Σαράντα χρόνια είναι πολλά και οφείλουμε να δούμε κρυστάλλινα την ιστορία μας, για να μην την ξαναζήσουμε.
Θεωρώ πως οι παραλληλισμοί της Χούντας με την περίοδο που ζούμε κρίνονται ατυχείς και είναι ελπιδοφόρο πως κανένας από τους πρωταγωνιστές της εξέγερσης του Πολυτεχνείου δεν χρησιμοποιεί τέτοιες αναλογίες. Η Χούντα δεν έπεσε το Νοέμβρη του 73, έπεσε το 74 ολοκληρώνοντας το έργο της με την εθνική καταστροφή της Κύπρου.
Το μήνυμα του Πολυτεχνείου, είναι μήνυμα υπερηφάνειας. Λίγοι και αποφασισμένοι νέοι, χωρίς οργανωμένη καθοδήγηση, ενεργοποίησαν τα αντανακλαστικά μιας κοινωνίας που έξι χρόνια πάλευε με την Δικτατορία και τον κακό της εαυτό.
Σαράντα χρόνια μετά το Πολυτεχνείο και η πατρίδα μας είναι ξανά δέσμια της ηθικής της ανεπάρκειας. Η ανεπάρκεια, όμως, αυτή δεν είναι συλλογική ευθύνη. Είναι ευθύνη της πολιτικής και πνευματικής ηγεσίας. Σήμερα, κανείς πλην λίγων από όσους κυβέρνησαν δεν έβλεπε, δεν ήξερε, δεν αντιλαμβανόταν τι συνέβαινε στη χώρα για σαράντα ολόκληρα χρόνια.
Η εύκολη λύση για το σήμερα είναι να τα φορτώσουμε όλα στη γενιά του Πολυτεχνείου, να δημιουργήσουμε ακόμα ένα διχασμό στην ελληνική κοινωνία: ανάμεσα στους γονείς και τα παιδιά τους. Όμως δεν θα ήταν ιστορικά δίκαιο.
Η γενιά του Πολυτεχνείου δημιούργησε την προοδευτικότερη Ελλάδα της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, την Ελλάδα της Ευρώπης, κυρίαρχη δύναμη στα Βαλκάνια και τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο. Επέλεξε, όμως, με το πέρασμα του χρόνου τη διαχείριση και τον συμβιβασμό. Οι πολιτικές ηγεσίες του τόπου κατά τη Μεταπολίτευση μετατόπισαν τη λύση από το αίτιο στο αποτέλεσμα, έτσι ώστε όλα πια να κρίνονται εκ του αποτελέσματος.
Το Μνημόνιο για παράδειγμα, ως οικονομική σύμβαση, ήταν αποτέλεσμα της Κρίσης, όχι η γενεσιουργός αιτία της. Το 2010 ήρθε ως απάντηση στο πρόβλημα της κρίσης χρέους και των δυσθεώρητων ελλειμμάτων. Η απάντηση όμως είχε λάθος χαρακτηριστικά γιατί η αιτία της ευρωπαϊκής Κρίσης πρέπει να αναζητηθεί παλιότερα, κατά την ψήφιση της συνθήκης του Μάαστριχτ και την υπογραφή ένταξης στην ΟΝΕ, οπότε και το οικονομικό σύστημα της ΕΕ δομήθηκε πάνω στις ανάγκες και τις λειτουργίες των πλουσίων χωρών της. Κατά συνέπεια, η στρεβλή του αφετηρία και η εμμονική του εφαρμογή δημιούργησε νέες κοινωνικές ανισότητες.
Σήμερα, χρειαζόμαστε μια Νέα Μεταπολίτευση, βάση της οποίας θα αποτελέσει η συζήτηση και οι λύσεις γύρω από την πραγματική αιτία του προβλήματος, το νεοφιλελευθερισμό και την ανεξέλεγκτη δράση των αγορών. Η δημιουργία ενός Κράτους Πρόνοιας, όπου η παιδεία, η υγεία και η ασφάλιση υπέρ του μη προνομιούχου θα είναι συνταγματικά κατοχυρωμένη και πολιτικά συμφωνημένη προϋπόθεση λειτουργίας του. Χρειαζόμαστε μια Τέταρτη Ελληνική Δημοκρατία, που δεν θα προκύψει από νέα εθνική τραγωδία, αλλά από την ανασύνθεση του πολιτικού συστήματος και ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο με το λαό.

Ο Παύλος Χρηστίδης είναι  Δικηγόρος-Γραμματέας Νεολαίας ΠΑΣΟΚ

• Ετικέτες: 
• διχασμός
• επέτειος
• μήνυμα
• Πολυτεχνείο