«Είμαστε εργάτες όχι τρομοκράτες» φώναζαν οι μεταλλωρύχοι της Χαλκιδικής που διαδήλωσαν πρόσφατα στην Αθήνα. Υπό τη κατάκτηση του δικαιώματος των εργαζομένων στη διαμαρτυρία, το ίδιο σύνθημα θα μπορούσαν να φωνάξουν και άλλοι .

Για παράδειγμα οι αγρότες, κτηνοτρόφοι, δασεργάτες, ψαράδες, μελισσοκόμοι, οικοδόμοι, τουριστικοί υπάλληλοι και  ελεύθεροι επαγγελματίες της ίδιας περιοχής που διαδήλωσαν τις προάλλες στη Θεσσαλονίκη. Και οι μεν και οι δε άλλωστε μετακινήθηκαν μαζικά από το τόπο της δουλειάς τους, μεταφέρθηκαν με ναυλωμένα πούλμαν και, τελικά, έχασαν το μεροκάματο.

Μόνο οι πρώτοι, όμως, αρνήθηκαν να αποδεχθούν το χαρακτηρισμό που τους αποδόθηκε ως  «υποκινούμενων». Κατανοητό. Οι δεύτεροι, αν και διπλάσιοι, δεν παραπονέθηκαν καν γιατί η δική τους κινητοποίηση δεν ξεσήκωσε τους προβολείς της δημοσιότητας από κανάλια και εφημερίδες. Ίσως επειδή δεν είχαν στο πλευρό τους τον λαοφιλή  τηλε- βιβλιοπώλη Άδωνι . Πιθανόν γιατί αυτοί πλήρωσαν από τη τσέπη τους τα μεταφορικά και όχι οι εργοδότες τους. Αντιληπτό.

Δεν θα ασχοληθώ με την υπερπροβολή αυτού του «αυθόρμητου» εργατικού τουρ στη Αθήνα, ούτε με το αιφνίδιο, «ανιδιοτελές» ενδιαφέρον των ΜΜΕ για ότι σχετίζεται με το δίκιο του εργάτη. Έχουν το δικαίωμα τα Μέσα να εκδηλώνουν επιλεκτικά τις ευαισθησίες τους. Όπως, ακριβώς έχουν και οι μεταλλωρύχοι τη  νόμιμη αξίωση να διασφαλίσουν τη προστασία της δουλειάς τους.

Ποτέ, άλλωστε , δεν πίστεψα ότι  οι υπάλληλοι της, Καναδικών συμφερόντων, εταιρείας Ελληνικός Χρυσός  εναρμονίζουν ή ταυτίζουν πλήρως τα συμφέροντά τους με αυτά της πολυεθνικής όπου εργάζονται. Στη πλειονότητά τους οι άνθρωποι, έστω κι αν μια μερίδα τους ενδέχεται να παρασυρθεί από δημαγωγούς, περισσότερο ανησυχούν  για τη δουλειά τους παρά είναι διατεθειμένοι να λειτουργήσουν  ως «ασπίδα» των εργοδοτικών συμφερόντων

Γι αυτό και δεν συγκρίνω τις δικές τους προθέσεις με εκείνες των κλωστοϋφαντουργών των άλλοτε χρεωκοπημένων και λουκετιασμένων εργοστασίων της Βόρειας Ελλάδα, τους οποίους κάποτε ο επιχειρηματίας Θωμάς Λαναράς, εκμεταλλευόμενος την ανάγκη τους για δουλειά, τους έστελνε με πούλμαν να κατασκηνώνουν έξω από το υπουργείο Οικονομικών για να διεκδικήσουν επιδοτήσεις και δάνεια για το αφεντικό τους.

Αντίθετα,  οι στόχοι και τα αιτήματα των μεταλλωρύχων περιορίστηκαν στο να ζητήσουν από την κυβέρνηση να πάρει μια ξεκάθαρη θέση στο ζήτημα για να πάψει η αβεβαιότητα που υπάρχει , ¨Όχι και άδικά. Ζήτημα, ωστόσο, υπάρχει. Και μάλιστα σοβαρό. Το οποίο δεν σχετίζεται μόνο με τις εντάσεις, τις αντιπαραθέσεις και τη κοινωνική πόλωση για τα μεταλλεία της Βορειοανατολικής Χαλκιδικής.

Συνδέεται τόσο με το κατακερματισμό του κοινωνικού ιστού, που υφίσταται τις συνέπειες της πολύχρονης απουσίας σοβαρών παραγωγικών δραστηριοτήτων, της ανεργίας και της εγκατάλειψης της περιοχής, όσο και με καθαυτή την επένδυση.

Η αλήθεια είναι ότι μετά τις εκλογές, από κυβερνητικά χείλη ανακοινώθηκε περήφανα ότι θα επανεξεταστεί η άδεια λειτουργίας του ορυχείου και θα ανακληθεί η ανάθεση της εκμετάλλευσης της επιχείρησης εξόρυξη χρυσού των Σκουριών από την Καναδική εταιρεία. Σαφώς και δεν πρόκειται, όπως διατείνονται οι επικριτές της, μόνο για εγκλωβισμό της κυβέρνησης  σε προεκλογικές υποσχέσεις.

Υπάρχει σοβαρό θέμα προστασίας του δημόσιου συμφέροντος από τη  βίαιη επέμβαση στο περιβάλλον που  έχει τεράστιες επιπτώσεις στους φυσικούς  πόρους , απειλεί  το κάλλος καθώς και τη ποιότητα της ζωής των κατοίκων της περιοχής. Ειδικότερα στην υγεία των μεταλλωρύχων χρυσού που έχουν παγκοσμίως το μικρότερο προσδόκιμο επιβίωσης σε σχέση με το γενικό πληθυσμό

Ωστόσο, πριν η νέα κυβέρνηση αποφασίσει αν θα διακόψει  άμεσα τη δραστηριότητα της εταιρείας, ή  ενδεχομένως προβεί στην  επέκταση της μεταλλευτικής δραστηριότητας στις Σκουριές, έχει πολλαπλό χρέος ελέγχου της οποίας πιθανής αυθαιρεσίας εκ μέρους της. Οφείλει να τεκμηριώσει αν η αυτοδιαφημισμένη ως χαμηλού κόστους επιχείρηση  καταστρέφει τον περιβάλλον και πληγώνει αθεράπευτα έναν ευλογημένο τόπο αποθέτοντας ανεξέλεγκτα τα απόβλητά της.

Ακόμα, η κυβέρνηση υποχρεούται να θεμελιώσει με αποδείξεις αν πράγματι η εταιρεία παραβιάζει τα εργατικά δικαιώματα, αποκρύπτει ατυχήματα, καταστρατηγεί την κοινωνική ειρήνη εκβιάζοντας και στοχοποιώντας ανθρώπους,  φοροαποφεύγει και εξάγει τα κέρδη της σε οφσόρ στα νησιά Μπαρμπέιντος

Προφανώς όλα τα επιστημονικά, τεχνοοικονομικά και περιβαλλοντικά τεκμηριωμένα συμπεράσματα πρέπει να τα επικοινωνήσει διαφανώς προς πάσα κατεύθυνση.  Δίχως το άγχος ότι , εν ονόματι της αντιμετώπισης της ανεργίας, οποιαδήποτε  επενδυτική πρωτοβουλία πρέπει να υιοθετείται άκριτα.

Κυρίως , όμως, χωρίς να παρασύρεται από παρωχημένες κινηματικές αντιλήψεις που απορρίπτουν την οποιαδήποτε προοπτική αξιοποίησης και δαιμονοποιούν ως ληστρική  κάθε  επενδυτική εκμετάλλευση  του ορυκτού πλούτου της χώρας.