι …προαπαιτούμενα της ίδιας της κοινωνίας- εδώ δεν «περνάνε», κάθονται στο τραπέζι των συζητήσεων για να «παζαρέψουν» ζητήματα που ακόμη και ένα παιδί δημοτικού θα έπρεπε να είχε λυμένα.

Αλλά πως αλλιώς μπορεί να γίνει όταν στην Ελλάδα το να πληρώνεις τους φόρους που σου αναλογούν (…τις καλές εποχές) θεωρείτο έγκλημα το οποίο έπρεπε να τιμωρηθεί με την εσχάτη των ποινών.

Σε μια χώρα όπου το να είσαι πολιτικός έπρεπε να συνοδεύεται απαραίτητα από πελατειακές σχέσεις, αλλά και κάτι εξτραδάκια για παράδειγμα με την μορφή «προμηθειών» από εξοπλιστικά προγράμματα ή με την κατασπατάληση πόρων που προορίζονταν για την τοπική αυτοδιοίκηση.

Σε μια χώρα, όπου ο νόμος έπρεπε να έχει αρκετά «παραθυράκια» για να «αερίζεται» επαρκώς, τόσο όσο να μπορούν να την «σκαπουλάρουν» οι αετονύχηδες που πέφτουν στα χέρια της δικαιοσύνης.

Σε μια χώρα όπου οι επίορκοι δημόσιοι υπάλληλοι μπορούν για χρόνια είτε να παραμένουν στην θέση τους ή να μπαίνουν σε αργία λαμβάνοντας το ήμισυ του μισθού τους για πολλά - πολλά χρόνια έως ότου τελεσιδικήσει  η υπόθεσή τους. Και αυτό γιατί καθυστερούν απελπιστικά να συνεδριάσουν  τα πειθαρχικά.

Σε μια χώρα όπου το δημόσιο θεωρείται ούτε λίγο ούτε πολύ κάτι σαν «ιερό τοτέμ», λες και μέχρι σήμερα ήταν όλοι εξαιρετικά ικανοποιημένοι από την ποιότητά του.

Έτσι, δεν θα πρέπει να απορεί κανείς που ακόμη και το αυτονόητο η τρόικα στις διαπραγματεύσεις με την ελληνική πλευρά το τραβάει όσο δεν πάει.

Γιατί ναι μεν το ζήτημα των διευκολύνσεων προς τα νοικοκυριά δεν είναι ένα εύκολο θέμα υπό την έννοια ότι έχει και κάποιο δημοσιονομικό αντίκτυπο, αλλά είναι σχεδόν βέβαιο ότι οι πιστωτές μας δεν θα έκαναν τόσα τερτίπια εάν ήξεραν ότι έχουν να κάνουν με μια πολιτεία που αν μη τι άλλο συλλέγει τους φόρους.

Γιατί αυτό που πιστεύουν είναι ότι έχουν να κάνουν με ένα κράτος που αφήνει ανεξέλεγκτους τους «μπαταχτσήδες». Και μπορεί να τους ρίξει κανείς άδικο;