«…Είχε τι είχε» να αντιμετωπίσει με τα σοβαρά πολιτικά προβλήματα του ΠΑΣΟΚ ο Ευ. Βενιζέλος, τούτο του έλειπε: η πρόταση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ να καδραριστεί (sic), και ο πρόεδρος του, πάλαι ποτέ, γηραιού κινήματος, στην υπόθεση για την «λίστα Λαγκάρντ» κλιμακώνει κάθετα κι οριζόντια το «μετωπικό αγώνα» μεταξύ των δυο πολιτικών σχηματισμών. Και, πέραν του γεγονότος, ότι δημιουργεί μείζον θέμα στην συνοχή και την συνέχεια της «κυβέρνησης Συνεργασίας» αποδομεί ακόμη περισσότερο την εικόνα που θα ήθελε και, φευ, θα επιθυμούσε να έχει για τον πρόσωπό του το εναπομείναν εκλογικό σώμα του κόμματος και, πιο ευρύτερα, ο ελληνικός λαός. Τα πράγματα, λοιπόν, ως φαίνεται, πάνε πολύ άσχημα για τον πολύτροπο πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, που ενώ ξεκίνησε την ηγετική πορεία του με μεγάλες αβάντες και φιλοδοξίες, αντιλαμβάνεται ξανά και ξανά, πως είναι ένθεν κακείθεν «στοχευμένος» και πως αν δεν «βάλει το χέρι του» ο πρωθυπουργός μπορεί να καταλήξει, λίαν συντόμως, στον… «πάγκο» της ελληνικής πολιτικής ζωής.

Αλλά, «μια κουβέντα» είναι να βάλει το χέρι του ο πρωθυπουργός. Αν η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ φροντίσει να αποδείξει και να καταδείξει με αδιάσειστα στοιχεία, ότι ο κ. Βενιζέλος γνώριζε ή και πρόσθεσε «αλχημείες» στην πολύκροτη υπόθεση, όχι ο πρωθυπουργός της χώρας δεν τον σώζει, αλλά, ούτε και ό ίδιος ο… « Θεός της Ελλάδος» που, ως γνωστόν, είναι αυστηρότατος και δεν τα πάει καλά με όλους όσους θέλουν «σώνει και καλά» να… εκσυγχρονίσουν την χώρα. Ήγουν: το «μπαλάκι» γυρνάει πάλι στο σημείο απ’ όπου ξεκίνησε : η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ που είναι υπεύθυνη για την τεκμηρίωση κάθε πρότασης που επεξεργάζεται και καταθέτει, οφείλει και πρέπει στο, αμέσως, προσεχές διάστημα να παρουσιάσει με ξεκάθαρο τρόπο όλα εκείνα τα στοιχεία που αναζήτησε, βρήκε και την έπεισαν να ξεκινήσει τον αγώνα και που σίγουρα θα καταλήξει σε (πανίσχυρη), πρόταση μομφής και δυσπιστίας απέναντι στην κυβέρνηση.

Όθεν: αν δεν το πράξει η όλη η υπόθεση θα γυρίσει «μπούμερανγκ» για τον ίδιον. Και τούτο, διότι, θα δώσει το δικαίωμα στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ να επιχειρήσει δυναμική αντεπίθεση και να τον κατηγορήσει για άλλη μια φορά για ανευθυνότητα και προσπάθεια να ποινικοποιήσει την πολιτική ζωή της χώρας στο πιο κρίσιμο σταυροδρόμι της. Και όχι μόνο αυτό: με το τέλος της υπόθεσης και αν δεν αποδειχτεί με ενάργεια η καταφανής εμπλοκή του Ευ. Βενιζέλου, τότε, ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ θα αποκτήσει μια ηθική και πολιτική υπεροχή που ούτε ο ίδιος ποτέ θα φαντάζονταν. Βρισκόμαστε, λοιπόν, σ’ ένα οριακό σημείο για το πιο από τα δυο κόμματα θα κερδίσει τις εντυπώσεις, αίτινες, τόσο σημαντικό ρόλο παίζουν στην κλιμάκωση του εγχώριου πολιτικού αγώνα. Και αν μεν οι εντυπώσεις σ’ αυτή την περίπτωση κερδηθούν με τον ξεκάθαρο τρόπο που πρέπει έχει καλώς. Αν, όμως, και σ’ αυτή την μάχη οι εντυπώσεις είναι αμφίρροπες, όσο, και αμφίσημες, τότε, θα έχουμε να κάνουμε με… «μια από τα ίδια»: Η «ανωμαλία», γνωστή παιδική ασθένεια της ελληνικής πολιτικής ζωής, θα μας ξαναχτυπήσει με κανιβαλικό τρόπο την πόρτα μας. Και τότε όχι μόνο θα είναι αργά, αλλά, δεν θα μπορέσει κανένας να αντέξει στους πειρασμούς της…