Αυτό ήταν τουλάχιστον το επιχείρημα που προέβαλαν οι διαφωνούντες βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Κυρίως οι «ομαδάρχες» και οι «γραμμιτζήδες», αλλά και η ...λασπουριά, που ακολουθούσε. Επιχείρημα άκρως προσχηματικό, όπως αποδεικνύεται από τις μετέπειτα εξελίξεις και καθόλα καθοδηγούμενο, όπως θα αποκαλυφθεί, με αποδείξεις και ονόματα, σε κατάλληλο χρόνο.

Τα στοιχεία που υπάρχουν, και συνεχίζουν να συγκεντρώνονται, θα κάνουν πολλούς να μην ξέρουν από που να κρυφτούν, ενώ θα είναι και πολλές οι εκπλήξεις, ιδίως για κίνητρα και πρόσωπα, αλλά και διασυνδέσεις. Βεβαίως αυτή ήταν η αφορμή. Η αιτία ήταν η αποτυχία της πολιτικής, που έφερε το λαό απέναντι στο ΠΑΣΟΚ και τον Παπανδρέου. Και με το λαό απέναντι, καμμιά, δημοκρατικά εκλεγμένη, κυβέρνηση δεν μπορεί να σταθεί, για πολύ, στην εξουσία.

Όμως, δεν είναι αυτό το θέμα του σημερινού μου σημειώματος. Αυτό στο οποίο θέλω να αναφερθώ είναι η πολιτική της σημερινής κυβερνήσεως. Σταδιακά, και η τρικομματική κυβέρνηση Σαμαρά, διολισθαίνει στον ίδιο δρόμο με αυτόν των κυβερνήσεων Παπανδρέου. Με τα μέτρα που παίρνει -ή καλύτερα προτίθεται να πάρει, γιατί προσώρας έχουμε μόνον ανακοινώσεις, ακριτομύθιες και επικοινωνιακές διοχετεύσεις- τοποθετεί το λαό απέναντί της.

Υποτίθεται ότι οι εκλογές έγιναν: πρώτον, επειδή υπήρχε ένα διαφορετικό πολιτικό-οικονομικό και εθνικό σχέδιο για την αντιμετώπιση της κρίσης, δεύτερον, για να αλλάξει το μίγμα της οικονομικής πολιτικής, να τροποποιηθεί το μνημόνιο, να επανακαθοριστούν οι σχέσεις με τους εταίρους-δανειστές μας, τρίτον, για την ανάπτυξη, ρε γαμώτο, που θα ‘λεγε και η Βούλα Πατουλίδου. Για την ανάπτυξη που υπήρχε, όπως έλεγε η Ν.Δ., έτοιμο σχέδιο, κατάλληλη συνταγή, για την οποίαν γίνανε και ένα, και δύο, και τρία, και 'γω δεν ξέρω πόσα, Ζάππεια, και τέταρτον, για να φύγει το ΠΑΣΟΚ, που απέτυχε, από την εξουσία.

Τίποτε από όλα αυτά δεν συμβαίνει. Διαφορετικό πολιτικό σχέδιο, άλλος εθνικός δρόμος, δεν υπάρχουν ή τουλάχιστον δεν έχουν διατυπωθεί ώστε να διαπαιδαγωγηθεί ο λαός. Η οικονομική πολιτική παραμένει η ίδια. Περικοπές, περικοπές, περικοπές μέχρι να ...σκάσει το γαϊδούρι.  Οι εταίροι-δανειστές μας έγιναν πιο ανελαστικοί και πιο επιθετικοί σε σχέση με το παρελθόν. Για την ανάπτυξη, ακούμε ξανά λόγια, μόνο που τώρα διατυπώνονται σε δεκαλόγους. Και θα συνεχίσουμε να ακούμε λόγια, όσο οι επενδυτές δεν έρχονται, η ρευστότητα απουσιάζει και η αγορά στενάζει. Όσο για το ΠΑΣΟΚ, όχι μόνον δεν έφυγε, αλλά παραμένει με τον κύριο, μάλιστα, εκφραστή της αποδοκιμασθείσας οικονομικής πολιτικής, τον Αντιπρόεδρο και υπουργό οικονομικών των κυβερνήσεων Παπανδρέου και Παπαδήμου, Ευάγγελο Βενιζέλο.

Δεν αμφιβάλλω ότι ο Αντώνης Σαμαράς έχει τις αγνότερες των προθέσεων, όπως δεν αμφέβαλα και για τις προθέσεις του Γιώργου Παπανδρέου. Θα του πω λοιπόν μία ιστορία που είχα πει και στον παλιό του φίλο και συγκάτοικο στο Άμχερστ.

Τα τσακάλια απόσωσαν όλα τα ψοφίμια του δάσους και δεν τους απόμεινε τίποτε πια να φάνε. Τότε ένα γέρικο τσακάλι σκέφτηκε και βρήκε τρόπο πως να εξασφαλίσουν την τροφή τους. Πήγε στον ελέφαντα και του είπε: «Είχαμε ένα βασιλιά μα τον παραχαϊδέψαμε. Μας γύρευε να του κάνουμε δουλειές που δεν γίνονταν. Θέλουμε τώρα έναν άλλο βασιλιά. Μ' έστειλε λοιπόν ο λαός μου να σε παρακαλέσω να 'ρθεις εσύ για βασιλιάς. Θα περάσουμε καλά° ό,τι πεις, θα γίνει. Θα σ' έχουμε σε όλα μη στάξει και μη βρέξει. Έλα στο βασίλειο μας».

Ο ελέφαντας συμφώνησε και ακολούθησε το τσακάλι. Το τσακάλι τον οδήγησε στο βάλτο. Όταν ο ελέφαντας μπήκε στο βάλτο και βούλιαξε, το τσακάλι του είπε: «Στις διαταγές σου, βασιλιά. Ό,τι διατάξεις, θα το κάνουμε». Ο ελέφαντας είπε: «Σας διατάζω να με βγάλετε από δω μέσα». Το τσακάλι γέλασε και είπε: «Πιάσου με την προβοσκίδα σου από την ουρά μου κι αμέσως θα σε τραβήξω». Ο ελέφαντας είπε: «Μα πως γίνεται να με τραβήξεις με την ουρά σου εμένα, κοτζάμ ελέφαντα;» Και το τσακάλι του είπε: «Τότε γιατί διατάζεις να γίνει κάτι που δεν γίνεται; Εμείς τον προηγούμενο βασιλιά μας γι' αυτό τον διώξαμε. Γιατί έδινε διαταγές απραγματοποίητες».

Ο ελέφαντας ψόφησε εκεί στο βάλτο, και τότε ήρθαν τα τσακάλια και τον έφαγαν.

Ο Παπανδρέου, όταν του είχα διηγηθεί την ιστορία, δεν της είχε δώσει και μεγάλη σημασία, ελπίζω ο Σαμαράς να την προσέξει περισσότερο. Και να θυμάται πάντα ότι το «ναι» ή «όχι» στην απόφαση της 26ης Οκτωβρίου, που ήθελε να θέσει σε δημοψήφισμα ο Παπανδρέου, ισοδυναμούσε με «ναι» ή «όχι» στο ευρώ, κι ας έλεγαν, τότε, άλλα τα ...τσακάλια. Ψήφισαν ασμένως το πρώτο, επειδή, δήθεν αρνιόντουσαν να τεθεί στην κρίση του λαού, έστω και ως ερώτηση, το δεύτερο. Σήμερα αποδεικνύεται ότι ήταν ένα και το αυτό. Απλώς φαγώθηκε ο ελέφαντας...