H Έμα ήταν πέντε ετών όταν οι γονείς της την είδαν να καταρρέει δίχως κάποιο λόγο. Όταν οι γονείς της την πήγαν στο νοσοκομείο, οι γιατροί τής διέγνωσαν οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία, μια ασθένεια που στο 70% των παιδικών αιματολογικών καρκίνων θεραπεύεται. Δυστυχώς, όμως, η μοναχοκόρη τους ανήκε στο υπόλοιπο 30%... Επί δυο χρόνια οι γονείς της Έμα, ο Τομ και η Κάρι Γουάιτχεντ, πήγαιναν τη μικρή για χημειοθεραπεία σε ειδικό παιδιατρικό νοσοκομείο στις ΗΠΑ. Στην αρχή, όπως περίπου όλα τα παιδιά η Εμα έδειχνε να βελτιώνεται η υγεία της. Οι εξετάσεις που είχε κάνει τότε έδειξαν πως όταν τελείωσε η πρώτη σειρά θεραπειών ο αιματολογικός καρκίνος είχε εξαφανιστεί από τον οργανισμό της.

Ωστόσο, λίγο καιρό αργότερα, η Έμα άρχισε να εμφανίζει τα ίδια συμπτώματα. Οι γονείς της σε συνεργασία με τους γιατρούς αποφάσισαν να συνεχίσουν τις εξαντλητικές χημειοθεραπείες. Και ενώ όλα έδειχναν να πηγαίνουν καλά, η κακοήθεια άρχισε να αναπτύσσεται με γοργό ρυθμό στον οργανισμό της. Οι γιατροί από την πλευρά τους ενημέρωσαν τους γονείς της ότι δεν υπήρχε καμία ελπίδα. Η λευχαιμία ήταν ιδιαίτερα επιθετική στην μικρή και επιπλέον ο οργανισμός της είχε καταβληθεί σε σημείο που δεν ήταν δυνατό να  αντέξει επιπλέον χημειοθεραπείες.

Οι απελπισμένοι γονείς της ρώτησαν τους ειδικούς τι εναλλακτική είχαν. «Στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια δοκιμάζεται μια νέα θεραπεία, η οποία όμως δεν έχει γίνει ποτέ σε παιδί ούτε σε κάποιον ενήλικο που είχε τέτοιου τύπου λευχαιμία», τους απάντησαν. Οι γονείς αποφάσισαν να παίξουν το τελευταίο χαρτί που τους παρείχε το πανεπιστήμιο και στα μέσα του περασμένου Απριλίου, ηΈμα μπήκε στο νοσοκομείο για τη δοκιμαστική θεραπεία.

Στο πλαίσιο της πρωτοπόρας διαδικασίας οι γιατροί τής αφαίρεσαν χιλιάδες κύτταρα του ανοσοποιητικού της συστήματος (Τ - κύτταρα). Ακολούθως, αφαίρεσαν το γενετικό υλικό (DNA) από αυτά τα κύτταρα και το αντικατέστησαν με γενετικό υλικό αδρανοποιημένου DNA από τον ιό HIV που προκαλεί το AIDS. Αυτός ο «επικίνδυνος» όταν είναι ενεργός ιός, επιλέχθηκε επειδή είναι ο ιδανικός για τη μεταφορά γενετικού υλικού μέσα στα κύτταρα του ανοσοποιητικού. Αυτή είναι άλλωστε και η ιδιαιτερότητα που τον κάνει να μην μπορεί να εντοπιστεί και να εξουδετερωθεί με τα φάρμακα, ότι ενσωματώνεται πλήρως, γίνεται δηλαδή ένα με το ανθρώπινο DNA. Τα νέα γονίδια ήταν προγραμματισμένα από ηλεκτρονικό υπολογιστή ώστε να επιτεθούν στα Β - κύτταρα, τα οποία με έναν ειδικό μηχανισμό δημιουργούν τον τύπο της λευχαιμίας από τον οποίο έπασχε η Έμα. Αφού προηγήθηκε η εν λόγω διαδικασία στο εργαστήριο, οι γιατροί επέστρεψαν με ορό στον οργανισμό της τα ίδια της τα κύτταρα, πλέον όμως με διαφορετικές «οδηγίες χρήσης» και αποστολή να σκοτώσουν τη λευχαιμία. Ο οργανισμός της άρχισε να αντιδρά με σπασμούς και υψηλό πυρετό, μια κατάσταση η οποία διήρκεσε για περίπου 11 ώρες. Επιπλέον, έπρεπε να παραμείνει σε καταστολή για περίπου μια εβδομάδα.

Επτά μήνες αργότερα, η Έμα ζει όπως ένα φυσιολογικό παιδί αφού ο καρκίνος, όπως λένε οι επιστήμονες, δεν πρόκειται να επανεμφανιστεί. Από τότε η θεραπεία έχει εφαρμοστεί με επιτυχία σε αρκετούς ακόμη ασθενείς...

• Ετικέτες: 
• HIV
• λευχαιμία