Εάν δεν πρόκειται για την επιτομή του επικοινωνιακού σχεδιασμού – που πολύ αμφιβάλλω  – τότε η κακοφωνία που βγαίνει από την κυβέρνηση συνιστά πολύ ανησυχητικό δείγμα.

Μόλις, χθες, δύο κορυφαίοι υπουργοί, ο Ν. Βούτσης και ο Π. Σκουρλέτης περιέγραψαν, και μάλιστα με συνεντεύξεις τους σε ξένα ΜΜΕ, το ενδεχόμενο πιστωτικού γεγονότος, εάν η Αθήνα δεν λάβει εντός ημερών χρηματοδότηση από τους «θεσμούς». Το Μαξίμου έσπευσε για άλλη μία φορά να σβήσει, με πυροσβέστη το Γαβριήλ Σακελλαρίδη, τη φωτιά. «Θα πληρώσουμε το ΔΝΤ» είπε ο εκπρόσωπος στο Reuters.

Το θέμα, ασφαλώς, δεν έκλεισε επειδή το είπε ο Σακελλαρίδης.

Άλλωστε, είναι ο ίδιος ο Πρωθυπουργός που είχε κάνει την πρώτη σχετική αναφορά (ή μήπως ο Γιάνης;) στην επιστολή του προς την Άγκελα Μέρκελ.

Το ενδεχόμενο ενός πιστωτικού γεγονότος, που απλώς θα είναι σαν το πάτημα του κουμπιού που θα ενεργοποιήσει την αλυσιδωτή έκρηξη, είναι προφανώς κορυφαίο ζήτημα. Αλλά δεν είναι το μόνον, μαζί με το Grexit, που δοκιμάζει τη δυνατότητα της κυβέρνησης να διατυπώσει ενιαίο λόγο.

Οι άνθρωποι διαφωνούν και για πιο απλά.

· Θα μείνει ή θα φύγει ο ΕΝΦΙΑ; Τώρα, σε μερικές εβδομάδες ή του χρόνου;

· Θα αυξηθεί ή όχι ο ΦΠΑ; Σε «αδιάφορο προϊόν», σε ποτά και τσιγάρα, στον τουρισμό, στα νησιά του Αιγαίου; Κι αν ναι, σε όλα τα νησιά ή μόνον σε Μύκονο και Σαντορίνη; Και η μεγαλύτερη όλων, η Νάξος, θα μείνει απέξω;

· Και το λιμάνι; Θα πάει στους Κινέζους όπως είπε ο Δραγασάκης στο κινεζικό πρακτορείο και αντέδρασε ο Δρίτσας; Ή θα παραμείνει και το Δημόσιο, ως σύμπραξη, όπως είπε επίσης ο Δραγασάκης στη Βουλή και επιτέλους χαμογέλασε ο Δρίτσας;

· Θα πρέπει να συλληφθούν οι καταληψίες της Πρυτανείας ή όχι; Ήταν προκλητική η παράνομη είσοδος των αντιεξουσιαστών στον περίβολο της Βουλής, όπως είπε το Μαξίμου, ή «δεν τρέχει τίποτε» όπως είπε η Ζωή;

· Συμφώνησαν Μπαλτάς και Κουράκης για το πώς θα γίνουν οι εξετάσεις ή, όπως με τη συμφωνία με την τρόικα, να τις αναβάλλουμε για λίγο μέχρι να καταλήξει η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας;

Γιατί σας τα λέω όλα αυτά. Διότι, απλώς, φοβάμαι ότι η πολυγλωσσία της κυβέρνησης δεν είναι αποτέλεσμα ενός στρατηγικού σχεδίου να θολώσουν τα νερά μέσα και έξω από τη χώρα.

Πρόκειται για βαρύ σύμπτωμα μίας κυβέρνησης που συγκροτήθηκε έτσι χωρίς πρόγραμμα. Και κέρδισε τις πλέον κρίσιμες εκλογές της σύγχρονης ιστορίας της χώρας, χωρίς πρόγραμμα αλλά και χωρίς συναίσθηση του τί θα αντιμετωπίσει.

Δεν έχω ψευδαισθήσεις ότι, ως δια μαγείας, η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα μπορεί να αποκτήσει κοινό στόχο και κοινό λόγο.

Μπορεί, ωστόσο, να αποκτήσει σοβαρότητα. Κι αν δεν της αρκούν οι 2,5 μήνες που έχουν μεσολαβήσει από τις κάλπες, νομίζει ότι υπερεπαρκεί η κρισιμότητα των περιστάσεων.

Ας σταματήσουν τα πάντα και ας ασχοληθούν με το ένα, που δεν μπορεί παρά να είναι η επίτευξη συμβιβασμού με τους πιστωτές ώστε να ανασάνει όχι μόνον η οικονομία αλλά, κυρίως, η κοινωνία που δεν ξέρει τί της ξημερώνει.

Οι υπόλοιποι υπουργοί, που διαγκωνίζονται ποιός θα κάνει τον περισσότερο θόρυβο, ας σιωπήσουν, έστω και προσωρινά. Ας τους θυμίσει ο Τσίπρας αυτό που τους είπε στο τελευταίο υπουργικό. Εν ανάγκη, ας τους γράψει σε ένα cd και το τραγούδι με τους στίχους του Μιχάλη Μπουρμπούλη:

«Τώρα που αλλάξαν οι καιροί
μου γράφεις να γυρίσω
να δω μια μέρα πιο καλή
σαν άνθρωπος να ζήσω

Σου στέλνω χαιρετίσματα
με δυο μικρά πουλιά
λιγότερα συνθήματα
και πιο πολλή δουλειά»