Α) Συγκινητική υπήρξε η προσπάθεια υπόμνησης τόσων και τόσων passes και επιδομάτων από τον κορυφαίο του είδους κ. Γεώργιο Αυτιά. Ομως τόσο passe δυστυχώς, δεδομένου ότι ο instructor των συνταξιούχων είναι ήδη συνταξιούχος ο ίδιος. Δεν υπάρχει λοιπόν άνθρωπος που ήταν αποφασισμένος να μαυρίσει στην κάλπη τον Μητσοτάκη αλλά πισωπάτησε μόνο και μόνο για να σταυρώσει τον Γιώργο της καρδιάς του. Θα πρωτεύσει πιθανόν σε σταυρούς από τους επτά δημοσιογράφους συνυποψηφίους του (π.χ. τη Φλέσσα ή τη Σπυράκη), θα απαλλαγεί έτσι από τη μισθοδοσία του ο κ. Αλαφούζος, ωστόσο θα έχει ψαρέψει αποκλειστικά στην εσωτερική δεξαμενή της Ν.Δ., χωρίς να τη διευρύνει ούτε κατ’ ελάχιστο. Πολύ καλύτερη από την άποψη αυτή υπήρξε η κ. Μελέτη! Οπότε στο πρώτο άθλημα, «οικονομικός λαϊκισμός», ο Mr. Greenberg πέρασε κάτω από τον πήχη.

Β) Ο μύθος του λεβέντη που θα έρθει για να μας σώσει βάζοντάς τα με τα ποικίλα συμφέροντα κρατάει από τον καιρό των κοτζαμπάσηδων, του Κολοκοτρώνη και του Μαυροκορδάτου και έλκει καταγωγή από τον τσαρισμό. Είναι γελοίο να τον επικαλούνται βέβαια οι Μητσοτάκηδες, οι πλέον διαπλεκόμενοι των δύο αιώνων του ελληνικού κράτους. Κι όμως το έκαναν το 1993 και προσπάθησαν να το επαναλάβουν με το «Βήμα» και τον κ. Μαρινάκη πρόσφατα. Υπάρχει κοινό πάντα πρόθυμο να αγοράσει τέτοια αυταρχικά παραμυθάκια με τον ισχυρό «κυβερνήτη» – το μόνο τους πρόβλημα είναι ότι ο επιλεγείς δράκος είναι αληθινός κι όχι κάποιο τεχνητό φόβητρο. Παρακινδυνευμένος χειρισμός αποδείχτηκε η προσπάθεια ηρωοποίησης του πρωθυπουργού, που είναι τάχα τόσο ισχυρός ώστε να μην έχει ανάγκη κανέναν. Μόνον ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ο μείζων το ισχυριζόταν πειστικά σε αυτή την παράταξη. Στο άθλημα λοιπόν «του αυταρχικού λαϊκισμού» νομίζω ότι ο παίκτης γλίστρησε κι ο κόουτς ατύχησε και πάλι.

Γ) Μελετά, όπως λένε, ο κ. Stan συγκεκριμένα το κάθε πρόβλημα, ένα κάθε φορά, κι αυτή την εβδομάδα ασχολήθηκε με το δεξιό άκρο των ψηφοφόρων. Διέκρινε εκεί ένα κρίσιμο 5%, που είναι οι απώλειες του πρωθυπουργού Κυριάκου προς τον έτερο Κυριάκο. Αυτοί είναι άνθρωποι με ιδιαίτερη ιδιοσυγκρασία, που εν πολλοίς την αγνοώ. Δεν αποκλείω το κλέος του Ζαππείου, του δονούμενου από το σύνθημα «Φρέντι - Φρέντι!», να κολακέψει κάποια χαρακτηριστικά της υποκριτικής εθνικοφροσύνης απέναντι σε έναν αντίπαλο που τον θεωρούμε ανίσχυρο και του χεριού μας. Ετσι κι αλλιώς ο Mr. Greenberg πιστεύει ότι αληθινοί εθνικιστές στη χώρα δεν υπάρχουν, βάσει της μη αντίδρασης στους τεμενάδες Γεραπετρίτη και της συνεχιζόμενης φάρσας με το Μακεδονικό. Μπορεί να έχει δίκιο, μπορεί και όχι. Η επιρροή Βελόπουλου σε αυτούς τους ανθρώπους είναι πρόσφατη, σχετικά θολή και πιθανώς αναστρέψιμη. Στο άθλημα «εθνικισμός» ο βαθμός επιτυχίας του παραμένει απροσδιόριστος.

Δ) Ο κ. Φλωρίδης δεν είναι υποψήφιος για το Στρασβούργο, ωστόσο θα κρίνει σε σημαντικό βαθμό την αναμέτρηση. Η απειλή από την εγκληματικότητα αποσταθεροποιεί πολλούς από τους πιο πιστούς πελάτες της Ν.Δ. και ο έτερος εκσυγχρονιστής, ο κ. Χρυσοχοΐδης, τα έχει βρει μάλλον μπαστούνια. Οπότε απέναντι στο έγκλημα δεν απομένει παρά ο «νομικός λαϊκισμός» Φλωρίδη, που είναι ικανός και την ποινή του θανάτου να επαναφέρει προκειμένου να αποφύγει το αφεντικό τον πολιτικό θάνατο. Μέχρι πρόσφατα τα κατάφερναν μια χαρά απέναντι σε πολύ βολικούς αντιπάλους που παρίσταναν αφελώς τα παιδιά των Εξαρχείων που έβαλαν γραβάτα. Τώρα όμως οι νοικοκυραίοι του Κασσελάκη δεν τους διευκολύνουν. Ο γενιτσαρισμός που αποδόθηκε στον Φλωρίδη είναι ακριβής, δεδομένου ότι ελλείψει Μητσοτάκη ούτε στο Κιλκίς για κοινοτάρχης δεν θα μπορούσε, κι έτσι δεν ορρωδεί προ ουδενός. Στην εξαχρείωση του «νομικού λαϊκισμού» επένδυσε με ασφάλεια. Είναι διαχρονικό στανταράκι για τη Δεξιά.

Ε) Εκεί που σίγουρα τα κατάφερε πολύ καλά ο Αμερικανός είναι στο reason why. Δεν υπήρχε κανένας λόγος να του τη χαρίσουν του Μητσοτάκη οι δικοί του σε αυτή την (χαλαρή) κάλπη με τα όσα έχει κάνει και με το ύφος που επιμένει να διατηρεί. Ο Μπελέρης τού δίνει ένα, έστω fake, εθνικό αφήγημα. Θα τον περιφέρει, ως ιδέα, παντού, λέγοντας ότι από την κάλπη αυτή περιμένει η Ευρώπη και η υφήλιος όλη να πάρει ένα ισχυρό μήνυμα «ενωμένων Ελλήνων». Οι ΜΕΝΟΥΜΕ ΕΥΡΩΠΗ αποδείχτηκαν παρωδία, οπότε ήρθε η σειρά να ανασύρουν το αντεπιχείρημα ότι, μπροστά στους ξένους, ενωμένοι προασπίζουμε εθνικά ιδεώδη, υπονοώντας έτσι ένα περιβάλλον εχθρικών Ευρωπαίων που μας περιβάλλει. Το ότι θα παίξει τυχοδιωκτικά με θέματα εξωτερικής πολιτικής με το μάτι στα εσωτερικά ακροατήρια, δεν νομίζω ότι ξενίζει πια κανέναν. Στο πλαίσιο αυτό, ο Μπελέρης θα καταστεί σημαία «αγώνων» και η υποψηφιότητά του θα αποκτήσει χαρακτηριστικά υποψηφιότητας Κυμπουρόπουλου, ιδιαιτέρως αν δαιμονοποιηθεί. Στο άθλημα του «βαλκανικού επαρχιωτισμού» ο βαθμός που διεκδικεί ο Mr. Greenberg είναι το άριστα, γιατί σε αυτό μας έχει ψυχολογήσει άριστα.

 Ο Θανάσης Οικονόμου είναι ελεύθερος επαγγελματίας, πρώην βουλευτής, μέλος Κ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.